arch/ive/ief (2000 - 2005)

Jullie maken nogal een negatieve evaluatie van RESIST?

Tijdens de RESIST campagne was er zeer veel enthousiasme, maar als je dan op 18 mei vaststelt dat we 2/3 van onze stemmen verloren zijn, dan konden we daar niet blind voor blijven. We zijn dan gaan onderzoeken hoe het zo ver is kunnen komen.
Met RESIST wilden we een schok teweegbrengen voor het establishment, maar dat heeft duidelijk niet gewerkt. Bovendien zijn we daardoor onze identiteit van een partij die opkomt voor de werkende mensen verloren.
Een ander probleem was dat we het thema van de oorlog eenzijdig hebben benaderd, wat niet betekent dat het niet nodig zou zijn geweest om erover te spreken. Maar met RESIST stond het thema van de oorlog diametraal tegenover de sociale verzuchtingen.
Dat alles maakte dat heel wat mensen zich niet meer herkenden in de Partij van de Arbeid.

Vroeger voerden jullie toch ook campagne met de affiche "Belgen en migranten, samen sterk." Was dat dan niet provocatorisch?

Discriminatie en racisme blijven heel actuele thema's. Kijk naar het debat over het gemeentelijk stemrecht waar men extreme voorwaarden oplegt. De vraag is natuurlijk hoe je dat racisme in de samenleving dan wel moet aanpakken. We hebben toch moeten vaststellen dat die confrontatie strategie niet werkt en daarom willen we terug veel meer de zaak van gelijk rechten aanpakken doorheen de sociale strijd.

Velen zagen Resist als een teken dat de PVDA zich eindelijk open stelde. Nu wordt er gezegd dat de PVDA zich opnieuw terugplooit op zichzelf.

Natuurlijk plooien we terug op de Partij van de Arbeid, de partij van de arbeidersklasse. Voor sommigen is dat een belediging maar het is eigenlijk gewoon pure noodzaak. In tijden waar Vandenbroucke en Vande Lanotte serieuze aanvallen plannen, is het nodig dat er een politieke partij bestaat die een coherent antwoord formuleert.
Maar je kan dat op een brede manier doen. Wij willen dat zowel in de kiescampagne, maar meer nog in de sociale strijd open gooien. We voeren bijvoorbeeld met Geneeskunde Voor Het Volk een campagne rond medicijnen. We willen dat de beste medicijnen volledig worden terugbetaald. Die campagne voeren we in een zeer breed samenwerkingsverband, met mensen van de BBTK, het ACV, huisartsen, buurtverenigingen, ... Als je dergelijke vernieuwing wil afdwingen dan heb je ook zo'n breed samenwerkingsverband nodig.
Een ander voorbeeld is de strijd die we voeren tegen de commercialisering van de OCMW ziekenhuizen in Antwerpen. We willen daarover een volksraadpleging, maar dat doen we samen met heel wat andere organisaties. We zijn dus zeker bereid om met andere samen te werken.

Maar zijn de plannen om een links progressief front te vormen dan helemaal opgeborgen?

Neen helemaal niet.
Als je kijkt naar politiek België en de veramerikanisering van de samenleving op electoraal niveau, waar enkel nog 2 à 3 partijen meespelen, dan is het gewoon nodig dat alle democratische krachten gaan samenwerken. Die deur blijft dus zeker wel openstaan. We hebben wel het jaar 2004 nodig om onszelf te herbronnen. Om een perspectief te geven moet je zelf wel eerst landen. 2004 willen we gebruiken om terug thuis te komen onder ons eigen publiek en om terug een sociale kracht te worden. We zullen dan wel zien wat we doen in 2006 en 2007.

De PVDA is blijkbaar wel niet zonder kleerscheuren uit die ervaring gekomen.

