Artikel mevrouw Doornaert

Betreffende het door mevrouw Doornaert geschreven artikel dd 3-7 ''Niet de Joden overdrijven''

Geachte Redactie,

Hoewel ik mij geheel kan vinden in de door mevrouw Doornaert in haar artikel ''Niet de Joden overdrijven'' [dd 3-7] geuite bezorgdheid tav het in Belgie en andere West-Europese landen opkomende anti-semitisme als onderdeel van het in geheel West-Europa sterk oplevende racisme, wil ik hierbij graag enige kritische kanttekeningen maken.
In de eerste plaats maakt mevrouw Doornaert zich in haar artikel niet alleen schuldig aan een onjuiste weergave van de feiten, hetgeen o.a. leidt tot een bagatellisering van het sinds 11 september oplevende geweld tegen moslims, ten tweede maakt zij zich schuldig aan exclusivering van het anti-semitisme als ''onuitroeibaar kwaad'' en maakt zij daarenboven geen enkel onderscheid tussen het eeuwenoude West-Europese anti-semitisme en de onderliggende factoren achter het huidige anti-joodse geweld, waarbij zij zich door haar generalisaties schuldig maakt aan criminalisering van de moslimgemeenschap in Belgie en Nederland.
Tenslotte verdedigt zij in dit artikel impliciet het door Israel en de VS gevoerde politiek-militaire beleid.

A Onjuiste weergave van feiten:

Hoewel mevrouw Doornaert terecht stelt, dat iedere bagatelliserende reactie op de aanval op de vier Joodse jongeren uit Wilrijk ten enenmale onacceptabel is, is haar opmerking, dat het protest van de joodse gemeenschap tav het oplevend anti-semitisme geen bijval zou hebben gekregen, in het geheel niet juist.
In de eerste plaats is er niet alleen sprake geweest van de door de ministers Arena, de Wael en premier Verhofstadt gedane veroordelingen, daarenboven hebben er nav het genoemde voorval twee protestmanifestaties platsgehad, een in Anderlecht [dd 27-6], die was georganiseerd door het Comite van Joodse organisaties en de anti-racismebeweging en de andere in de Antwerpse Diamantwijk [dd 29-6]
Beide protestmanifestaties werden door honderden mensen bezocht, waaronder een groot aantal politici.
Verder stelt zij ten onrechte, dat er geen sprake is van aanvallen op moskeen, waarbij zij zich schuldig maakt aan het bagatelliseren van het sinds de aanslagen van 11 september 2001 sterk toegenomen geweld tegenover moslims, hetgeen zich o.a. uitte in een groot aantal aanvallen op moskeen o.a. door het gooien van molotovcocktails en het fysiek aanvallen cq bedreigen van in Belgie wonende moslims.
Het niet noemen van dergelijke ernstige feiten riekt mede in verband met haar terechte verontwaardiging tav de anti-joodse aanvallen sterk naar selectieve verontwaardiging in dezen.

B Exclusivering van het anti-semitisme

Hoe ernstig ook, de door mevrouw Doornaert gemaakte analyse, waarbij het anti-semitisme wordt beschouwd als een ''onuitroeibaar kwaad'' los van racisme in het algemeen, snijdt geen hout.
Hoewel uiteraard een uiterst gevaarlijk en verontrustend verschijnsel, dat zich met name in West-Europa vanaf de Middeleeuwen en vanaf de zestiende eeuw eveneens in Oost-Europa [met name Rusland en Polen] heeft voorgedaan, hetgeen zowel tot een groot aantal pogroms als de Inquisitie geleid heeft, speelden hierbij afgezien van religieuze eveneens een complex aantal sociaal-economische factoren een rol, die in de analyse van Doornaert nauwelijks aan bod komen.
Erger is echter, dat zij het anti-semitisme niet in verband brengt met racisme in het algemeen waarvan behalve Joodse mensen eveneens miljoenen zwarten, zigeuners, Indianen, Armeniers en andere sociaal niet-geaccepteerde groepen het slachtoffer zijn geworden.
Hoe verschrikkelijk ook, het exclusiveren van het anti-semitisme in het algemeen en de holocaust in het byzonder leidt in dat verband bijna vanzelfsprekend tot het bagatelliseren van andere massaslachtingen in de geschiedenis waaronder die van de Indianen in de Verenigde Staten, de Armeniers in 1912 en de Koerden, hetgeen evenzeer geschiedde na een vaak eeuwenlange vervolging.
Terecht noemt zij overigens wel de door het nazi-regime tav het zigeuners gepleegde holocaust, eveneens na eeuwenlange vervolging, die nog heden ten dage zijn vervolg heeft in de ernstige zigeunervervolging in o.a. Roemenie en Bulgarije.

