arch/ive/ief (2000 - 2005)

De arrestaties in België waren onderdeel van een Europese actie die gecoördineerd werd vanuit Italië. Spilfiguur in het dossier is een zekere Rabei Osman Ahmed die gelinkt wordt aan de aanslagen in Madrid. Ahmed werd samen met zijn huiseigenaar opgepakt in Milaan. Het Belgische gerecht keek in tegenstelling tot hun Italiaanse collega's niet op een arrestatie meer of minder. In totaal werden 15 mensen opgepakt waarvan enkel kon gezegd worden dat ze rechtstreeks of onrechtstreeks iets te maken hadden met een zekere 'Mourad' die telefonisch contact zou hebben gehad met Ahmed. Heel veel voorwaardelijke wijze dus.

Het was al een beetje vreemd dat het gerecht diezelfde dag nog 11 van de 15 vermeende leden van de terreurcel terug vrijliet. Indymedia heeft de dag nadien het verhaal opgetekend van vijf zogenaamde 'verdachten'. In één geval ging het om de schoonbroer en de verloofde van een man die 'Mourad' zou kennen. De man zelf werd niet opgepakt. Bij zijn schoonfamilie werd wel het raam ingebeukt en het hele huis overhoop gehaald.

Zo kwam het gerecht ook terecht bij Catelijne en Omar. Catelijne werkt bij een bekende christelijke organisatie. Haar echtgenoot Omar is een Palestijnse journalist die zich nu in België een weg zoekt door taallessen te volgen en vrijwilligerswerkt te doen. Omar kent Mourad. Dat is dan ook de enige reden waarom hij drie weken lang werd vastgehouden. Catelijne mocht die avond al naar huis. Maar het was wel het begin van drie slopende weken vol onzekerheid. De informatie die de speurders zochten, hadden ze nochtans ook kunnen bekomen door even aan te bellen bij de verschillende betrokkenen.

'Eerroof'
Achteraf prijzen Catelijne en Omar zich nog gelukkig dat hun omgeving nooit getwijfeld heeft aan hun onschuld. Maar ze blijven zelf wel met veel vragen zitten. Catelijne: “Moet ik het gerecht nu aanklagen voor laster en eerroof?” Naar de redenen voor de drieste aanpak van het gerecht kunnen ze alleen maar gissen.

Toen Glenn Audenaert zijn alarmerende uitspraak deed op de vooravond van de verkiezingen van 13 juni, voegde hij er meteen een politieke boodschap aan toe. “Er moet heel snel versterking komen om de kwaliteit van onze opsporingen op peil te houden.” Met die woorden steekt Audenaert alvast niet weg dat de grootschalige actie van begin juni ook een beetje een stunt was om zijn diensten in de kijker te zetten en meer middelen te eisen van de bevoegde politici.