Er zijn twee mensen uit de nationale leiding van de PVDA die vonden dat er geen kritisch zelfonderzoek nodig was en dat we op de ingeslagen weg door moesten gaan. Daarop heeft de meerderheid van de leiding, bij ons is dat het Centraal Comité, in grote meerderheid besloten dat de nederlaag van 18 mei wel een aanzet moest zijn voor zo'n zelf-kritisch onderzoek. Die twee kameraden wilden zich niet neerleggen bij de beslissing van de meerderheid. Op zich is dat nog niet zo erg, maar ze verzamelden mensen rond hun standpunt en hebben uiteindelijk ontslag genomen. Dat is een spijtige zaak, maar we konden als partij niet anders dan onze eigen democratisch genomen beslissingen volgen en een nieuwe koers in slaan.
Het belangrijkste is dat we niet verder konden doorgaan zoals we bezig waren. We zaten echt wel op een dood spoor.

Politiek partijen worden steeds meer kiesverenigingen. Als ik jou zo bezig hoor, zie jij de PVDA blijkbaar eerder als een soort beweging.

Neen toch niet hoor. Er zijn in België heel wat bewegingen, wat zeer goed is. Neem de witte woede. Die mensen doen hun werk zeer goed als beweging. Die komen op straat een week voor de verkiezingen en geven daarmee aan wat voor hen de inzet is van de verkiezingen. Er zijn heel veel van dergelijke bewegingen in dit land, maar waar het aan ontbreekt is een politieke partij die dat verzet kan bundelen in politieke eisen.
Iedereen weet dat er nog heel wat anti-sociale maatregelen zullen worden genomen na de verkiezingen. Als we die beweging een perspectief willen geven dan gaat dat niet alleen over 13 juni maar ook en vooral over de komende jaren, om in België een kracht te ontwikkelen die kan opstaan tegen die paarse aanvallen.
Dat is ook wat ons onderscheid van de CD&V bijvoorbeeld, een partij die wel profiteert van de huidige malaise maar die helemaal niet van plan is om die beweging een perspectief te geven.

Ik kan me toch wel voorstellen dat heel wat mensen een stem voor de PVDA een weggegooide stem vinden. Heel wat mensen zijn bijvoorbeeld als de dood voor een VLD - CD&V regering.

Er is een fundamenteel akkoord tussen de CD&V, VLD en de SP.A over de beslissingen die de komende jaren moeten worden genomen. Dat akkoord is trouwens tot stand gekomen in de Brusselse Europese wijk. Je ziet dat men in heel Europa een gelijkaardig beleid voert, of dat nu gaat over de rood-groene Duitsers of de christen-democraten in Nederland en Berlusconi in Italië, ...: ze willen allemaal dat Europa concurrentiëler wordt dan de Verenigde Staten. Daartegenover zeggen wij dat er dringend nood is aan een stem die het eens over iets anders heeft dan winst, marktmechanismen, etc.

Jullie hebben wel alles tegen, nu is er zelfs een kiesdrempel waardoor zelfs GROEN! niet eens meer zeker is van verkozenen. We zien zelfs dat GROEN! tegenwoordig moeilijk aan de bak komt in de media, laat staan dat jullie aan de bak zouden komen.

Dat zegt natuurlijk veel meer over hoe de media in dit systeem het orkest begeleiden in plaats van een kritische stem te zijn, maar dat is wel een heel ander onderwerp.

Als jullie geen forum krijgen in de media dan zal het wel moeilijk worden om stemmen te halen. Bovendien zullen veel mensen een stem op de PVDA toch zien als een verloren stem.

Wij willen nu werken aan een krachtsverhouding voor de sociale strijd die er in het najaar hoe dan ook zal komen. Of nu zal zijn rond het inter-professioneel akkoord, de CAO's of regerings beslissingen, ... De kwestie van brugpensioenen, flexibiliteit,... daarover zal er sociale strijd komen, dat is duidelijk. En elke stem voor ons is een stem voor dat verzet. Noch een stem voor de CD&V noch een stem voor de SP.A bieden dat perspectief.
Als je weet dat er 700 a 800.000 mensen werkloos zijn en dan hoor je de patroons zeggen dat we langer zullen moeten gaan werken. Die enorme tegenstelling die zal ooit losbarsten, en elke stem voor ons op 13 juni is een stem voor die pool die daartegen in verzet wil komen. Elke stem voor een traditionele commercie partij is een stem die de beweging zal afremmen.