C Het huidige anti-joodse geweld in West-Europa

Terecht is Doornaert verontrust door het huidige anti-joodse geweld in West-Europa, waarbij zij echter met name met haar opmerking tav het ´´politiek-correcte fabeltje, dat het conflict van het Nabije Oosten, dat hier geimporteerd wordt´´ getuigt van gebrek aan politiek realisme tav de impact van het Midden-Oostenconflict in dezen.
Bovendien bagatelliseert zij door de nadruk op het geweld door Marokkaanse jongeren de belangrijke component van het traditionele Belgische anti-semitisme.

1 Het traditionele Belgische anti-semitisme:

Nadere analyse van het oplevende anti-joodse geweld brengt aan het licht, dat een en ander enerzijds gezocht moet worden in de traditioneel-anti-semitische kringen rond o.a. het Vlaams Blok, dat ondanks haar vermeende verontwaardiging tav de anti-joodse voorvallen met name in het kader van haar racistische hetze tegen de Marokkaanse moslim-gemeenschap in Belgie nog steeds fervent anti-semitisch is en anderszijds in de opgelopen spanningen tussen de Joodse gemeenschap en een groep Marokkaanse jongeren.
Het valt mij op, dat Doornaert in haar betoog wel uitgebreid ingaat op het door een kleine groep Marokkaanse jongeren gepleegde onacceptabele geweld tegen Joodse mensen, maar het anti-joodse geweld van het traditionele anti-semitisme buiten beschouwing laat.
Ondanks echter heeft de Antwerpse politie er in een verklaring nadruk op gelegd, dat het anti-joodse geweld wel degelijk eveneens sterke wortels heeft in het traditionele Belgische anti-semitisme.

2 Het geweld van Marokkaanse jongeren:

In dezen is evident, dat de escalatie van het Midden-Oostenconflict waarmee deze jongeren vanuit hun religieus-culturele achtergrond een sterke affiniteit hebben een sterke rol speelt.
Hoewel in tegenstelling tot de traditionele West-Europese samenlevingen bij deze jongeren qua achtergrond nauweljks sprake is van anti-semitische gevoelens als zodanig, kunnen zij veelal gezien hun over het algemeen laag opleidingsniveau weinig onderscheid maken tussen hun terechte verontwaardiging ten aanzien van het politiek-militaire optreden van de Israelische regering in de bezette Palestijnse gebieden in het algemeen en individuele Joodse mensen in het byzonder.
Hierbij speelt eveneens de complicerende factor een rol, dat er weliswaar in het Nederlands en ook Belgisch onderwijs zeer veel aandacht besteed wordt aan de holocaust en terecht, maar dat ten aanzien van de historische achtergrond rond het Midden-Oostenconflict en met name de tijdens en na de Stichting van de Staat Israel gepleegde oorlogsmisdaden in de vorm van de verdrijving van meer dan 750.000 Palestijnen van huis en haard op de scholen nauwelijks of geen aandacht besteed wordt.
Het verdient dus niet zozeer aanbeveling, meer aandacht aan de holocaust en het anti-semitisme te besteden, maar juist in dezen het aan de Palestijnen gedane onrecht in veel ruimere mate te benadrukken.

Het moge echter duidelijk zijn, dat een en ander uiteraard op geen enkele wijze als excuus voor geweld tegenover leden van de Joodse gemeenschap kan worden aangevoerd, dat als zodanig streng gestraft dient te worden, maar wel kan dienen als een belangrijke verklaringsgrond in dezen.

Verder vind ik het afkeurenswaardig, dat de gehele teneur van het betoog van mevrouw Doornaert door het generaliserende karakter ervan niet alleen wijst op de criminalisering van de Marokkaanse gemeenschap in het algemeen waarbij het onderscheid tussen deze kleine groep geweldplegende jongeren en de grote groep goed-functionnerende jongeren in dezen wegvalt.

