arch/ive/ief (2000 - 2005)

De overwinning van het Vlaams Blok bij de verkiezingen van 13 juni 1994 heeft ook bij holebi’s de bezorgdheid en de verontwaardiging doen toenemen. Ik deel deze mensen hun ongerustheid. Het is intussen de twaalfde verkiezingsoverwinning van het Blok. Vraag is wat er nu moet gebeuren. Of concreter: wat kan de holebibeweging doen om de invloed van het Blok te verkleinen? Enkele aanbevelingen.

1. Actie voeren voor het Eisenplatform

Om te beginnen heeft de beweging haar feitelijke bestaan als troef: goed georganiseerd en alert. Dat hebben we onlangs nog gezien op de Roze Zaterdag, die jaarlijks méér volk mobiliseert. Tijdens de voorbije Paars(-Groene) regering(en) is er een flink stuk van het eisenplatform van de Roze Zaterdag doorgedrukt. Dat is de verdienste van een aantal politici uit deze coalitie, maar evengoed van de inspanningen die de voorbije decennia geleverd zijn door honderden vrijwillig(st)ers in de holebibeweging. De kans bestaat dat de kaarten na 13 juni minder gunstig liggen. Er is geen enkele reden om de resterende punten van het platform met minder energie te verdedigen bij de overheid. Dergelijke houding zou enkel het Vlaams Blok een plezier doen. We blijven vasthouden aan ons eisenplatform, de realisatie ervan is even legitiem als voor deze verkiezingen. Het is mogelijk dat de komende periode moeilijker wordt dan de jaren die achter ons liggen. Dat is geen reden tot pessimisme, maar een goede aanleiding om opnieuw meer actie te gaan voeren. De jongeren van WJNH gaven hiertoe al een mooie aanzet met hun actie op Roze Zaterdag van dit jaar. Ik hoop dat de beweging het actie voeren niet heeft verleerd.

2. Het Vlaams Blok is een fascistische, racistische en homofobe partij

Nog voor Zwarte Zondag van 24 november 1991 heb ik onderzoek gedaan naar de standpunten van het Blok tegenover holebi’s. Deze partij geeft haar anti-holebistandpunten immers maar mondjesmaat prijs. Een eerste informatiefolder over het Blok, uitgegeven door het Roze Aktiefront (RAF) verscheen nog voor de rampzalige verkiezingen van 24 november. Daarin staat ondermeer volgende anekdote. Tijdens het verkiezingscongres van het Vlaams Blok in september 1988 zat rechts van voorzitter Karel Dillen een oude man. Zijn naam was Jef François, tijdens de tweede wereldoorlog lid van SS-Vlaanderen, een organisatie die collaboreerde met de Duitse bezetter. Hij werkte ondermeer op het hoofdkwartier van de SS in Berlijn. De SS was rechtstreeks verantwoordelijk voor het folteren van homo’s in de concentratiekampen. Filip Dewinter verklaarde in De Morgen: “Ik ben vrij goed bevriend met mijnheer François en ik heb respect voor hem”. Dit verhaal typeert het fascistische karakter van het Vlaams Blok. Zelfs al zou het Blok het eisenplatform van de holebi’s morgen onderschrijven, dan nog moet onze beweging afstand blijven houden omwille van haar racistisch en fascistisch karakter. Openlijke Vlaams Blokkers moeten geweerd worden uit de holebi-beweging. Elke informatie die het Blok over onze beweging te weten komt kan tégen de beweging gebruikt worden.

Samen met de holebifederatie en het RAF organiseerde ik in de loop van de jaren ‘90 nog twee informatiecampagnes tegen het Blok. We stelden vast dat het Blok steeds omzichtiger ging omspringen met haar anti-holebistandpunten. Bij het goedkeuren van de anti-discriminatiewet en het openstellen van het huwelijk voor holebi’s bleek de houding van de partij echter onveranderd: ze stemde als enige tegen. Het Blok wil geen holebirechten, maar wèl de holebistemmen en blaast naargelang de omstandigheden warm en koud. Zo kreeg Filip Dewinter in één van de vele verkiezingsprogramma’s de vraag of twee Vlaams Blokmandatarissen van hetzelfde geslacht hand in hand mogen lopen op straat. Daarop antwoordde hij lachend: “Waarom niet?”. Hand in hand lopen mag van Dewinter, trouwen niet. Wie de twee homo’s op straat zou aanvallen of weigeren hen een huis te verhuren gaat vrijuit, want het Blok is tegen de antidiscriminatiewet. Wie zich illusies maakt dat het wel zal meevallen voor holebi’s als het Blok mee gaat besturen raad ik aan hun standpunten over ons nog eens grondig te herlezen en zijn/haar fantasie te gebruiken over wat hun programma in de praktijk zal betekenen. En zelfs als zou men het Blok ”gunstig stemmen” tegenover holebi’s dan zijn er nog de funeste standpunten van het Blok over allochtonen, asielzoekers, de syndicale vrijheid… Het Blok enkel beoordelen op hun houding tegenover holebi’s zou van een gevaarlijke vorm van groepsegoïsme getuigen.

