arch/ive/ief (2000 - 2005)

H. is jong. Negentien pas en nog geen anderhalf jaar in België. In alle kranten stond woensdag dat alle vijftien leden banden hebben met de Marokkaanse terreurorganisatie GICM (Groupe Islamiste Combattant Marocain). Maar het hoofd van H. staat niet naar politiek. “Ik heb een hekel aan politiek. De betogingen waar mijn tante aan deelneemt, interesseren mij niet. Wat ik dan wel doe? 's Avonds na school ga ik wat internetten en soms ga ik ook wel eens op café.” Hij volgt Franse les in een school in Ukkel. Een taal die hij na één jaar al bijna onder de knie heeft. H. is zelfs een beetje fier dat hij alle ondervraging in het Frans ondergaan heeft. “Ik heb hen gezegd dat ze er geen tolk moesten bijhalen als ze maar traag en duidelijk spraken.”

Heel toevallig kreeg H. vandaag een brief van de federale politie. “Beste H., wij danken je voor je interesse in het werk van de federale politie.” Een tijd geleden had H. inlichtingen gevraagd over een job bij de politie. “Agent worden is mijn droom,” aldus de jonge Palestijn. Dan moet hij wel eerst zijn Frans nog wat bijschaven. Nederlands leren vindt hij niet nodig. “Ik heb mij al geïnformeerd en blijkbaar hoef ik geen Nederlands te kunnen als ik ergens in de Ardennen ga werken als agent. Alleen nog een rijbewijs halen en ik kan meedoen aan de proeven.” H. wil het volgend jaar wagen.

Efficiëntie
Of de arrestatie hem niet van gedacht heeft doen veranderen? “Tja, als ik bij de politie werk, ga ik er toch voor zorgen dat we een beetje efficiënter zijn. 25 agenten voor één jongen van 19 als ik? Dat is toch wel een serieuze verspilling.”

“Let in de toekomst op met wie je omgaat,” had een agent hem gisteren bij zijn vrijlating vermaand. “Vanaf nu ga ik alleen door het leven. Dat lijkt mij het veiligste,” zucht de jonge H.