D Impliciete verdediging van Israel en de VS;

Tenslotte is het in dezen opvallend, dat mevrouw Doornaert zich schuldig maakt aan impliciete verdediging van het militair-politieke optreden van Israel en de VS door in verband met de door haar bekritiseerde jongste NGO's te refereren aan de zogenaamde ''demonisering'' van Israel en de VS.
Als voorbeeld noemt zij niet alleen de ''ophemeling'' van het ''uithongeringskamp'', dat Nood-Korea volgens mevrouw Doornaert is geworden, maar tevens het feit, dat de ''afchuwelijkste regimes ter wereld mogen worden gesteund en opgehemeld'', maar dat ''alleen Israel een schurkenstaat is''

Nog afgezien van het feit of de linkse beweging zich schuldig maakt aan dit ''ophemelen van de afschuwelijkste regimes ter wereld'' ben ik het helemaal met mevrouw Doornaert eens inzake haar kritiek op de mensenrechtenschendingen in Noord-Korea en het feit, dat ieder regime van welke politiek-religieuze signatuur ook onderworpen dient te worden aan de toetssteen van de handhaving van de mensenrechtenregels.

Door echter te wijzen op het echte of vermeende ontbreken van kritiek op andere landen en het gebruik van de term ''demonisering'' in verband met Israel en de VS verdedigt zij impliciet het door deze twee landen gevoerde politiek-militaire optreden, hetgeen ten enennale onacceptabel is.

1 Israel:

Zoals zij ongetwijfeld weet, bezet Israel sinds 1967 de Palestijnse gebieden [de Westelijke Jordaanoever, de Gaza-strook en Oost-Jeruzalem] ondanks de in 1967 aangenomen VN-Veiligheidsraadsresolutie 242, waarbij Israel werd opgeroepen zich uit de in de juni-oorlog in 1967 veroverde gebieden waaronder de Palestijnse, terug te trekken.
Aan iedere bezetting overal ter wereld zijn inherent onderdrukking, vernederingen en mensenrechtenschendingen, die in dit geval terecht geleid hebben tot verzet, gestalte krijgend in het gelegitimeerde Palestijnse verzet tegen het Israelische bezettingsleger en de zeer verwerpelijke zelfmoordaanslagen op Palestijnse burgers.
Bovendien heeft een en ander ook nog eens geleid tot de nederzettingenpolitiek, die niet alleen illegaal is volgens het Internationaal Recht [artikel 49, 4de Conventie van Geneve], maar daarenboven heeft geleid tot massale Palestijnse landonreigeningen met als gevolg, dat honderdduizenden Palestijnen werden verooldeeld tot een troosteloos bestaan in vluchtelingenkampen, hetgeen afgezien van het inhumane in dezen eveneens in strijd is met het Internationaal Recht, dat landonteigeningen van ''beschermde personen'' [mensen, die leven onder een bezetting] verbiedt [artikel 53, 4e Conventie van Geneve]
Hierbij komen nog de talloze door Israel in de loop der jaren gepleegde mensenrechtenschendingen als het willekeurig schieten op Palestijnse burgers, het bombarderen van vluchtelingenkampen, het tegenhouden van mulances met alle fatale gevolgen van dien, het gebruiken van Palestijnen als menselijk schild, het plegen van buitengerechtelijke executies op Palestijnse leiders en activisten, het zonder vorm van proces of aanklacht vasthouden van Palestijnse gevangenen en het bulldozeren van huizen, soms zelfs met de mensen er nog in.

Niet alleen is er hier sprake van flagrante schendingen van mensenrechten, een en ander wodt mede in stand gehouden door de VS, die Israel jaarlijks miljardengaranties aan militaire steun geven, hetgeen hen mede-verantwoordelijk maakt voor de aldaar gepleegde oorlogsmisdaden.

Uiteraard ben ik het volledig met mevrouw Doornaert eens, dat opmerkingen over een ''joods complot in de VS'' ten enenmale onacceptabel en feitelijk onjuist zijn en dat termen als ''Joden en Amerikanen'' in dezen gevaarlijk generaliserend kunnen zijn, maar wel is het in dezen een feit, dat de door de VS gevoerde staatspolitiek het onacceptabele Israelische optreden in hoge mate sanctionneert.
Ongetwijfeld is mevrouw Doornaert in dit verband eveneens op de hoogte van het feit, dat de VS in de loop der jaren 65 keer een veto heeft uitgesproken over een in de Veilighiedsraad ingediend voorstel ter veroodeling van Israel in verband met gepleegde schendingen tegen het Internationaal Recht.

