arch/ive/ief (2000 - 2005)

De woede van een grootmacht in verval.
Nieuwe maatregelen van de VS tegen Cuba.

Katrien Demuynck
18-05-04

Plan voor een ‘vrij’ Cuba
Op 10 oktober 2003 maakte George W. Bush de oprichting bekend van een “Presidentiële commissie voor een vrij Cuba”. De commissie wordt voorgezeten door Colin Powell. Ze bestaat verder nog uit enkele prominente anti-Cubanen zoals Roger Noriega , samen met een 100-tal medewerkers van de nationale veiligheidsraad van de VS, van USAID , van de ministeries van buitenlandse zaken, huisvesting en handel, de staatsveiligheid en de schatkist. Deze commissie zou tegen 1 mei 2004 een onderzoeksrapport opstellen om uit te maken hoe ze haar hoofddoelstelling, een “vrij” Cuba, zal bereiken. Op 6 mei is het zover. Roger Noriega, stelt het 450 pagina’s tellende document aan de pers voor.
Het rapport bevat in zes hoofdstukken de strategische taken die nodig zijn om de Cubaanse regering omver te werpen. In grote lijnen gaat het om het verhogen van de steun aan de interne contrarevolutie, het vermeerderen van de internationale campagnes tegen Cuba, het versterken van subversieve acties en desinformatie tegen Cuba, nieuwe maatregelen om de Cubaanse economie te treffen en, last but not least, het ondergraven van wat ze de ‘opvolgingsplannen van het regime’ noemen. Derde landen worden, al dan niet onder druk, actief meegesleurd in de kruistocht tegen de Cubaanse revolutie. De nieuwe maatregelen betekenen een escalatie in 45 jaar vijandige politiek van de VS ten opzichte van het kleine Cuba. Dat kan tot provocaties leiden die op hun beurt weer als voorwendsel kunnen dienen voor een eventuele directe militaire agressie.

Een greep uit de maatregelen.
Concreet zijn de VS van plan de volgende twee jaar 59 miljoen dollar extra te investeren in het vernietigen van de revolutie. Daarmee zal o.a. een internationaal fonds opgericht worden voor het ontwikkelen van de civiele maatschappij in Cuba, lees: het opzetten van netwerken van huurlingen en verraders binnen Cuba zelf. Ten tweede zullen ze beurzen uitreiken aan door hen geselecteerde Cubanen om aan Noord- en Latijns-Amerikaanse universiteiten te studeren. Dit is niet anders dan het opleiden van kaders voor de contrarevolutie op Cuba. 18 miljoen wordt toegewezen voor de illegale uitzendingen van de propaganda-zenders Radio en TV-Martí, vanuit een speciaal daartoe bestemd C-130 vliegtuig. 5 miljoen dollar zal geïnvesteerd worden in een internationale leugencampagne om Cuba in diskrediet te brengen. Het verlenen van visa in het kader van academische uitwisselingen wordt verder beperkt.
Ook economisch wordt de wurggreep versterkt. Cubaanse burgers in de VS worden vanaf nu ernstig beperkt in het sturen van dollars naar hun familie op het eiland. Familiebezoeken worden beperkt van jaarlijks naar drie-jaarlijks, onder een sterk verscherpte controle. Bovendien mogen die Cubanen, op bezoek in Cuba, slechts heel beperkt dollars uitgeven. Hoofdstuk III van de Helms-Burton-wet wordt opnieuw geëvalueerd, in het licht van een mogelijke versnelling van de val van het Cubaanse regime. In dat fameuze hoofdstuk van de wet, dat tot nu toe niet in werking gesteld is, wordt handeldrijven met Cuba door derde landen strafbaar gesteld in de VS. Dat betekent een verder internationaliseren van de blokkade. Hoofdstuk IV van de Helms-Burton-wet, die sancties inhoudt tegen buitenlandse investeerders in Cuba wanneer die de VS wensen te bezoeken, zal op de letter worden toegepast.
Toerisme naar Cuba – de belangrijkste inkomstenbron van het eiland - moet internationaal geboycot worden. Ook daartoe staan nieuwe maatregelen op stapel. Tenslotte wordt binnen het State Department, het ministerie van buitenlandse zaken, het ambt gecreëerd van ‘Coördinator voor de Transitie in Cuba’. Grover kan amper als schending van soevereiniteit van een land!
Al deze maatregelen vallen onder het eerste hoofdstuk van het rapport. De overige vijf gaan in op de stappen die de VS gaan ondernemen eens de Cubaanse revolutie gevallen is. Ze beschrijven met andere woorden het annexatieplan voor het eiland en bijgevolg de terugkeer naar de neokoloniale toestand van vóór de revolutie.
Uiteraard wekken deze maatregelen in Cuba, maar ook in de gemeenschap van Cubaanse migranten in Florida, woede en verzet op.
De Cubaanse overheid trof onmiddellijk een aantal tegen-maatregelen om de Cubaanse economie te beschermen. Rodrigo Malmierca, Cubaanse ambassadeur in België lichtte ze uitgebreid toe in een persconferentie. Het doel van de maatregelen is het levensniveau van de Cubanen veilig te stellen. De plannen voor het verder uitbouwen van de gezondheidszorg, het onderwijs en de cultuur blijven onverkort behouden. Tegelijk waarborgt de Cubaanse overheid de beschikbaarheid van voldoende levensmiddelen voor de bevolking. Om dat te kunnen volhouden is in de dollarwinkels tijdelijk de verkoop van andere, minder noodzakelijke producten opgeschort. De verkoop in dollars van bepaalde voedingswaren en producten voor hygiëne blijft wel behouden. Malmierca wijst erop dat Cuba absoluut geen vreemde deviezen op overschot bezit. Naast de door de VS aangekondigde verscherping van de blokkade, het boycotten van het toerisme en het fel beperken van dollarzendingen naar familieleden op Cuba, komen nog andere factoren. Er is de huizenhoge olieprijs - die een recordhoogte van meer dan 40 dollar per vat heeft bereikt - en het bijna verdubbelen van voedsel en transportprijzen op de wereldmarkt. Cuba is bijgevolg genoodzaakt om zijn uitgaven te richten op essentiële producten.