3. Het racisme in eigen rangen

Het racistische karakter van het Vlaams Blok moet hier niet uitgelegd worden. Het is echter wel belangrijk om het te vermelden. Het mag dan zo zijn dat niet alle kiezers van het Vlaams Blok racisten zijn, het is wel zo dat het Blok niet nalaat haar kiezers – en de rest van de bevolking - met racisme te vergiftigen. Racisme is een fenomeen dat we ook in eigen rangen vaststellen. In het rapport van aanbevelingen van “Holebigem”, de studiedag waarop door de Holebifederatie, WJNH en Sensoa werd nagedacht over de toekomst van de beweging, staat geen woord over racisme. Dat is jammer. Deze drie organisaties zijn immers zeer goed geplaatst om het racisme binnen de holebigemeenschap te bestrijden. Holebi’s zijn niet vrij van racisme. Verstandig gedoseerde informatie over het karakter van het Blok is even belangrijk als informatie over Safe seks. Het Blok is tegen alles waar de Holebibeweging voor opkomt: geen discriminatie, seksuele vrijheid, gelijke rechten voor vrouwen en allochtonen…

4. Het Cordon Sanitair

Als er momenteel weinig animo is bij de traditionele partijen om het Blok bij regeringsvorming te betrekken heeft dat ondermeer te maken met het Cordon Sanitair, dat na de Zwarte Zondag van 1991 werd gelanceerd door ondermeer Tom Lanoye. Het gaat hier om een principiële houding die niet altijd door iedereen even consequent wordt toegepast maar daarom niet minder belangrijk is. Ook de inspanningen van organisaties zoals de Liga voor Mensenrechten om het Blok te laten veroordelen wegens racisme zijn daarbij van groot nut. De Holebifederatie heeft de veroordeling van het Blok terecht positief beoordeeld.

Het Cordon moet meer dan ooit worden gerespecteerd, zowel door de politiek als door de media. Het feit dat het Blok door de meeste media tijdens de twee recente verkiezingscampagnes als “een partij als een andere” werd behandeld heeft behoorlijk wat schade berokkend, niet aan het Blok, maar aan de democratie. Eigenlijk kreeg de kiezer het signaal dat er maar één oppositiepartij is, namelijk het Blok… dat is absoluut geen goeie zaak. De holebi-beweging kan ook hier de media op hun verantwoordelijkheid wijzen. De kiesdrempel, die Agalev tijdelijk uit het parlement joeg en de linkse oppositie monddood maakt, moet afgeschaft worden.

5. Bondgenoten

Het racisme wordt gevoed door de algemene malaise in de bevolking. Neem de afbraak van de sociale zekerheid, de werkloosheid, de privatiseringen, ... De gewone mensen zijn daar het slachtoffer van. Het Vlaams Blok springt daar op en schuift makkelijke oplossingen naar voor gebaseerd op racisme. De traditionele partijen zullen dit beleid niet fundamenteel omkeren. Het zou wel eens kunnen dat de Vlaamse en Federale regeringen de komende jaren een heel hard anti-sociaal beleid gaan voeren. Een heleboel Europese normen moeten immers worden gehaald, en na verkiezingen voelen de machthebbers zich veel vrijer om bezuinigingen op te leggen aan de bevolking die op protest zullen stuiten van syndicale en progressieve organisaties voor de verdediging van het brugpensioen en de lonen, tegen de jacht op werklozen. De Holebibeweging kan niet anders als deze bewegingen als bondgenoten zien. Hetzelfde geldt voor antiracistische en migrantenorganisaties. Het is ook daar dat de discussie moet gevoerd worden over een efficiënte strategie tegen het Blok.

6. Holebi-migranten en -leerkrachten verdienen extra ondersteuning

De situatie in Nederland op een aantal scholen is voor openlijke holebi-leekrachten en holebi-leerlingen alarmerend. Agressie en geweld zorgen ervoor dat ze in de kast blijven of het heel moeilijk krijgen. Holebi-allochtonen hebben het vaak niet gemakkelijk in hun gemeenschap. Hier ligt een belangrijke taak voor de beweging, die van de overheid moet eisen dat het niet zover komt als in Nederland. De overheid moet onmiddellijk geld vrijmaken om samenlevingsproblemen tussen allochtonen en holebi’s op te lossen. Ook hier is de invloed van het Blok funest. Een overheid die zich laat hinderen door racisme zal immers geen oog hebben voor de specifieke problemen die allochtonen hebben met holebi’s. De holebi- en allochtonenorganisaties moeten elkaar opzoeken en een gemeenschappelijk draagvlak vinden. Het motto moet hier zijn: samen racisme en homofobie bestrijden. Er is geen migrantenprobleem, het probleem heet racisme. Er is ook geen holebi-probleem, dat probleem heet homofobie.

7. Antwerpen verdedigen

Filip Dewinter droomt nu reeds luidop van een verkiezingsoverwinning bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006. Zijn ambitie om de eerste Vlaams Blokburgemeester van Antwerpen, waar ondermeer de politie reeds sterk geïnfiltreerd is door het Blok, te worden is bekend. In deze omstandigheden krijgt Antwerpen, als stad waar heel veel holebi’s wonen en een sterke holebigemeenschap bestaat, opnieuw een symboolfunctie. Het lijkt me dan ook nuttig om zich te beraden over wat er kan gebeuren in Antwerpen vanuit de beweging. Na de eerste Zwarte Zondag besliste de Holebifederatie om de eerstvolgende Roze Zaterdag opnieuw in Antwerpen te organiseren om een duidelijk signaal te geven dat holebi’s zich niet door het Blok uit Antwerpen laten verjagen. Ik wil hier niet pleiten voor de herhaling van dit scenario, maar de bezorgdheid van toen is nu opnieuw op haar plaats.

Yvan Brys, Antwerpen
woensdag 16 juni 2004