Natuurlijk zitten we met het probleem van de media, maar de inzet van de verkiezingen zijn niet de spelletjes op TV maar de anti-sociale politiek die ons te wachten staat.
In exclusieve blaadjes voor managers daar wind Vandenbroucke er geen doekjes om, daar zegt hij duidelijk waar hij naartoe wil en waar zijn asociaal beleid voor staat. Normaal zou je inderdaad verwachten van de media dat ze de politici daarover 'kritisch' te bevragen.

Denk je echt dat het geen verschil maakt of we nu neen CD&V-VLD regering krijgen of een regering met socialisten. In Nederland bijvoorbeeld wordt er toch een heel hard / naakt beleid gevoerd.

Maar kijk naar de roodgroene regering in Duitsland of de socialist Blair. Stevaert die legt bussen in naar Nederland, we zijn daar op zich niet tegen, maar die bussen zouden beter even doorrijden naar Duitsland. In Duitsland zou hij eens kunnen gaan kijken naar het plan 2010 van Scroeder, waartegen 250.000 mensen betoogden in Berlijn, 200.000 in Frankfurt. Het verschil is dat de sociaal democratie vandaag meesters zijn in de communicatie en de verpakking. Men vind de gekste termen uit om dat hele neoliberale beleid te verpakken, de uitverkoop van de openbare diensten bijvoorbeeld wordt dan strategische consolidatie. Dat men maar eens uitlegt wat er "geconsolideerd" werd bij SABENA. De sociaal democratie kan het zeer goed verpakken en kan ook controle verwerven op de sociale strijd, dat is het verschil. Di Ruppo die zegt in interviews met patroonsblaadjes : "Je moet helemaal geen schrik hebben van ons, wij zorgen voor sociale vrede."
Dat is het verschil met de liberalen en christendemocratie die het misschien wat ruwer en harde communiceren en verpakken, maar de boodschap is dezelfde.

Je spreekt de hele tijd over "afbraak" maar zij hebben het natuurlijk wel over modernisering. Als je de vergrijzing van de samenleving ziet, dat kan je toch niet anders dan ingrijpen, anders zal die sociale zekerheid helemaal mank gaan lopen. Dat is toch hun verhaal, je kan dat toch niet zo maar ontkennen. Als men niet ingrijpt dan loopt het hele sociale stelsel op de klippen.

Ja dat is zo, het sociaal stelsel zoals we dat vandaag kennen kan niet blijven bestaan. De enorme sociale tegenstelling in de maatschappij, die wordt de elk jaar groter, en dat is al 20 jaar bezig. Of nu gaat over Europa of België de sociale tegenstelling wordt steeds maar groter. Situaties waar één familie meer dan 500 miljoen Euro voor zichzelf heeft en daar niets van fortuinen belasting op moet betalen, dat is inderdaad niet houdbaar. Als je weet dat men met 1% belasting op het fortuin van de 4 rijkste families in dit land alle noden van de openbare ziekenhuizen in zou kunnen ledigen. Dat gaat over 4 families versus 500.000 patiënten, dan moet die sociale tegenstelling inderdaad dringend gemoderniseerd worden. Daarom stellen we ook een belasting voor op de grote fortuinen. Maar de laatste 20 jaar geeft men steeds opnieuw cadeaus aan de patroons en ondermijnt men de sociale zekerheid. Jaarlijks krijgen de patroons zo'n 3 miljard Euro cadeau van de sociale zekerheid aan de hand van kortingen op de patronale bijdrage. En dat alles heeft geen enkel job opgebracht er zijn immers meer werklozen dan in 1981.

Laten we dus maar eens moderniseren en afstappen van dat duf verhaal dat ondertussen al 20 jaar oud is. Ons lijkt het normaal dat dat rijkste schouders ook de zwaarste lasten dragen voor de sociale zekerheid. Als je weet dat heel wat gepensioneerden in relatieve armoede leven, dan kan je inderdaad niet anders dan zeggen dat dergelijke problemen moeten gemoderniseerd worden. Maar dat zal niet gaan door afbouw en de privatisering van de pensioenen, neen, laten we die maar moderniseren en ze sociaal laten dragen door de sterkste schouders.
Dat lijkt mij een toekomstgericht progressief verhaal, terwijl al die andere,verhalen van privatisering, marktmechanisme, commercialisering, ... duf, oud, versleten en ontoereikend zijn.

