arch/ive/ief (2000 - 2005)

Zelfs als groen! nipt over de drempel geraakt zal dat verzekeren dat er in een (beperkt) deel van de media nog een stem(metje) ter linkerzijde van de sp.a te horen zal zijn. Dus wegen op het beleid zeker, al was het maar om de sp.a wakker te houden dan wel wakker te krijgen.
Als je nu al zo duidelijk kan zien dat de vrt bovenop de kiesdrempel nog eens zijn eigen willekeurige mediadrempel legt ... dan zullen er nooit meer dan 4 partijen meer zijn in dit gewest als groen! faalt in deze test.

Ik vind dat Blommaert hier een nogal pessimistische analyse maakt. Het is inderdaad spijtig dat De Morgen niet meer de linkse krant van weleer is, maar er zijn toch alternatieven die het vermelden waard zijn en die eigenlijk veel meer aandacht verdienen: de krantjes van radicaal-links (Solidair, Socialistisch links, Rood,...), de verschillende websites van sociale bewegingen en radicaal-linkse partijen, Uitpers, en last but not least Indymedia. Het zou knap zijn moesten mensen zoals Blommaert en andere intellectuelen die toch wel enige bekendheid hebben, dit mee promoten en daar volop aan meewerken om zo tot een volwaardige linkse tegencultuur en tegenhegemonie te komen. Dan hoeven we ons allen misschien ook minder te ergeren aan De Morgen en aan de huidige vermarkting van 'links'.

de analyse lijkt mij correct, maar ik vraag me af of een uitgewerkter historisch perspectief de zaak niet een stuk interessanter kunnen maken (en een aantal extra conclusies kunnen inhouden)?

Het fenomeen van 'links' als imago ( en in functie van status) lijkt me eigenlijk niets nieuws, zelfs eigen aan het 'links zijn' van de laatste dertig-veertig jaar an sich (in een gepacificeerde omgeving, steeds meer en voor meer mensen los van arbeidsstrijd).

De reden, denk ik, waarom het tegenwoordig zo opvalt en tegen de borst stuit, is dat 'links' nu meer dan ooit vermarkt geraakt en dus nog verder verschraald, maar in wezen is 'links' toch al sinds heel lang voor een deel een statusfactor van een hooggeschoold en goedverloond deel van de middenklasse (versneld door de uitbreiding van de middenklasse met als grote culminatiepunt mei '68 en door de teloorgang van de zuilen)... wat zich al sinds jaar en dag vertaald in een specifieke 'linkse' consumptie

Naast alle oprecht gemeende goede bedoelingen met alle concrete en positieve gevolgen van dien, is de keerzijde van de medaille overigens vaak dat deze middenklassegroep zich bepaalde niet-materialistische waarden toe-eigent... en die paradoxaal genoeg gaan uitspelen tegenover een outgroup van (vaak sociaal zwakker gepositioneerde) mensen die het maar niet willen snappen: bvb. het probleem van een moraliserend/'idealistisch' antiracistisch discours ipv. een meer 'marxiserend' ('de racisten' als immorele wezens)

'links' dus als discours van klassementsstrijd ipv klassestrijd

wat ik dus bedoel is... komt een dergelijk standpunt over De Morgen als je het in die context bekijkt niet een stuk te laat? is het niet iets dat al veel langer op veel meer terreinen aan de gang is? en is er dan ook niet een fundamentelere analyse/kritiek nodig van wat links de laatste decennia was en heeft verwezenlijkt?

oja, en ik geef jan beulinckx gelijk... er zijn alternatieven, en we beginnen ze zowaar te benutten.

En wat te denken van hun allernieuwste dagelijkse rubriek "Ego", alleen de naam al, egocentristischer kan nauwelijks. Ook ik ben geabonneerd op De Morgen sinds hun ontstaan maar ik twijfel alsmaar meer of ik wel abonnee blijf.

De analyse van Jan Blommaert over De Morgen en het gepolijste links is terecht! Progressief denken in Vlaanderen staat meer en meer gelijk met een soort eensgezind-licht-kritisch-maar-toch-begripvol-tegen-rechts zijn. We merken nog weinig verontwaardiging bij de socialisten. Het is zoeken naar enige social(istisch)e reflex. Het is wachten op het échte maatschappelijke debat rond hét thema van de toekomst: hoe gaan we ons sociaal vangnet redden? Door het sociaal profitariaat op te sporen en uit te sluiten? Wanneer gaan we het durven hebben over het plafonneren van de hoogste pensioenen? Over een vermogensbelasting? Over lasten op energieverbruik?
De sossen hebben geen goed nieuws voor jonge mensen: wij moeten de pensioenlast en de zorgvraag dragen, we moeten de afvalberg wegkrijgen en de vervuiling opkuisen, we moeten daarvoor werken tot ons 65ste... minstens.
Solidariteit werkt anders! De actieve bevolking wordt meer en meer overbevraagd en er staat niets tegenover.
Dàt is in het kort het verkiezingsprogramma van de SP-A. Ons enig alternatief is Groen! Daar vinden we wél pogingen om de lasten evenwichtig te verdelen en om onze wereld een beetje leefbaar achter te laten voor wie na ons komt.
Bij voorbaat stellen dat een stem op groen een verloren stem is, is onzin. Elke stem voor Groen! geeft een mening weer, en staat voor 'ik wil een progressief beleid, ik wil de toekomst van mijn kinderen veilig stellen, ik wil een gezond milieu en een solidaire samenleving'. Een stem voor Groen! is geen verloren stem: het is een statement.

is dat niet wat makkelijk en kort door de bocht? Ik ben ook van plan voor groen te stemmen (meer bepaald voor bepaalde mensen op de lijst), bij gebrek aan een iets beters (de pvda weert te consequent kritische stemmen en de LSP geeft me momenteel de indruk twintig jaar achter te zitten in zowel discours als organisatie). Maar 'een statement'? Pfff

Groen heeft een klein maar trouw electoraat in de middenklasse, hooggeschoolden, mensen met een avste job meestal (of op zijn minst op de één of de andere manier een zeker inkomen). Nu is het een ongeschreven wet dat een partij alles mag willen en zeggen, maar altijd (altijd!) haar prioriteiten rechtstreeks zal richten op de directe sociale en economische belangen van haar electoraat.

In geen twintig jaar hebben de groenen op een serieuze en consequente manier geprobeert de dialoog aan te gaan met diegenen die het nog het moeilijkst hebben in dit land: laaggeschoolden, werklozen etc etc

Vind je dat ook een statement?