Het antwoord van het Cubaanse volk
De Cubaanse bevolking van haar kant dient Bush krachtig van antwoord. Op vrijdag 14 mei komen meer dan een miljoen inwoners van Havanna de straat op om vóór de VS-vertegenwoordiging in de hoofdstad te manifesteren. De vastberadenheid en de vele zelfgemaakte bordjes en spandoeken liegen er niet om: ‘Viva la revolución’, ‘viva Fidel, abajo Bush’ of een met een Hitlersnorretje bijgetekend portret van Bush. Het Cubaanse volk is niet van plan om bij de pakken te gaan neerzitten. Bij de aanvang van de manifestatie leest Fidel Castro een boodschap voor met de sprekende titel ‘verklaring van een tegenstander aan het adres van de VS-regering’. Op een ongezouten manier zet hij Bush op zijn nummer: “Een staatsman – of iemand die dat pretendeert te zijn – hoort te weten dat een juist en echt humaan ideeëngoed doorheen de loop van de geschiedenis steeds sterker gebleken is dan bruut geweld.” En verder: “ Je kunt dit volk uitroeien, het van de wereldkaart vegen Maar je moet wel beseffen dat je het nooit op de knieën zal krijgen en dat je er niet opnieuw een neo-kolonie van de VS zal kunnen van maken! Cuba vecht om leven te zaaien in de wereld. Jullie vechten om dood te zaaien. Terwijl jullie wie weet hoeveel mensen ombrengen met verrassingsaanvallen en preventieve oorlogsvoering, redt Cuba het leven van honderdduizenden kinderen, moeders, zieken en bejaarden in de wereld”. Met verve haalt Fidel de schijnargumenten over mensenrechten en democratie onderuit. Want over welk soort mensenrechten praat Bush eigenlijk? Misschien over die van de gevangenen in Irak? Of die van de vele miljoenen mensen zonder voedsel, zonder onderdak, zonder gezondheidszorg, zonder de minste opleiding in dit ‘aards paradijs’ ? Wat heeft hij over democratie te vertellen als hij zelf op frauduleuze wijze aan de macht kwam?

Waarom Cuba?
Men kan zich afvragen waarom de absolute wereldmacht VS de registers open trekt tegen een eiland van amper 11 miljoen inwoners. Vooreerst moeten de maatregelen tegen Cuba gezien worden in het licht van de nakende verkiezingen in de VS. Bush heeft de steun van de anti-Cubaanse lobby in Miami hard nodig. Financieel zijn ze een krachtige steun in de kiescampagne. Bovendien is Florida van doorslaggevend belang voor het behalen van de overwinning.
Ten tweede komen de maatregelen op een moment dat het Bush-regime flink wat pluimen aan het verliezen is. Niet alleen slagen ze er niet in Afganistan – Kaboelistan wordt al eens smalend geopperd - onder controle te houden. Ook de operaties in Irak stevenen op een mislukking af. Er dreigt een frustrerende nederlaag. De onthullingen over martelpraktijken in Irak en op de basis van Guantanamo zijn bovendien meer dan ontluisterend voor een land dat zich opstelt als moraalridder van de wereld.
De VS is een grootmacht in verval die zijn woede koelt op zijn kleine buur die hij in 45 jaar niet op de knieën kreeg. Het zal niet baten.