arch/ive/ief (2000 - 2005)

Meer bepaald over de relatie tussen sport als massaspektakel en de politiek van reproductie van de sociale machtsverhoudingen.

Natuurlijk is er het feit dat via sport en de berichtgeving erover, althans toch in 'internationale' competities, steeds opnieuw absurde nationalistische gevoelens worden gemobiliseerd (wat in het geval van de Olympische Spelen in de 'officiële ideologie' weliswaar ontkend wordt, onder de mom van universele broederlijkheid enzo, maar in de praktijk daarom niet minder waar is).

Maar waar Bourdieu de nadruk op legt, is dat sport als massaspektakel de meerderheid van de 'deelnemers' reduceert tot niets meer dan toeschouwers of, erger nog, 'fans'.

Een houding die we vervolgens door 'professionals' van alle slag gevraagd worden ook aan te nemen in andere levenssferen, bvb. de politiek.

Bourdieu verwoordde het in zijn eigen soms wat omslachtige stijl als volgt :

"Plus que les encouragements qu'il donne au chauvinisme et au sexisme, c'est sans aucune doute par la coupure qu'il établit entre les professionnels, virtuoses d'une technique ésotérique, et les profanes, réduits au rôle de simple consommateurs, et qui tend à devenir une structure profonde de la conscience collective, que le sport exerce sans doute ses effets politiques les plus décisifs : ce n'est pas seulement dans le domaine du sport que les hommes ordinaires sont réduits aux rôles de 'fans', limites caricaturales du militant, voués à une participation imaginaire qui n'est que la compensation illusoire de la dépossession au profit des experts."

In: Questions de sociologie, p. 185 - Les
éditions de minuit (1984)

Hoewel slechts de schaduw van een fietsbel van zijn vader, maar goed genoeg, zo zal het ook straks weer drummen zijn voor politici om op de foto te komen met de gebronsde Axel Merckx