Dat klinkt allemaal goed, maar de realiteit is dan wel dat die "breedste schouders" hem smeren als ze meer moeten betalen, kijk maar naar DHL, Interbrew,... die verhuizen gewoon naar plaatsen waar het voor hen beter is.

Dat is natuurlijk absoluut het jargon van de rijken.

Misschien, maar het is wel waar.

Maar dat is het drama in dit land en meteen ook de reden waarom je een politieke kracht als de PVDA nodig hebt.
Natuurlijk zal je die 1% belasting niet kunnen heffen zonder daar eerst sociale strijd voor te voeren, zo werkt dat niet in dit systeem. Alles wat tot nochtoe werd verworven door de arbeidersklasse werd bekomen door sociale strijd. Natuurlijk "blaffen" de concerns en multinationals als er iemand met dergelijke voorstellen durft afkomen. Die heren blaffen en zeggen dat ze gaan weglopen. Maar het punt is men zich door dat soort geblaf niet mag laten afschrikken, want ander kan je helemaal niets bereiken.
Maar het is ook perfect mogelijk hoor. In Frankrijk is er bijvoorbeeld 1,5% belasting op de grote fortuinen, wel wij eisen minder. Zelfs in Luxemburg is er een fortuinen belasting, België is één van de weinige landen waar dat niet bestaat. België staat dan ook bekend in het buitenland als "temptation island" voor het grootkapitaal. Het nichtje van Miterand die zegt dat ze graag in België woont omdat men hier tenminste respect heeft voor rijkdom. Ze vind Frankrijk zeer vermoeiend en moeilijk omdat er zoveel klassenstrijd is.
Zo'n maatregelen zijn dus perfect mogelijk als ze gedragen worden door een brede beweging en als daar daar strijd wordt voor gevoerd.

Jullie pleiten ook voor recht op brugpensioen, maar het zal toch gewoon nodig worden dat mensen langer gaan werken.

Er is een maatschappelijk probleem met pensioenen en gepensioneerden, namelijk de manier waarop deze samenleving omgaat met oudere mensen.
De ouderen in deze samenleving die zijn niet rendabel, en dat geld ook voor andere sociaal uitgeslotenen, ze zijn niet rendabel volgens de normen van deze samenleving. Ze brengen geen winst op en worden dan ook gewoon uitgestoten en uitgesloten. Alle maatschappelijke ervaring en rijkdom die wordt gewoon niet benut in deze maatschappij. Men stopt de mensen zo snel mogelijk in ouderlingentehuizen, waar er een chronisch personeelstekort is en waar die mensen dan ook wegkwijnen.
Dat is een maatschappelijk fenomeen dat eigen is aan het kapitalisme. Men gooit de "ballast" weg, want zo ziet men die ouderlingen, terwijl dat een enorme potentiële kracht zou kunnen zijn voor de maatschappij.

Wat wil je nu zeggen, laat die mensen langer werken??

Er is een enorme tegenstelling tussen de mensen die werken enerzijds en de anderen. Zij die werken moeten steeds langer, flexibeler, werken en nu zouden zo ook nog gratis overuren moeten presteren. Maar daarnbaast heb je 7 a 800.000 werklozen. We zouden beter de beschikbare arbeid herverdelen en daarbinnen kunnen de meest ervaren mensen een rol spelen om jongeren te begeleiden. Daarom stellen we voor dat mensen vanaf hun 55ste kunnen uitstappen en jongeren begeleiden. Verdeel de arbeid tussen de jongeren, en zorg ervoor dat ervaring wordt doorgegeven.
Als men zegt dat België het meest productieve land ter wereld is dan is daar ook keerzijde aan natuurlijk, en dat is precies dat mensen hier moeten werken aan een hels ritme. In bedrijven als OPEL is men op 55 werkelijk aan het einde van zijn latijn.
Ga maar eens kijken naar de non-profit en ga maar eens kijken hoe de mensen daar moeten werken. Waarom denk je dat daar zoveel mensen deeltijds werken, omdat ze het ritme gewoon niet meer aankunnen.
Het moet altijd maar harder, sneller, met de chronometer ernaast, ... en dan nog langer werken terwijl er honderdduizenden mensen geen werk hebben.
We hebben het wel over recht op brugpensioen natuurlijk, wat dus wil zeggen dat mensen die willen verder werken dat ook kunnen doen.