In dit verband snijdt het dan ook geen enkel hout de duidelijke politiek-strategische connectie tussen Israel en de VS te bagatelliseren als een verzinsel van NGO's of hen in dezen van ''demonisering'' van Israel te beschuldigen.

2 De VS:

Eveneens heeft de VS zich vanaf het einde van de Tweede Wereldoorlog, dat werd gemarkeerd door een van de meest stuitende oorlogsmisdaden ter wereld, het gooien van twee nucleaire bommen op de burgerdoelen Hiroshima en Nagasaki, in haar politiek-militaire optredeen in de wereld schuldig gemaakt [evenals trouwens de voormalige Sovjet-Unie] aan ernstige mensenrechtenschendingen cq oorlogsmisdaden.
Zonder hiervan een opsomming te willen geven hoef ik slechts te verwijzen naar het militair optreden in de oorlogen tegen Afghanistan en Irak waarbij sprake is geweest van het gebruik van de internationaal verboden clusterbommen, hetgeen in korte spanne tijds tot duizenden burgerdoden heeft geleid [6000 in Afghanistan en 8000 in Irak], het tijdens de hieropvolgende continuering van de Amerkaanse militaire aanwezigheid willekeurig schieten op burgers, het bombarderen van moskeen, het plegen van buitengerechtelijke executies, het vernietigen van huizen als ''collectieve straf'' [verboden volgens artikel 33 van de 4e Conventie van Geneve]tav de familieleden van een echte of vermeende Iraakse zelfmoordpleger, het zonder vorm van aanklacht of proces vasthouden van gevangenen [o.a. Guantanamo] en het martelen en vernederen van gevangenen waarvan Abu Ghraib een van de vele voorbeelden is.

Desgewenst kan mevrouw Doornaert de websites van Amnesty International [http://www.amnesty.org], Human Rights Watch [http://www.hrw.org] en het Rode Kruis [http://www.icrc.org] bezoeken om te kunnen constateren, dat in dezen van ''demonisering''' allerminst sprake is.

Tenslotte wil ik eindigen met de door haar genoemde Elie Wiesel.
Wellicht verdient het aanbeveling in dezen te vermelden, dat deze door haar genoemde bekende filosoof, die de Nobelprijs voor de Vrede heeft gewonnen, zeer selectief is in de door hem tentoongespreide humaniteit, aangezien hij volkomen terecht aandacht vroeg en vraagt voor het verschrikkelijke leed, de Joodse mensen aangedaan, maar nav de terechte kritiek tav de tijdens de twee grote Israelische militaire offensieven in 2002 gepleegde mensenrechtenschendingen opmerkte, iedere kritiek op Israel op een lijn te stellen met anti-semitisme.
Onrecht en leed zijn echter universeel en dient te allen tijde veroordeeld te worden, ongeacht door welk land gepleegd.

Het monopoliseren van eigen leed zonder enige humaniteit tav andere volkeren en-of groeperingen is alleen ernstig gebrek aan humaniteit, maar tevens in strijd met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, die de mensenrechten van iedereen verdedigt.

Het is misschien wel tekenend voor de gehele teneur in het betoog van mevrouw Doornaert, dat zij
besluit met het citaat van deze man, die zich net als zijzelf schuldig maakt aan een zeer selectieve verontwaardiging tav het onrecht.

Een teken aan de wand.

