arch/ive/ief (2000 - 2005)

Walter Cornelis: “In september staan we hier terug” (foto han soete)

“Ik sta er zelf van te kijken,” zegt Walter Cornelis aan het Noordstation waar de betoging ontbonden werd. “Ik had gehoopt op 10.000. De politie vertelt me nu dat we vandaag met meer dan 15.000 zijn. Dat is iets minder dan vorige keer, maar als je er rekening mee houdt dat de vakbonden tot voor enkele weken nog volop bezig waren met de sociale verkiezingen is dit enorm. De mobilisatie is pas vorige week dinsdag echt op gang gekomen en we hebben toch een lastig werkjaar achter de rug.”

Waarom vonden de vakbonden het nodig om vlak voor de vakantie nog een derde keer op straat te komen?

“De politieke partijen moeten beseffen dat de mensen wakker liggen van het vraagstuk van de zorg. Ik herinner mij een onderzoek naar de prioriteiten van de bevolking waaruit bleek dat gezondheidszorg op de tweede plaats kwam na tewerkstelling. Daar zijn wij dus mee bezig. Het gaat ons niet enkel om de particuliere eisen van het personeel – die we zeer belangrijk vinden - maar ook om de toekomst van de zorg.”

Heel wat mensen droegen een bordje mee 'Stem non-profit'?

Helemaal vooraan hadden we een spandoek “Onze stem moet je verdienen”. We roepen de bevolking op om voor de non-profit te stemmen omdat wij opkomen voor het belang van de bevolking. De komende decennia zal de vraag naar zorg alleen maar groter worden. Er zal heel veel personeel nodig zijn en als we ook de nieuwe generaties willen aansporen om in de zorgsector te werken zullen we er toch moeten voor zorgen dat de loon- en arbeidsvoorwaarden aantrekkelijker worden. Zolang dat niet zo is, zullen de 18-jarigen niet kiezen voor de non-profit. Het is niet altijd aangenaam werken in de non-profit. We zitten met een structurele handicap omdat de sector van nature heel veel flexibiliteit vraagt: zaterdag- en zondagwerk, nachten, feestdagen. Aan de loon- en arbeidsvoorwaarden kunnen we wel iets doen.”

Het is toch een beetje ongebruikelijk om zo massaal te betogen vlak voor de verkiezingen.

“De vroegere voorzitter van het ACV Jef Houthuys zei altijd dat vakbondswerk geen politiek werk mocht zijn. Ik ga daar een beetje tegen in en heb altijd gemeend dat vakbondswerk altijd ook politiek getint is. Dat kan niet anders: zeker in de non-profit waar we voortdurend geconfronteerd worden met de overheid. We kunnen niet anders dan een politieke strategie hebben en politieke antwoorden formuleren.”

Kwatongen beweren dan dat de katholieke zuilt zich roert vlak voor de verkiezingen.

“Dat is waanzin. We hebben in het verleden veel langer en harder oorlog gevoerd tegen de CD&V dan dat we ooit tegen Paars gedaan hebben. Stel nu even dat de CD&V weer in één of andere coalitie terecht komt. Als zij niet zouden doen wat wij eisen, zullen we ook tegen hen op straat komen met evenveel ongenoegen als vandaag.”

Hoe staat het met de onderhandelingen over de nieuwe CAO?

Met de Vlaamse regering is er nog niet eens een gesprek geweest. Met de federale ministers Demotte (PS) en Vandenbroucke (SP.a) hebben we tot nu toe drie keer rond de tafel gezeten maar dat is beperkt gebleven tot aftastende beleefdheidsgesprekjes. We hebben hen op hun vraag een technische nota bezorgd, een zeer lijvig document. Volgende week dinsdag zien we hen opnieuw, maar voorlopig komen we niet verder dan wat technische discussies. Zij vragen ons dan hoe we tot bepaalde berekeningen gekomen zijn en wij geven wat uitleg.”

Er is dus voorlopig geen bereidheid om naar de eisen te luisteren?

“Wat het Vlaamse niveau betreft is dat alleszins het geval. Op federaal niveau is er tenminste een intelligente poging ondernomen om het gesprek op gang te brengen.”

Op het podium waarschuwde u daarnet voor een hete herfst.

“Wij zitten nu dicht bij het einde van het werkjaar. Nog enkele weken en het verlof begint. Veel zal er dus niet meer gebeuren. Ik hoop dat de onderhandelingen niet stilvallen, maar op 1 september zullen we alles moeten heropstarten. De witte woede zal moeten doorgaan want er is nog lang geen akkoord.”

Hoe zit het met de timing? Hoeveel tijd rest er nog voor een nieuw akkoord?

“Wat de federale overheid betreft is het belangrijk om de onderhandelingen begin oktober af te ronden omdat zij dan een begroting voor 2005 willen opmaken die rekening houdt met onze eisen. Ik hoop dat ze zich aan die belofte zullen houden en ik hoop ook dat ze ons geen klein akkoordje in de maag willen splitsen waarbij ze zich enkel verbinden tot 2005. We zijn aan de andere kant ook niet van plan ons voor enkele jaren te binden aan een akkoord waar we zelf een onvoldoende op kleven.”

Maar de vakbonden stellen zich niet tevreden met een paar procentjes meer of minder. Jullie willen dat het ook gaat over de filosofie?

“De overheid moet zich engageren om iets te doen tegen de sluipende commercialisering van de zorgsector. Zaterdag betogen de vakbonden tegen de pogingen van Bolkestein om de dienstensector te liberaliseren. Ik denk dat meer en meer mensen – niet alleen in de vakbonden, maar in heel de samenleving – zich zullen beginnen verzetten tegen die plannen als ze eenmaal beseffen waar het over gaat.”

Wat heeft de Europese commissaris Bolkestein te maken met de zorgsector?

“Voor hem kan het niet dat deze sector afgeschermd wordt van de commercialisering. Met zijn Europese richtlijn wil hij commerciële bedrijven de kans geven om op deze markt actief te zijn. Die commercialisering is trouwens nu al bezig. Het deed ons bijzonder pijn om te zien dat een groene én een socialistische minister van de Vlaamse regering de deur op een kier zetten door de dienstenchèques toe te laten in de kinderopvang. Interimkantoren kunnen nu actief worden op de markt van de kinderopvang. Dat is nog maar een begin. In een volgende operatie zal men doorstoten naar de thuiszorg en de gezinszorg. Als wij geen massale beweging op gang brengen, zal die sluipende commercialisering niet te stoppen zijn.”

De Belgische politieke partijen hebben al duidelijk afstand genomen van Bolkestein. Dat moet u toch gerust stellen.

“Ik luister nooit naar woorden. Ik kijk enkel naar daden. Ik stel vast dat een groene en socialistische minister de deur hebben opengezet. Meer is daar niet over te zeggen.”