arch/ive/ief (2000 - 2005)

Deel drie: normen en waarden.


Een greep uit de voorgelegde vragen zegt genoeg: ouders mogen hun kinderen in geen geval slaan; de fiscale amnestie is een schande; ook in katholieke scholen hebben leerlingen het recht zedenleer te volgen; er moeten voorwaarden gebonden worden aan ontwikkelingshulp; voorbehoedmiddelen moeten gratis worden voor -18 jarigen; en een dooddoener: géén bloot op TV vòòr tien uur ‘s avonds.

Zal het een verrassing zijn dat de resultaten behoorlijk conservatief uitkomen? Volgens onze professor van dienst viel vooral de zorg/bezorgdheid op voor ‘onze kinderen’. Zo zouden kinderen onder de twaalf jaar ‘s avonds na tien uur -weeral die magische tien!- niet meer alleen op straat mogen lopen. Het zou er niet meer veilig zijn. Hoe dit komt, door wie en of men dan niet beter volwassenen een avondklok oplegt, daar wordt niet aan gedacht.

In de dilemma's welke volgens de wetenschappelijke verklaring bepalen wat echt belangrijk is, was het eveneens huilen met de pet op. Of wat dacht u van deze keuze: a) een hoog inkomen, of b) een goed gezin. En werd voor de derde week op rij verkeer tegenover milieu gezet. De wetenschappelijke bedoeling van deze test is duidelijk antwoorden te bereiken welke de makers ervan op voorhand van verwachtten.

Opvallend in de aflevering deze keer was zowaar een zweem van humor! Maar vraag mij niet welke. Bij de vraag of ouders hun kinderen nu al of niet mogen slaan, wou S. Bracke van studiogaste en gewezen tennisster S. Appelmans weten of dat, wanneer zij antwoordde dat ze dat niet uitsloot, met forehand of backhand zou gebeuren..
Ook bij de voorlezing van de stellingen en vragen kon de presentatrice haar af en toe met moeite bedwingen. Was dit een knipoog? Of een eerste aanduiding dat dergelijke programma’s geen vervolg verdienen en drie weken op rij er zeker drie teveel waren.

Na deze drie afleveringen zouden de twijfelaars of de politieke daklozen onder ons kiezers dus een beter zicht moeten krijgen wie en welke partij het meeste aanleunt bij hun eigen standpunten? De waarheid is dat wie dat voorheen niet wist, dat nu nog steeds niet zal weten. Dergelijke geleide tests zijn stembevestigend omdat bevooroordeeldheid reeds plaatsvind bij de vraagstelling. Het gevolg, de antwoorden zijn navenant. Mochten ze dat niet zijn, en dus wel degelijk hun doel bereiken, namelijk werken als een soort stemadvies, dan is dat zowel een bevestiging van de gevoerde dagjespolitiek als het ultieme bewijs van de stemloosheid, of beter partijloosheid van de kiezer die, bij herhaling -want in politiek verandert er veel op korte termijn- moet geholpen worden om te weten op wie hij/zij moet stemmen; om te 'weten wat hij wil'. Over normen en waarden gesproken.