De AIDS controverse

Eerst in het kort een paar kernfeiten.

Om te beginnen: AIDS is geen ziekte op zich, maar een syndroom (1). De diagnose AIDS komt er als iemand aan één of meerdere ziekten uit een lijst van meer dan 20 reeds gekende ziekten lijdt (bvb. pneumonie, zekere vormen van kanker, ...), EN besmet is met het HIV-retrovirus.
Dus: iemand met pneumonie, maar ZONDER HIV-besmetting, krijgt als diagnose gewoon "pneumonie", en als therapie de gewone medicamenten daartegen. Maar iemand met
pneumonie en MET HIV krijgt als diagnose "AIDS", en krijgt dus niet de gewone pneumonie-medicatie maar een "atoombom" voorgeschreven (AZT en aanverwanten).
AZT is een zeer toxisch medicijn dat reeds jaren voordat AIDS ontdekt (of uitgevonden?) werd, ontwikkeld werd als chemotherapie tegen kanker, en tast het beendermerg aan. Een gezonde persoon die lange tijd AZT neemt, zal er na verloop van tijd gaan uitzien als de typische AIDS-lijder die we kennen van de spectaculaire beelden uit de massamedia (volledig uitgemergeld, ingevallen wangen, algemeen verzwakt), en vervolgens sterven. AIDS-lijders nemen gedurende lange tijd drie maal daags een dosis AZT...

Maar waarop berust de controverse juist? Een kleine greep uit de tegenstrijdigheden en rariteiten rond AIDS… (2)

1. Wie getest wordt op AIDS, wordt niet getest op de aanwezigheid van het HIV-retrovirus, maar wel op de antistoffen die het lichaam aanmaakt tegen dat retrovirus. Deze antistoffen zijn echter ook aanwezig na bvb. een griepvaccinatie. Wie zich na een gewone griepvaccinatie laat testen op AIDS, zal seropositief testen. Zeer onbetrouwbaar dus. Resultaten lopen ook enorm sterk uiteen naargelang het type test en het labo.

2. De reden waarom niet op het HIV-retrovirus zelf getest wordt, is dat het bijna nooit aangetroffen wordt! Ook in het bloed van seropositief geteste personen, en zelfs van AIDS-lijders, is het zeer moeilijk of niet op te sporen, in tegenstelling tot bvb. griep of hepatitis, waar steeds 30% of meer van de cellen aangetast zijn! Zeer bizar dat een bijna onvindbaar retrovirus zoveel schade kan aanrichten.
Bovendien is het een zwak en eenvoudig retrovirus dat slechts in zeer beperkte mate kan muteren. Daarbij komt dat, indien in het lichaam veel meer antistoffen gevonden worden dan de betreffende microbes, normaal gezien door de medische wetenschap aangenomen wordt dat het afweersysteem gewonnen heeft of aan het winnen is. Enkel bij AIDS wordt dit principe niet gevolgd en zelfs omgekeerd.

3. De “officiële” versie van de theorie rond AIDS is dat het HIV-retrovirus de T-cellen (= afweersysteem) aantast, waarop de zieke sterft aan gekende infectieziekten zoals pneumonie. In celculturen in labo's gebeurt dat echter NIET: zeer weinig of geen T-cellen worden aangevallen door het retrovirus... Ook proefdieren die ingespoten worden met bloed van AIDS-lijders, ontwikkelen slechts uiterst zelden AIDS.

4. Ziekten kunnen grofweg in twee categorieën ingedeeld worden: infectieziekten (veroorzaakt door microben), en toxische ziekten (veroorzaakt door giftige stoffen). De kenmerken zijn:
- infectieziekte: statistisch gezien even veel mannen als vrouwen aangetast; eens de microbe in het lichaam is, begint ze zich ten laatste na een paar weken duidelijk te ontwikkelen.
- toxisch: aantasting afhankelijk van blootstelling aan toxische stoffen; ziektebeeld pas zichtbaar nadat een zekere drempel van vergiftiging overschreden is (kan vele jaren duren). AIDS vertoont de kenmerken van de toxische soort (vooral mannelijke homo's, kan 10 jaar of meer "sluimeren"), en niet van een infectie. De oorzaak van AIDS zou m.a.w. niet een (retro)virus of andere microbe zijn, maar (langdurige) vergiftiging.

5. Een groot aantal personen zijn sinds jaren seropositief getest (het HIV-retrovirus zou m.a.w. in hun lichaam aanwezig zijn), maar worden niet ziek. Onverklaarbaar als HIV-besmetting als oorzaak van AIDS beschouwd wordt.

De theorie van Duesberg is dat het afweersysteem van AIDS-lijders verzwakt of uitgeput is door andere factoren dan een aantasting door het HIV-retrovirus, met name door intoxicatie (bvb. door langdurig drugsgebruik). Het HIV-retrovirus mag dan wel aanwezig zijn in het lichaam van AIDS-lijders (dat is trouwens gewoon de definitie van AIDS), het is niet de oorzaak van de verzwakking van het immuunsysteem, en dus ook niet van de ziekte en dood van de geïnfecteerden.