Astrid Essed

Niet de joden overdrijven
Mia Doornaert
03/07/2004
De reacties op het antisemitisch geweld in Antwerpen deze week zijn volgens Mia Doornaert erg veelzeggend. ,,Het is verontrustend dat het zo lang duurde voor in de West-Europese landen het heropleven van deze onuitroeibare kwaal ernstig werd genomen.''
,,IK heb niets tegen de joden maar''. Als je zo'n aanhef ziet in lezersforums en ,,chats'', dan weet je hoe laat het is.
Een jonge man wordt in Wilrijk bij het verlaten van een joodse school met stokken bewerkt en met een mes gestoken. De enige ,,reden'' voor die aanval is dat hij herkenbaar joods is. De joodse gemeenschap trekt aan de alarmbel over die nieuwe escalatie van het sinds jaren heroplevend antisemitisme.
Krijgt dat protest unanieme bijval? Geenszins. Integendeel, volgens een deel van de goegemeente moeten de joden ,,niet overdrijven''. Er wordt veel minder drukte gemaakt als christenen of andere ,,gewone'' Vlamingen worden aangevallen, heet het.
Nou, nou. Er wordt ten eerste wel degelijk drukte gemaakt over de onveiligheid, de kranten staan er bol van. En de joodse Belgen worden net zo min als hun medeburgers gespaard door carjackings, diefstallen, berovingen met geweld enzovoort.
Maar daar gaat het niet om. Er worden geen kerken of moskeeën gevandaliseerd, mensen die een kerk verlaten worden niet aangevallen omdat ze zich als christen manifesteren, op gevandaliseerde wagens of gevels staat niet ,,vuile christen'' of ,,Vlamingen aan het gas'' gekrast of gespoten.
Joden en hun instellingen worden aangevallen puur omdat ze joods zijn. Waar zijn we mee bezig als racistisch geweld niet meer als dusdanig herkend wordt?
Wie het verschil niet wil zien, spreekt dezelfde taal als Jean-Marie Le Pen die de uitmoording van zes miljoen joden door nazi-Duitsland ooit een ,,detail van de Tweede Wereldoorlog'' noemde. Na boze protesten zei de leider van het uiterst-rechtse Front National dat hij ,,detail'' niet denigrerend gebruikt had, maar in zijn letterlijke betekenis: ,,een onderdeel van''.
Dat klopte, maar dat was juist het vicieuze van zijn uitspraak. Want daardoor ontkende hij de specificiteit van de shoah, de doelbewuste uitmoording van de joden door het nazi-regime.
In de Tweede Wereldoorlog zijn twintig miljoen doden gevallen. Onder de gesneuvelde soldaten, onder de burgers die omkwamen in bombardementen waren er ook vele joden. Maar daarnaast was er de shoah. Er werden geen Vlamingen of Walen, Bretoenen of Basken systematisch uitgeroeid. Daarentegen vond wel de opzettelijke uitmoording, op beestachtige wijze, plaats van de joden en de zigeuners. Hun nationaliteit, hun opinies, hun mate van integratie of assimilatie, ze deden allemaal niet ter zake. Ze werden vermoord om wat ze waren: jood.
Vandaag worden weer mensen bespuwd, uitgescholden, aangevallen puur om wat ze zijn: jood. Is het verwonderlijk dat joodse mensen, die zich herinneren tot welke barbarij de jodenhaat al heeft geleid, aan de alarmbel trekken? Blijkbaar wel. ,,De joden overdrijven''.
De kwaal van het nieuwe antisemitisme is niet alleen in België opgedoken. In Frankrijk hebben openbare scholen een hulpnetwerk moeten opzetten om joodse kinderen van school te laten veranderen, teneinde ze te onttrekken aan systematische pesterijen en geweld. In sommige Amsterdamse ,,zwarte'' scholen vallen spreekkoren te horen van ,,joden, die zijn verboden, die moet je doden''. In dat soort scholen kunnen ook nog nauwelijks homoseksuele leraars komen, omdat ze bespot en bespuwd worden. Dat is een les die ook maar niet geleerd lijkt te worden: waar joden vervolgd worden is elke democratische verworvenheid in gevaar.
Het heeft te lang geduurd voor de West-Europese regeringen resoluut op de heroplevende jodenhaat reageerden. Daarin speelde een modieus intellectueel sfeertje meer waarin een als antizionisme vermomde jodenhaat het politiek-correcte racisme werd. Ook daar klonk eerst dat ,,de joden niet moeten overdrijven''.
Afgelopen week hebben de minister van Binnenlandse Zaken, Patrick Dewael, en de premier, Guy Verhofstadt, gepast gereageerd op het antisemitisch geweld: er kunnen geen excuses bestaan voor welke vorm ook van racisme.