Het verhaal dat je vertel is wel een verhaal dat haaks staat op de tijdgeest.

Maar het is natuurlijk precies andersom, het verhaal dat wij vertellen is een verhaal dat eigenlijk elke dag hoort. Ga naar de mensen in de non-profit, ga naar de haven van Antwerpen, ga gewoon onder de mensen en luister naar hun sociale bekommernissen en hoe zij daartegenover staan. Ons verhaal sluit aan bij wat de mensen aanvoelen. Maar het is natuurlijk wel zo dat ons verhaal botst met het liberale Europa dat absoluut wil bewijzen dat het concurrentieel is met de Verenigde Staten.
Ons verhaal gaat inderdaad over klassen die met elkaar botsen, de klasse van de multinationals, grote ondernemingen van Europa die zich steeds maar verder willen verrijken en steeds meer winst willen maken. En wij willen daarin kant kiezen en zeggen dat die logica moet stoppen. Maar het is zeker zo dat het tijdens verkiezingen moeilijk is om dergelijk verhaal in de media te krijgen. Maar die schaarse keren dat men die tegenstem toelaat vinden we steeds gehoor. Tijdens ons militant werk in de wijken aan de bedrijven dan zien we dat ons verhaal uit het leven is gegrepen.

Ja, dat is ook wat Stevaert zegt.

Stevaert spreekt natuurlijk niet de waarheid. Hij komt alleen aan het woord als het om de "happy" verhalen gaat. Maar ondertussen voert zijn partij wel de politiek van het liberale Europa. Zelfs Yves De Smet moet Stevaert een lafaard noemen, omdat hij niet durfde te reageren op de gerechtelijk uitspraak tegen het Vlaams Blok. Voor een keer heeft De Smet gelijk want Stevaert verzwijgt systematisch hele hoofdstukken uit zijn verhaal, over de pensioenen, de sociale zekerheid, ...
Maar je moet natuurlijk doorheen die "verhaaltjes" kunnen doorkijken, en dat is niet zo gemakkelijk, maar voor ons we de inzet van een verkiezingskampanje.Natuurlijk zijn wij niet tegen de paar kruimels die Stevaert met veel tamtam weggeeft, maar het moet wel weten dat hij met de andere hand taarten en boterkoeken uitdeelt aan de patroons.

Hebben jullie er geen probleem mee om mee te doen aan verkiezingen. Verkiezingen dat is toch steeds meer spektakel waarin men niet aan de kiezer vraagt : stem voor wat ik doe, maar wel stem voor wat ik zeg.

Het is iets genuanceerder dan dat. Er is binnen die partijen een taakverdeling. Vandelanotte en Vandenbroecke die hebben wel gezegd wat de inzet is van deze verkiezingen. Die zeggen dat dan stilletjes, één keer, maar ze hebben het wel gezegd.
Het probleem met verkiezingen zijn de media. Die zouden die politici kunnen ter verantwoording roepen over hun beleid. Ze zouden aan Vandelanotte en Leterme kunnen vragen wat ze van plan zijn. Ze zouden aan de CD&V, die nu steun zoeken bij het ACW, vragen wat hun plannen dan zijn voor de non-profit, brugpensioenen, ziekteverzekering, ... Ga je verder op de koers die door Europa werd ingeslagen of ga daar oppositie tegen voeren. Maar er is niemand die dergelijke vragen stelt.

Stevaert die zal dan zeggen dat hij het daar niet wil over hebben omdat de mensen dat niet begrijpen : "teveel moeilijke woorden".