Bij mensen met een verzwakt immuunsysteem zijn in het lichaam dikwijls allerhande virussen aanwezig, zoals herpes, zodat het niet ongewoon is ook het relatief onschadelijke HIV-retrovirus terug te vinden.
Eens we aannemen dat AIDS niet veroorzaakt wordt door een infectie met het HIV-retrovirus maar door intoxicatie, worden enkele mysteries vanzelf opgehelderd. Junkies vergiftigen zich per definitie regelmatig en langdurig, dus hoge sterftecijfers tengevolge van intoxicatie zijn eerder te verwachten. Het grote aandeel homo’s in de populatie AIDS-lijders zou te verklaren zijn door het statistisch grotere gebruik van stoffen die de anus ontspannen (zoals poppers) en afrodisia. En dat niet iedereen die seropositief is (m.a.w. besmet is met HIV) ook AIDS ontwikkelt, wordt ook begrijpelijk: wie onder de intoxicatie-drempel zit, blijft min of meer gezond; bij overschrijding van de drempel wordt het afweersysteem aangetast en ontwikkelen zich de symptomen van AIDS.

Wat er ook van zij, de hypothese als zou AIDS veroorzaakt worden door HIV, of dat HIV onvermijdelijk tot AIDS lijdt, is gestoeld op bijzonder twijfelachtige medisch bewijsmateriaal en op hoogst ongewone hypothetische constructies, en is nog streeds omstreden – ook al worden de afwijkende meningen zelden gehoord. Over de dodelijke effecten van de AIDS-medicamenten is iedereen het echter eens.

In vele gevallen wordt op basis van een AIDS-test aan seropositieven preventief AZT voorgeschreven, ook al vertonen ze nog geen enkel ziekteverschijnsel. Als in rekening genomen wordt:
1. dat de test niet noodzakelijk bewijst dat de patiënt besmet is door HIV,
2. dat HIV niet (noodzakelijk) tot AIDS lijdt, en
3. dat AZT op langere termijn wél dodelijk is
dan lijkt dit eerder op moord dan op therapie.

En waarom zegt "iedereen" dan dat HIV de oorzaak is van AIDS, enz.? Ieder moet er maar het zijne van denken, maar een paar scenario's zijn denkbaar:
- aan toxische ziekten verdien je geen geld: je kunt enkel de patiënt aanraden van de toxische stoffen af te blijven. Aan de verkoop van AZT hangen wel harde dollars vast... Bovendien worden in het AIDS-onderzoek (dat de officiële hypothese volgt) enorme subsidiestromen gepompt. Wie een andere mening is toegedaan, wordt gecensureerd en mag in ieder geval subsidies vergeten.
- de AIDS-hysterie komt goed uit om zich af te maken van enkele “lastige”, “kostelijke” of “nutteloze” bevolkingsgroepen, zoals junkies en homo’s?
- het zou natuurlijk ook niet de eerste keer zijn dat de massamedia een controversieel onderwerp voorstellen alsof er algemene eensgezindheid heerst – de publieke opinie wordt niet passief weergegeven, maar actief geconstrueerd…
- om nu nog, na jarenlang één hypothese te ondersteunen en er therapieën en beleidsmaatregelen op af te stemmen, toe te geven dat deze hypothese fout was en vele onnodige doden heeft gekost, is meer (politieke) moed nodig dan er aanwezig is bij de verantwoordelijken.

Tot slot: De argumenten voor en tegen beide hypotheses zijn niet meer te tellen, en voor de leek is het moeilijk uit te maken wie nu gelijk heeft. Maar een aantal conclusies kunnen zeker getrokken worden.
Belangrijke informatie omtrent een onderwerp van algemeen belang worden door de massamedia verzwegen. De hypothese en de argumenten van Duesberg en co. zijn op zijn minst rationeel en de moeite van het overwegen – en communiceren - waard. In tegenstelling tot wat steeds beweerd wordt, is de medische wetenschap het NIET eens over de oorzaken en de gepaste behandeling van AIDS.
De gevolgen daarvan zijn vérstrekkend: stel dat Duesberg gelijk heeft, dan werden alle “seropositieven” die preventief met AZT behandeld werden, in feite vermoord. Zij werden besmet door een relatief onschadelijk retrovirus en stierven aan de inname van nutteloze en hoogst toxische medicatie.

Een kritisch onderzoek van ALLE informatie, dus ook die van Duesberg en co., lijkt in elk geval aangewezen. Enkele bronnen:
- http://www.duesberg.com/; op http://www.duesberg.com/articles/bginterview.html een
lang maar begrijpelijk interview.
- http://www.healtoronto.com/: "HEAL - Health, Education, AIDS Liaison - is a nonprofit organization of volunteers working with the ever-growing, international network of scientists, journalists and researchers who question the many common beliefs surrounding HIV & AIDS. Part of our Mandate is to help people better inform themselves about compelling evidence that challenges the theory that HIV is the cause of AIDS. (...)
The information you will find on our web site questions the fundamental assumptions of the HIV=AIDS Hypothesis."
- http://www.virusmyth.net/aids/
- http://www.sickofdoctors.addr.com/articles/top100_aids_inconsistencies.htm

-----
(1) Een syndroom is een woord voor een aantal verschijnselen of waarnemingen die vaak samen op lijken te treden zonder dat vooralsnog duidelijk is waarom.
De term wordt in de geneeskunde vaak gebruikt. In een aantal gevallen is de oorzaak inmiddels bekend maar blijft de naam om historische redenen in gebruik, bijvoorbeeld bij het Downsyndroom. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Syndroom)
(2) Het overgrote deel van de hierna volgende informatie is afkomstig van de webstek van Prof. Duesberg (http://www.duesberg.com/)

arch/ive/ief (2000 - 2005)