Dewael, die als eerste reageerde, verdient ook lof voor wat hij niet gezegd heeft. Hij liet het politiek-correcte fabeltje achterwege over ,,het conflict van het Nabije Oosten dat hier geïmporteerd wordt'' en van ,,de joodse en de moslimgemeenschap die elkaar beter moeten verstaan''.
Dat fabeltje wekt de indruk dat twee ,,gemeenschappen'' met getrokken messen tegen elkaar staan. Maar er worden geen molotovcocktails gegooid naar moskeeën, er is geen joods geweld. En meningsverschillen over het Nabije Oosten of over wat dan ook kunnen nooit een excuus zijn voor racistisch geweld, niet tegen joden en niet tegen Arabieren. In een democratische maatschappij worden meningsverschillen vreedzaam uitgevochten, met woorden.
Guy Verhofstadt zei terecht dat onderwijs een rol te spelen heeft in de bestrijding van racisme. Dat klopt als het om stevig historisch onderwijs gaat, niet om een sentimenteel tiersmondisme dat daar nu al te vaak de plaats van lijkt te nemen. En ook niet om partijdige brochures waaraan mensen meewerken die antisemitisch getinte geschriften op hun naam hebben staan.
Tot dat onderwijs behoort wel onderricht over de joodse geschiedenis. Ook jongeren horen te beseffen dat de shoah niet louter meer een vlaag van waanzin van het nazi-regime was, een verschrikkelijk onweer dat bij een heldere hemel losbarstte. Die uitmoording wortelde in een oud, doorheen Europa verspreid antisemitisme.
Verplichte lectuur zou ,,Herleefde Tijd. Een Joodse geschiedenis'' van Klaas Smelik (Acco, 2004, 360 blz.) moeten zijn. Smelik is niet alleen een indrukwekkende academicus (studies theologie en Semitische talen, hoogleraar Hebreeuws), hij is ook een uitstekend verteller, zoals in eerdere boeken bleek.,,Herleefde Tijd'', dat begint bij de Babylonische ballingschap (693-586 v.Chr.), is bijzonder boeiende maar ook beklemmende lectuur. Want het is het verhaal van een constante uitsluiting, constante bestaansonzekerheid, constante vervolging van joodse mensen. Er waren perioden waarin de joden in het Romeinse Rijk, in de christelijke en islamitische wereld, min of meer met rust werden gelaten. Maar altijd was er de schrik dat de vervolgingen, de verdrijvingen, de arrestaties, de pogroms weer zouden beginnen. En altijd, altijd was er de positie van inwoners van tweede en derde rang.
Een basis van de jodenhaat in Europa was uiteraard de inmiddels herroepen christelijke leer die zei dat de joden Jezus Christus vermoord hebben en daarvoor tot het eind der tijden moesten boeten. Maar de Verlichting maakte de vervolging zo mogelijk nog erger omdat ze een ,,wetenschappelijke leer'' over de rassen produceerde, een indeling in superieure en inferieure rassen incluis. En uiteraard hoorden de joden bij de laatste.
Smelik maakt een onderscheid tussen anti-judaïsme, dat tegen het joodse geloof is gericht, en het antisemitisme, dat een racisme is en elke jood geldt, ongeacht zijn overtuiging. Maar de twee waren en zijn niet duidelijk te scheiden. Het Spanje van de zestiende eeuw, waar de Reconquista en de jodenvervolging een godsdienstige toonaard hadden, voerde ook het begrip limpieza de sangre, zuiverheid van bloed, in. Ook de jood die zich bekeerde, die zich liet dopen, bleef verdacht omdat hij joodse voorouders had.
Dat is het vaste refrein doorheen de joodse geschiedenis. Wat de joden ook doen, het is nooit goed. En telkens weer krijgen zij de schuld voor het geweld dat ze wordt aangedaan.
Eeuwenlang wordt de joden een aantal bezigheden en beroepen verboden of onmogelijk gemaakt door speciale, verpletterende belastingen: landbouw, bepaalde ambachten, openbare ambten enzovoort. Maar dan wordt ze wel verweten dat ze minderwaardige ambachten uitoefenen, of immorele activiteiten die voor de ,,rechtgelovigen'' verboden zijn, zoals de geldhandel. Hoe vaak komt de ,,joodse woekeraar'' niet voor in de antisemitische propaganda?
Omdat zo lang carrières in de ambtenarij, de diplomatie, het leger voor hen gesloten blijven, investeren joodse Europeanen hun talenten in gebieden waartoe ze wel toegang hebben: wetenschap, kunst, de pers, financiën, industrie. Prompt gaat dan de beschuldiging op dat ,,het jodendom'' de pers beheerst en misbruikt voor een ,,joods complot' , en de rijkdommen van het land ,,leegzuigen''. Welke andere gemeenschap is ooit verweten dat ze geletterd, leergierig, ondernemend was?
