Strategieën tegen verdere opmars extreem-rechts by raf Saturday, Jul. 03, 2004 at 3:51 PM |
raf@indymedia.be 0476-954290 |
Een propvol auditorium zaterdagochtend in Brussel om de tegenbeweging tegen het Vlaams Blok op gang te brengen. Eind september komt er een volgende "volksvergadering" in Gent. Daar zouden ervaringen tegen het Vlaams Blok en praktische actieplannen ontvouwd moeten worden.
Iemand moest iets in gang steken, en deze eerste vergadering
was belegd door de jury van de Prijs voor de Democratrie. Vanwege de grote
belangstelling moest ze in extremis uitwijken van de Beursschouwburg naar
het ACOD-gebouw aan het Fontainasplein. Maar was dit nu een geslaagde start?
Aan de reacties achteraf te horen niet. Twee panelleden spraken aan het einde
klare taal.
Jos Van der Velpen (advocaat, voorzitter van de Liga voor de Mensenrechten)
om te beginnen. "Ik had gehoopt dat we praktisch en resultaatgericht zouden
werken. Dat is niet gelukt. Ik verlang, ik hoop, ik bid u: denk praktisch.
Zorg ervoor dat hier de volgende keer meer allochtonen zijn. En zorg ervoor
dat Wallonië meedoet". (...) "We zijn weer heel groots bezig",
zei Van der Velpen nog, "maar de volgende keer wil ik hier diegenen zien
die wèrkelijk op de werkvloer, in de wijk dingen hebben gedaan".
Tarik Fraihi (present voor de website kifkif.be) vertolkte de ergernis van
een aantal allochtonen. "Tijdens de pauze kwam een vriendin me zeggen: ze
zijn er nog niet klaar voor", aldus Fraihi. "Met zij bedoel ik: de autochtonen.
(...) Ik wil een duidelijk signaal van de dominante blanke cultuur. En niet
zoals in het hoofddoelendebat waar ik géén overduidelijk antwoord
hebben gekregen waardoor wij voelen: er is een oprechte ondersteuning van
onze strijd voor gelijke rechten en plichten. Laat nu eens een onvoorwaardelijke
veroordeling van het racisme zien. Dan zullen we pas bruggen kunnen slaan".
Daarvoor hadden nogal wat "zelfverklaarde professoren" (dixit Van der Velpen)
de opmars van het Vlaams Blok geanalyzeerd. Praktische voorstellen waren
er niet zoveel. Voor september in Gent is voorgesteld concrete voorstellen
als op een markt te presenteren. In afwachting toch een eerste lijstje.
Verantwoordelijke media
Indymedia beet de spits af en stelde een werkgroep 'Media' voor. Die zou
de praktijken van de media in verband met racisme en (extreem-)rechts grondig
tegen het licht moeten houden, om praktische conclusies te formuleren, aan
de mainstream-media en aan de bewegingsmedia (vakbonden, NGO's...). De eerste
bemoedigende contacten zijn vanochtend al gelegd.
Daarbij sloot een reeks andere opinies aan. De ACOD-VRT zet zich af tegen
het info-tainment en herinnert aan de richtlijn-De Graeve (de vorige bestuurder
van de openbare omroep) die stelde dat het Vlaams Blok niet als een normale
partij behandeld mag worden. Die richtlijn moet weer opgediept. Een allochtone
vrouw stelde dat de media de èchte programma-punten van het Vlaams
Blok moeten bekenmaken. Rene Los, welbekend in Antwerpen zei ""ik wil eindelijk
een VRT die overeenkomt met mijn wijk. Is er soms iets mis met mijn wijk?
Nee, wel met de VRT". 't Uilekot in Herzele suggereert opnieuw de Vlaams
Blok-publicaties systematisch te analyzeren.
Andere suggesties en ervaringen
Acties
Gooi het eens over een andere boeg by André Michiels Saturday, Jul. 03, 2004 at 11:39 PM |
Niet focussen op het Blok is de boodschap, maar wel de kiezer overtuigen om niet meer op het blok te stemmen, dàt is de sleutel.
Wat gebeurt er vandaag, en eigenlijk de laatste 10 à 20 jaar? De Blokstemmer wordt gediaboliseerd(mestkever) wat eigenlijk een averechts effect heeft, want hij of zij zal de volgende keer haar/zijn stemgedrag bevestigen (al is het maar als wraakactie). Ook rechtstreekse acties tegen de partij helpen niet: De blokstemmer, nog steeds overtuigd van zijn juist stemgedrag, zal dit zien als een onrecht.
Rest nog een laatste mogelijkheid, naar de blokstemmer toe stappen, luisteren en dan proberen zijn stemgedrag te wijzigen door een alternatief te bieden voor zijn/haar onvrede.
Ik vermoed ook een gebrek is aan identificatie. Het blok slaagt er in zichzelf heel herkenbaar te maken, terwijl de drie grote machtspartijen door hun meligheid nauwelijks nog van elkaar te onderscheiden zijn.
De strijd tegen het blok kan bovendien offers vergen: Is het wel een illusie te denken dat je het Blok kan bestrijden zonder kleerscheuren?