arch/ive/ief (2000 - 2005)

In totaal werden 200 agenten ingezet tijdens de actie. Bij de Palestijns-Jordaanse familie K. beukte een cordon van minstens 20 agenten de deur in. “Aanbellen deden ze niet,” legt S., moeder van twee jonge kinderen uit. Haar man en twee neven die bij het gezin inwonen werden meegenomen naar het politiecommissariaat. Ondertussen werd het hele huis overhoop gehaald. “Ze strooiden overal zwart poeder. Zelfs de plastieken bekers van mijn dochtertjes werden op vingerdrukken onderzocht.” De agenten namen ook veel DNA-stalen. De huiszoeking duurde tot vier uur in de namiddag. S: “Rond de middag vroeg ik of ik naar de Lidl om melk mocht voor de kinderen. Maar dat mocht niet. Uiteindelijk mocht ik wel vergezeld van een agent naar de bakker.” Heel die tijd bleven 7 agenten en één politiehond bij S. en de twee kleintjes. Als de onderzoekers beneden bezig waren, werden ze naar een slaapkamer gebracht en omgekeerd.

De agenten bleken uiteindelijk vooral geinteresseerd in H., de neef van S. die sinds iets meer dan een jaar bij het gezin inwoont. H. is pas negentien geworden en volgt samen met zijn andere neef D. Franse les in Ukkel. Op die school leerde hij een zekere Omar kennen. Omar, 42 jaar, is een journalist uit Jordanië. H. en Omar raakten bevriend. “Over politiek hebben we nooit gepraat,” zegt H. “Wel over werk en vrouwen. Als mensen over politiek beginnen, loop ik weg.” Omar was eveneens bevriend met een zekere Mourad. H. herinnert zich dat hij één keer zijn GSM geleend heeft aan Omar en Mourad. “Ze wilden een sms sturen en hadden zelf geen belkrediet meer. Wat ze verstuurden heb ik nooit geweten. Mijn GSM slaat geen verstuurde berichten op.”

Waarschijnlijk is het die ene sms die H. linkt aan wat in de pers een islamitische terreurcel wordt genoemd. Waarom D., de andere neef en A., de vader van het gezin, werden opgepakt is niet duidelijk. Volgens het gerecht behoren zij ook tot 'de verdachten', maar zij kregen enkel vragen over de relatie tussen H. en Omar. Vooral A. is heel erg onder de indruk van de huiszoeking en de arrestatie. S.: “Mijn man lijdt heel hard onder de recente gebeurtenissen in Palestina. Sinds het geweld weer is losgebarsten praat hij niet veel meer. Nu is hij helemaal in zichzelf gekeerd. Waarom ziet men mij nu ook al als vijand en crimineel, vroeg hij mij toen hij terug thuis kwam.”

Trouwfeesten
Zowel D. als H. klagen dat de politie hen hard heeft aangepakt. D.: “Ik heb nog pijn in mijn neus om dat een agent mij hard met mijn hoofd op de grond heeft geduwd.” H.: “Schrijf maar op dat de politie die ons kwam arresteren racistisch was. In de auto greep een agent mij naar de keel en drukte die dicht terwijl ik geblinddoekt en gehandboeit was. Op het commissariaat waren ze gelukkig niet racistisch.” De agenten namen alle GSM's die ze in het huis aantroffen in beslag. Ook een stapel video's - “trouwfeesten” aldus S. - werd meegenomen. Een pak krantenknipsels over Palestina behoorde ook tot het verdacht materiaal dat de politie in beslag nam. Op een bepaald moment vroeg een agent aan S.: “Zijn jullie islamisten?” Toen S. ontkende, repliceerde de agent: “Waarom hebben jullie dan een rooster met de uren waarop je moet bidden?”

S. begrijpt niet waarom de politie zoveel geweld gebruikte om gewoon informatie te verzamelen over de kennis van haar neef. “Ze hadden hem toch ook gewoon van de schoolbanken kunnen plukken en ondervragen? Blijkt dat de politie al lang een foto hadden van H. Waarom dan toch met zoveel geweld de deur inbeuken en heel mijn huis overhoop halen?” De foto van H. zat in het foto-album dat alle arrestanten kregen voorgeschoteld.

“Is het toevallig dat deze actie er komt enkele dagen nadat Bush in Rome en Parijs was,” vraagt S. zich af. Zijzelf is heel actief in de beweging tegen het geweld in Palestina en gaat elke week trouw betogen aan de Beurs. Ook andere protestbewegingen kunnen op haar steun rekenen. Zo hangt er boven de kast nog een affiche van de betoging tegen de richtlijn-Bolkestein. “Ik kan niet anders dan hier een waarschuwing in zien dat ze niet willen dat we nog langer mee doen aan acties tegen de oorlog. Maar ik ben niet van plan om mij snel te laten doen.”