arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ter verduidelijking:

Dit commentaar is gericht aan de website-redactie van de Standaard [rubriek Brievenbus]
Artikel van de heer vader Meersch geheel onderaan mijn commentaar

Geachte Redactie,

Hoewel de heer vander Meersch in zijn artikel ''Smadelijke nederlaag voor Israel'' dd 10-7 in zijn analyse van de door het Internationaal Gerechtshof gedane uitspraak tav de Israelische Muurbouw terecht aangeeft, dat deze Muurbouw, die dwars door bezet Palestijns gebied snijdt, niet alleen honderdduizenden Palestijnen van hun land, scholen, water en ziekenhuizen afsnijdt, met alle humanitair-rampzalige gevolgen van dien, maar daarenboven bezet Palestijns gebied confisqueert, wil ik bij een enkele aspecten van zijn analyse een aantal kritische kanttekeningen maken.

Zo stelt hij o.a. in zijn artikel:

"Toch zijn het net de Palestijnen zelf die een grote verantwoordelijkheid dragen voor de bouw van de muur van zowat 700 kilometer lang en - op sommige plaatsen - 60 tot 100 meter breed van beton, prikkeldraad, loopgraven en uitkijktorens. Israël claimt, niet zonder reden, dat deze constructie het land moet beschermen tegen de Palestijnse zelfmoordcommando's die de jongste vier jaren zowat duizend burgerslachtoffers maakten. ''[Citaat vander Meersch]

Hij vervolgt zijn betoog met de opmerking:

''Een zeer grote meerderheid van de geterroriseerde bevolking, die bijna dagelijks slachtoffers van aanslagen moet betreuren, staat achter de bouw van de muur. Nauwelijks een vierde van de constructie is voltooid en het aantal succesvolle zelfmoordaanslagen daalde al drastisch. Palestijnen, die gisteren triomfeerden in Den Haag, moeten voor ogen houden dat er zonder terrorisme geen muur zou zijn. " [Einde Citaat vander Meersch]

Tenslotte besluit hij zijn artikel met de volgende conclusie:

"De les die het Gerechtshof van Den Haag gisteren aan alle betrokkenen gaf: een vrede van de dapperen kan maar bereikt worden aan de onderhandelingstafel. Een vrede ligt niet in de dynamietstaven van de zelfmoordenaars. Maar ook niet in betonnen muren en prikkeldraad op Palestijns land. " [Citaat vander Meersch]

Met deze door de heer vander Meersch gemaakte opmerkingen maakt hij zich niet alleen schuldig aan aan een groot gebrek aan politieke realiteitszin door in geen enkel opzicht te refereren aan de aan deze aanslagen ten grondslag liggende oorzaken, nl de Israelische bezetting en de nederzettingenpolitiek, waarmee hij impliciet het Israelische standpunt tav de Muurbouw verdedigt, daarenboven wekt hij met zijn slotopmerking de indruk, dat er hier sprake zou zijn van gelijkwaardige krachtsverhoudingen in dezen, hetgeen noch in politiek, noch militair, noch diplomatiek opzicht het geval is.

A Achterliggende oorzaken zelfmoordaanslagen:

Hoewel het uiteraard evident is, dat de Palestijnse zelfmoordaanslagen op Israelische burgers als zodanig ernstige schendingen van het Internationaal Recht zijn, dat iedere militaire aanval op burgers ten strengste verbiedt, is het in dezen opvallend, dat vander Meersch met de door hem gemaakte opmerking ''zonder terrorisme geen muur'' het Israelische standpunt tav de Muurbouw impliciet verdedigt zonder enige serieuze analyse betreffende de oorzaken die aan deze zelfmoordaanslagen ten grondslag liggen.
Zoals de heer vander Meersch ongetwijfeld zal weten is er sprake van een reeds 37 jaar durende Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden [de Westelijke Jordaanoever, de Gaza-strook en Oost-Jeruzalem] ondanks de in november 1967 unanmiem aangenomen VN-Veiligheidsaardsresolutie 242, waarbij Israel werd opgeroepen zich terug te trekken uit de in de juni-oorlog van 1967 veroverde gebieden waaronder o.a. de Palestijnse gebieden, waaraan tot op heden geen enkel gevolg is gegeven ondanks talloze door de VN herhaalde oproepen in dezen.
Aan iedere bezetting is inherent onderdrukking, vernederingen en mensenrechtenschendingen, waartegen uiteraard verzet komt, hetgeen zich in deze situatie heeft vertaald in de door het Internationaal Recht gelegitimeerde aanvallen op het Israelische bezettingsleger en de zeer verwerpelijke [zelfmoord]aanslagen op Israelische burgers.
Hoewel een en ander uiteraard genendele een excuus is voor het plegen van dergelijke aanslagen is het in dezen evident, dat zonder structurele oplossing in dezen [het opheffen van de Israelische bezetting] iedere poging tot bestrijding van zelfmoordacties slechts zal resulteren in symptoombestrijding.