Je moet "de mensen" wel niet onderschatten natuurlijk, want over alle essentiële thema's voelen de mensen elke dag wat hun beleid betekend.
Stevaert is de man van de sympathieke boodschappen, maar hij weet zelf natuurlijk beter. Hij weet zelf maar al te goed dat politiek niet gaat over "verhalen" maar over een beleid dat je al dan niet voert ten dienste van een sociale groep.
Politiek gaat over de koers, een oriëntatie die je wil geven aan een samenleving. Dat kan een oriëntatie zijn waar de rijken steeds meer cadeaus krijgen, of een oriëntatie die zegt : "eerst de mensen niet de winst".
Ik kan een verhaal vertellen over SABENA maar bij SABENA is men gewoon uit de bocht gegaan. SWISSAIR heeft daar massa's aan verdient en heeft SABENA helemaal leeggemolken waarop het failliet is gegaan.
En dat was de club van Stevaert en Di Ruppo die daar verantwoordelijk voor was.
Misschien is het wel juist om te zegen dat PVDA en andere anti-kapitalisten hun alternatief beter en begrijpbaar zouden moeten leren vertellen. Ja dat is zeker waar.

Maar jullie doen wel een beetje hetzelfde als Stevaert. Jullie zijn voor het communisme maar in jullie communicatie of verhaal naar de kiezer zwijgen jullie daarover.

Politiek gaat niet over mooie verhalen het gaat over een bepaalde oriëntatie die je hebt voor de samenleving. De situatie van felixibilisering, arbeidsritme, ... daar hebben bepaalde mensen een beleidsverantwoordelijkheid in.
De absurditeit dat in deze maatschappij een ongelooflijk potentieel aan arbeidskracht opzij wordt gezet terwijl een andere groep zich te pletter moet werken. Daarop willen wij een samenhangend antwoord formuleren.
Maar we hebben het wel afgeleerd om tijdens een verkiezingskampanje alles tegelijk te willen vertellen. We pikken er een paar punten uit die symbool staan voor het alternatief dat we willen bieden. Als je op die punten doorgaat dan kom je uit bij het alternatief dat we willen bieden. Willen we een maatschappij waar de mensen centraal staan en geen maatschappij waar alles draait om winst.

Is het dan voor jullie niet bijzonder moeilijk als vergelijkt met 30 jaar geleden, want zo lang zijn jullie bezig. Toen werkten de mensen nog hun hele leven in dezelfde fabriek en je kon ze bereiken met je pamfletten of krantje, vandaag gaat dat toch niet meer.

Er zijn inderdaad allerlei theorieën, maar die ook al meer dan 100 jaar oud zijn, die de desindustrialisatie van het Europese continent voorspellen. Je kan beter eens naar de cijfers gaan kijken en dan zie je dat dat niet overeenkomt met de realiteit. Er zijn vandaag meer bedrijven met meer dan 500 mensen dan 10 jaar geleden, om maar één voorbeeld te geven. Wij zien het dan ook als onze taak om de stem te zijn van die massa mensen die daar werkt. Dat is ook in onze partij een discussie geweest, maar we zijn wel tot het besluit gekomen dat we bij die groep van mensen moeten blijven.
Ook al verschuift dat en werd de staalsector vervangen door een bedrijf als VanHool waar meer dan 6000 mensen werken, die arbeiders zijn er dus weldegelijk nog.
Natuurlijk kunnen we er niet naast dat men flexibeler werkt. De afgelopen 10 jaar is het aantal mensen dat in ploegen werkt verdubbelt net zo voor het avondwerk. Natuurlijk voelen we dan ook dat het moeilijker is om te vergaderen en mensen te organiseren. We zijn als partij dan ook veel flexibeler en soepeler moeten worden voor onze leden om daar op in te spelen. Maar we hebben nog een hele weg af te leggen om dat op te lossen.

Het communisme is toch ook iets dat ouderwets hé Peter. Misschien dat de generaties van mijn grootvader en mijn vader daar nog konden in geloven, maar voor de nieuwe generaties is het communisme toch iets geworden uit de geschiedenisboekjes.

