arch/ive/ief (2000 - 2005)

In 2000 verkregen de vakbonden een arbeidsduurverkorting voor oudere werknemers. Vanaf 45 jaar komt er één vakantiedag per maand bij. Vanaf 50 en 55 komt er maandelijks telkens nog een dag bij. De eindeloopbaanmaatregel geldt echter niet voor alle werknemers in de zorgsector en dat zorgt voor spanningen op de werkvloer. “Enkel mensen die meerdere weekenddiensten hebben kunnen er van genieten. Alle andere categoriën vallen uit de boot en dat veroorzaakt wrevel,” aldus hoofdverpleger en LBC-afgevaardigde Paul Debergh.

Sociaal assistente Brigitte Decorte deelt die frustratie. “Verplegers verdienen die extra dagen vakantie. Maar het is verkeerd om te denken dat de werkdruk minder hoog is bij de andere werknemers. Verschillende systemen hanteren op één en dezelfde werkplaats is niet bevorderlijk voor de samenwerking. Het lijkt mij ook fundamenteel onrechtvaardig en daarom sta ik volledig achter de eisen van de vakbonden om die discriminaties weg te werken.”

Camouflage
Naast die discriminatie ligt bij de werknemers van het K.E.I. vooral de hoge werkdruk op de maag. De bonden vragen 25.000 extra jobs in de sector. Het zijn helpende handen die zeer welgekomen zullen zijn. De situatie lijkt onhoudbaar, maar wordt nu gedeeltelijk gecamoufleerd door de veralgemening van het deeltijds werk. Veel mensen kunnen het ritme en de combinatie werk/gezin niet aan en schakelen over op een parttime.

Anne Dupont, diensthoofd van de ergotherapie, kaartte tenslotte ook nog het probleem van de permanente vorming aan. “De ergotherapeuten kunnen wel af en toe een opleiding volgen. Maar er is te weinig tijd om de opgedane vaardigheden en kennis door te geven aan de rest van de groep. Daarom zie ik meer mogelijkheden in een permanente opleiding op de werkvloer waarbij de hele ploeg dan kan gecoacht worden. Een tweede probleem is dat er te weinig ruimte is voor feedback. Je doet een vorming, komt terug met je kennis, maar je kan geen vragen meer stellen als iets niet meteen lukt.”