Verder is het in dezen opvallend, dat de heer vander Meersch weliswaar volkomen terecht in dit verband refereert aan de ''geterroriseerde bevolking, die bijna dagelijks slachtoffers van aanslagen moet betreuren'' [opmerking vander Meersch] waarmee hij de Israelische bevolking aanduidt , maar met geen woord rept over de Palestijnse slachtoffers van het nu al 37 jaar durende Israelische politiek-militaire optreden in de bezette gebieden, hetgeen mi blijk geeft van een onacceptabele selectieve verontwaardiging in dezen.
In dit verband wil ik de heer vander Meersch daarenboven graag verwijzen naar de sites van Amnesty International [http://www.amnesty.org], Human Rights Watch [http://www.hrw.org] en de uistekende Israelische mensenrechtenorganisatie B'tselem [http://www.btselem.org], alsmede naar het Rode Kruis [http://www.icrc.org]


B Relatie frequentie aanslagen en de Muurbouw:

In dit verband wil ik eveneens opmerken, dat het door vander Meersch aangehaalde feitelijke verband tussen de Muurbouw en de opvallende vermindering van het aantal zelfmoordaanslagen in feitelijke zin niet klopt.
De oorzaak hiervan is gelegen in het feit, dat de Israelische autoriteiten na de liquidatie van Sheikh Yassin [als buitengerechtelijke executie een ernstige schending van het Internationaal Recht] dd 22-3 de bezette Palestijnse gebieden [de Westelijke Jordaanoever en de Gaza-strook]hermetisch van de buitenwereld hebben afgesloten, waardoor de kans op het plegen van een zelfmoordaanslag tot een minimum teruggebracht werd.

C Krachtsverhoudingen:

In zijn slotconclusie stelt de heer vander Meersch o.a. dat de belangrijke les, die volgens hem het Hof aan de betrokkenen gaf, was het feit, dat vrede slechts bereikt kan worden aan de onderhandelingstafel en ''niet in de dynamietstaven van de zelfmoordenaars of de betonnen muren en prikkeldraad op Palestijns land.''

Hoewel ik het zeker met de heer vander Meersch eens ben, dat de weg tot vrede slechts bereikt kan worden aan de onderhandelingstafel wekt hij met zijn opmerking waarbij de dynamietstaven van de zelfmoordenaars en de betonnen muren op Palestijns land in een adem genoemd worden de indruk, dat hier sprake zou zijn van gelijkheid in krachtsverhoudingen tussen de twee partijen hetgeen genendele het geval is.
Niet alleen is geen sprake van een reguliere oorlog tussen twee landen, maar een strijd tussen bezetter en onderdrukte, daarenboven is er een zeer disproportioneel verschil in militaire krachtsverhoudingen namelijk tussen een van de meest sterke en technologisch geavanceerde legers ter wereld en over het algemeen slechtbewapende strijders.

Bovendien is het weliswaar een feit, dat vrede slechts aan de onderhandelingstafel bereikt kan worden, maar de heer vander Meersch is ongetwijfeld op de hoogte van het feit, dat politiek-diplomatiek gezien de kansen voor een rechtvaardige vrede byzonder klein zijn gezien de eveneens door hem aangekaarte onvoorwaardelijke Amerikaanse steun voor Israel en de weinig daadkrachtige EU-politiek tav het Midden-Oosten.
Een en ander heeft tot nu toe geresulteerd in een aantal vredesvoorstellen, waarvan geen enkele gebaseerd was op de principes van het Internationaal Recht [o.a. uitvoering van resolutie 242, het ontmantelen van de illegale nederzettingenbouw en het effectueren van het in de VN-resolutie 194 dd 1948 vastgestelde recht op terugkeer van de in de oorlog van 1948 verdreven Palestijnen of de door Israel te betalen financiele compensatie voor het verlies van de bezittingen], hetgeen grotendeels te wijten is aan de niet-onafhankelijke initiatiefnemers in dezen [met name de VS en Europa], waardoor er grotendeels is onderhandeld op basis van de bestaande realpolitiekie situatie van Israel als bezetter, vrijwel onvoorwaardelijk gesteund door de VS.

Wanneer deze spiraal van vredesonderhandelingen op basis van macht niet doorbroken wordt en vervangen door vredesonderhandelingen op basis van het Internationaal Recht, zal de Muurbouw in het kader van de ''strijd tegen het terrorisme'' slechts leiden tot een grotere haat en verbittering van de nagenoeg rechteloze Palestijnse bevolking met alle rampzalige gevolgen van dien.

Ik spreek de hoop uit, dat de heer vander Meersch bij een volgende analyse van dit onderwerp in dezen meer aandacht zal besteden aan deze diepere aan terrorisme ten grondslag liggende aspecten.


Astrid Essed