Maar laat joden arm zijn en het is ook niet goed. Dan zijn ze ,,luizige'' mensen, ,,ongedierte'' dat de lichamelijke en geestelijke gezondheid van de brave volkseigen mensen ondermijnt.
Als de joden in Duitsland na de emancipatie kiezen voor integratie - als jood functioneren in de gemeenschap - worden ze nog gewantrouwd. En als ze kiezen voor assimilatie - zich laten dopen - blijft de ,,bloedlijn'' verdacht.
Kortom, wat de joden echt verweten wordt, is dat ze jood zijn.
En daarom circuleren onophoudelijk de ergste verzinsels over hen, over kindermoord, over het gebruik van mensenbloed voor matses (een ritueel gerecht), over een occult wereldwijd joods complot.
De barbaarse, systematische uitmoording van de joden door de nazi's kwam dan ook niet uit het niets opduiken. Eeuwen en eeuwen van dagdagelijks antisemitisme en van gewelddadige vervolging schiepen de voedingsbodem. In tal van bezette landen, van Roemenië tot Frankrijk, liepen plaatselijke autoriteiten en milities trouwens op de Duitse bevelen vooruit om joden te discrimineren en aan te houden.
Is het dan verwonderlijk dat joodse mensen vandaag verontrust zijn als de antisemitische leuzen en scheldwoorden, als de aanrandingen en het geweld weer opduiken?
Nee, blijkbaar vindt ook de woordvoerder van de Federatie van Marokkaanse Verenigingen. Mohammed Chakkar, dat ,,de joden overdrijven''. Hij vond het ,,voorbarig'' (De Morgen 29 juni) de aanval op Noah Schmahl in Wilrijk als ,,racistisch'' te bestempelen. Dat moest eerst bewezen worden. En hij verdacht de joodse gemeenschap van een ,,verborgen agenda''.
Toen in 2002 in Borgerhout de jonge Belg van Marokkaanse oorsprong Mohammed Achrak doodgeschoten werd had Chakkar minder twijfels. Onmiddellijk stond vast dat dit een racistische moord was - nadien is het tegendeel bewezen.
Als de Marokkaanse gemeenschap daarover toen betoogde, was dat een gezonde daad van anti-racisme. Maar als de joodse gemeenschap maatregelen tegen antisemitisch geweld vraagt heeft ze een ,,verborgen agenda''.
Daar heb je ze weer, de zoveelste versie van het ,,joods complot''. De media in de Arabische en moslimwereld staan er bol van, als onderdeel van een dagelijkse, obscene antisemitische propaganda. De joden die kinderen vermoorden, die bloed drinken, die schuld hebben aan alle kwaad in de wereld, niets ontbreekt er. Er mag al duizend keer aangetoond zijn dat de ,,Protocollen van de Wijzen van Zion'' een smerig verzinsel van het zeer antisemitische Rusland was, dat gevaarlijk hersenspinsel over het joods wereldcomplot blijft floreren in de Arabische media. Via de satelliet-tv dringt dat racistisch vergif ook in onze landen binnen.
Niet alleen is het bestaan van Israël schuld aan alle problemen van de Arabische wereld. Commentaren in kranten en media in heel de moslim-wereld schrijven alle onheil aan het ,,joods complot'' toe, dat via de Verenigde Staten de wereld ondermijnt. ,,De joden en de Amerikanen'' is een vaste formule die voortdurend opduikt.
Er zijn in de wereld dertien miljoen joden. En zij zijn, volgens een dagelijkse propaganda van de Arabische regeringen en media, verantwoordelijk voor alle problemen van dertienhonderd miljoen moslims. En dan wordt er gezegd dat ,,de joden overdrijven''.
Die propaganda is overigens ook al lang onze landen binnengeslopen. Bekijk maar de jongste campagnes van ngo's ten gunste van de derde wereld: ze demoniseren Israël en Amerika.
De afschuwelijkste regimes ter wereld mogen gesteund of opgehemeld worden - een uiterst-linkse partij, die erg actief in het andersmondialisme, verheerlijkt bijvoorbeeld het uithongeringskamp dat Noord-Korea geworden is. Alleen Israël is een schurkenstaat. En alleen geweld tegen joden is excuseerbaar.
Nee, het zijn niet de joden die overdrijven als ze aan de alarmbel trekken. Verontrustend is dat het zo lang duurde voor in de West-Europese landen het heropleven van een blijkbaar onuitroeibare kwaal ernstig werd genomen. Met Elie Wiesel moet iedere democraat verzuchten: als Auschwitz geen einde maakte aan het antisemitisme, wat dan wel?
(De auteur is redactrice van deze krant.)
Copyright | De Standaard Online 2004

arch/ive/ief (2000 - 2005)