Er ligt inderdaad een hele uitdaging voor de communistische beweging om een samenhangend alternatief te formuleren. Niet alleen het sociaal en economische verhaal waar we het nu over hadden maar ook als een antwoord op het duizendjarige rijk dat Bush en Rumsfeld in hun Project For a New American Century (PNAC) formuleerden.
Ik denk dat we ons veel meer moeten inspireren op de postieve verwezenlijkingen van verschillende communistische ervaringen. Neem nu als voorbeeld war er vandaag in Cuba gebeurt, dat blijkt terug een inspiratie bron voor heel wat landen in Latijns Amerika. Communisme is inderdaad niet iets academisch. Je kan alleen een antwoord bieden als je de steun hebt van de mensen en als je samenhangend wetenschappelijk alternatief kan bieden. En dat is inderdaad een belangrijke uitdaging.
Ik denk dat vooral kapitalisme verdoemd is.
Als je eens op wereldschaal bekijkt welke ongelofelijke capaciteiten, creativiteit, kennis, ... die wordt beperkt en beknot door patenten. Er zijn een handvol mensen die alles bezitten en zij verhinderen de vooruitgang.
Alleen weten veel mensen niet meer dat die samenleving een naam heeft, het kapitalisme, maar dat is slechts een kwestie van tijd.

Je hebt toch wel een probleem, want dat systeem heeft al lang zijn failliet bewezen.

Ja natuurlijk heeft het kapitalisme al lang zijn failliet bewezen en wordt het dringend tijd dat we eens over alternatieven gaan praten.
Er moet gezocht worden naar een andere maatschappelijke ordening waar niet de winst maar de mensen centraal staan. Maar het zou ongelooflijk dom zijn om alle socialistische ervaringen zo maar naar de prullenmand te verwijzen. Het kapitalisme bestaat zo'n 3 a 400 jaar en in die periode heeft men gedurende 50 a 60 jaar alternatieven uitgeprobeerd. En nu opnieuw dat socliaal project stellen zonder te willen leren uit die ervaringen zou erg dom zijn. Men moet zowel uit de fouten als uit de positieve verwezenlijkingen leren.
Men moet leren van de andersglobalisten maar een aantal discussie die daar gevoerd worden werden al meerdere keren in geschiedenis gevoerd. De discussie over het wereldkapitalisme en of je nu het IMF en co. aan banden kan leggen of fundamenteel moet werken aan een andere samenleving, ... dat soort debatten wordt eigenlijk al decennia lang gevoerd, ook al stopt men het nu in een nieuwe kleedje.

Om het even over iets ander te hebben, hebben jullie ook Babes?

Dat lijkt nu wel te werken, en het zal misschien nog een paar jaar werken, maar dat dat is toch puur façade de manier waarop politici zich vandaag op de "markt" zetten. Dat is echt politiek volgens de marktlogica, en fundamenteel gaan ze dat niet kunnen aanhouden, want het zijn niet de Babes die het beleid bepalen. Het zijn niet Frea, Stevaert of Patrick Jansens die het beleid maken het zijn Vandenbroecke, Vandelanotte en Verhofstadt die de touwtjes in handen hebben.

Als je in de media wil komen, dan komen jullie toch echt wel in een andere wereld terecht.

De verkiezingen zijn voor ons inderdaad een zeer moeilijk terrein juist omwille van dat miljarden circus. Als je dan nog eens de kartels en veramerikanisering van de politiek erbij neemt, dan is het een zeer moeilijk terrein voor ons. Dat is inderdaad een andere planeet en wij voelen ons daar ook niet helemaal thuis. Wij werken niet met "babes" en wij bezitten geen TV, wij mogen niet op de schoot van Brakke gaan zitten, ... Misschien moet wijzelf daar een beetje meer op inspelen, maar je hebt volkomen gelijk als je zegt dat dat een andere wereld is.
Maar één ding is zeker, al die verzamelde mediafiguren zullen ook wakker worden in de sociale realiteit, waar wij dan weer een heel andere positie hebben.
Ze zullen het nog moeilijk krijgen als de witte woede door het land raast, als de dokwerkers op straat zullen komen tegen een nieuwe havenrichtlijn,... en dat is dan weer onze planeet.

Ook al zijn verkiezingen daarin niet onbelangrijk omdat elke stem voor ons een stem is voor die verhoudingen in de sociale strijd. Om mee te werken om een krachtsverhouding te ontwikkelen voor de sociale strijd heb je echt geen Babes of teletubbies nodig, daarvoor moet je je thuis voelen onder de mensen.