arch/ive/ief (2000 - 2005)

Jonas Geirnaert (foto: site filmfestival van Cannes)

Michael Moore was volledig van de kaart toen hij het podium beklom. In zijn dankwoord kwam hij aanvankelijk niet verder dan wat gestamel. Jij had blijkbaar wel de tegenwoordigheid van geest om nog een boodschap mee te geven.

“Het is heel raar. Tot vlak voor het moment dat mijn naam werd afgeroepen, zat ik te beven en zag ik lijkbleek. Maar toen ik het podium op mocht, viel dat allemaal van mij af. Ik dacht dat ik geen woord zou kunnen uitbrengen, maar uiteindelijk liep ik naar de micro en heb ik kunnen zeggen wat ik wou zeggen.”

Had je dat voorbereid?

“Het zat min of meer in mijn hoofd. Maar aangezien ik er vanuit ging dat ik geen woord zou kunnen uitbrengen, had ik niet echt een volzin voorbereid.”

Jouw vorige film, All-American Alphabet, was een politieke film. Bevat Flatlife ook een politieke boodschap?

“Nee, in Flatlife zit niks van engagement. Het was mij louter te doen om de humor van de situatie. Het is een totaal ander genre.”

Waarover gaat de film?

“Flatlife is een humoristische film over vier figuren in een flatgebouw. Ze hebben allevier een klein banaal probleem. Ze proberen elkaar te helpen, maar de problemen worden daardoor alleen maar erger. Op het einde escaleert de situatie.”

Eén van de enige links op je website verwijst naar Michael Moore. Nu mocht je samen met hem op het podium.

“Toen ik hoorde dat mijn film een prijs had, kon ik mijn emoties nog enigszins de baas blijven. Na mijn uitreiking moest ik in de coulissen gaan staan waar ik vernam dat Michael Moore de Gouden Palm kreeg. Op dat moment ging ik zelf ook door de knieën. Het is ongelooflijk dat die mens de prijs krijgt. Het is fantastisch.”

Jij was dus bijna blijer met de overwinning van Michael Moore dan met je eigen prijs?

“De Gouden Palm voor de nieuwe documentaire van Moore is het belangrijkste feit van het ganse festival. Daar hangt zoveel van af. De Gouden Palm is een garantie dat Fahrenheit 911, zoals de film heet, ook in de Amerikaanse bioscopen te zien zal zijn vóór de presidentsverkiezingen. De film kan de uitslagen van de verkiezingen beïnvloeden. Ik heb de film zelf nog niet gezien, maar hij gaat waarschijnlijk een schokgolf teweegbrengen in de VS. Dat kan zelfs enkele procenten schelen in de verkiezingen.”

Heb je de kans gehad om Moore te feliciteren?

“Tijdens mijn dankwoord heb ik een oproep gedaan aan de Amerikanen om alsjeblief niet op Bush te stemmen. Nadien heeft Michael Moore mij gefeliciteerd en gezegd dat hij het heel moedig vond van mij om dat daar op het podium te zeggen. Hij was mij daar heel dankbaar voor. Ik heb hem de dvd gegeven van All American Alphabet. Ik ben eigenlijk meer blij dat ik Michael Moore ontmoet heb dan dat ik die prijs gewonnen heb.”

Je had je film zonder medeweten van je leraars ingestuurd (Jonas Geirnaert studeert aan het KASK in Gent).

“Flatlife is een studentenfilm. Het is vrij pretentieus om een afstudeerwerkje op te sturen naar het filmfestival van Cannes. Als je geselecteerd wordt en dan ook nog de prijs wint, geeft dat natuurlijk allemaal niet meer. Maar toen ging ik er nog vanuit dat de film geen enkele kans maakte. Door te verzwijgen dat ik hem had opgestuurd, wou ik mij de schande een beetje besparen van er niet bij te zijn.”

Heb je al reacties gehad van de school?

“Mijn co-promotor is meegereisd naar Cannes en die is in alle staten. Het departementshoofd heeft mij een sms gestuurd en die was natuurlijk ook laaiend enthousiast.”

Je moet je film nog verdedigen voor de jury van de school. Ik vermoed dat je grote kans maakt om te slagen?

“Ik denk het wel (lacht). Het is natuurlijk een rare situatie. Een film die de prijs van de jury wint in Cannes die nog beoordeeld moet worden door de school. Ik wil mij daar echter niet over uitspreken. De afstudeerprojecten worden beoordeeld door een externe jury en die moeten zelf maar objectief beslissen wat ze van mijn film vinden. Jury's zijn sowieso onvoorspelbaar.”

Jij hebt blijkbaar ook een slechte copie van de film opgestuurd naar Cannes?

“De videoband was inderdaad van slechte kwaliteit. Maar het was ook zo dat ik een onafgewerkte geluidsband heb opgestuurd. Het beeld was helemaal klaar, maar ik had nog maar één minuut geluidsmontage afgewerkt. De selectiecommissie kreeg dus een film te zien waarvan de laatste tien minuten stom waren. Ik snap nog altijd niet dat ik door de selectie geraakt ben. Het is een mirakel.”

Dat toont toch alleen maar dat jouw film zeer overtuigend is?

“Mja, blijkbaar. Maar de film is zeer visueel en er zitten veel grappen in die je kan volgen zonder geluid.”

Is het normaal dat een animatiefilm wint in de competitie voor de korte film?

“Ik weet niet of dat soort films regelmatig in de prijzen valt. De Gouden Palm voor kortfilm is naar een live-action film gegaan ("Trafic" van de Roemeen Catalin Mitulescu, cc). Ik kreeg de prijs van de jury. Raoul Servais, de stichter van de animatie-afdeling van onze school won in 1979 in dezelfde categorie de Gouden Palm voor zijn kortfilm Harpya. België heeft dus eigenlijk best wel een sterke reputatie op vlak van animatie-kortfilms in Cannes.”

Wat is eigenlijk het verschil tussen de Palme d'Or en de prijs van de jury?

“De Palme d'Or wordt elk jaar uitgereikt aan de beste film. Als de jury echter vindt dat er nog een tweede film is die er boven uitsteekt, kunnen ze beslissen om ook een prijs van de jury uit te reiken. Dat gebeurt niet elk jaar.”

Michael Moore triomfeert met een hyper-politieke film. Jij sleepte eerder al een prijs in de wacht op een festival in Portugal met The All-American Alphabet. De politieke film lijkt weer helemaal terug?

“Ondanks de vervlakking van de media komen de vuile spelletjes die in het Witte Huis worden gespeeld meer en meer aan het licht. Ik denk dat veel mensen in de VS en in Europa beseffen dat ze gedesinformeerd worden en dat ze steeds meer de drang hebben om de waarheid te achterhalen en om zich te verzetten. Bush is het symbool geworden van wat er verkeerd loopt in de wereld. Michael Moore is het symbool van het verzet ertegen.”

Flatlife is je afstudeerproject. Wat zijn je plannen voor de toekomst?

“Dat is heel moeilijk te zeggen. Er komt zodanig veel op mij af. Ik krijg nu al aanbiedingen. Eén van mijn dromen is om samen met mijn comedygroep “De Neveneffecten” (met die groep won Geirnaert in 2003 de juryprijs van het Groninger Studenten Cabaretfestival, cc) een tv-programma te maken en als het even kan ook nog een langspeelfilm. Dat is niet meteen een project voor de komende weken, maar hopelijk wel voor één van de volgende jaren. Ik weet wel al wat ik de komende weken wil doen. Een schoolgenoot van mij, Roman Klochkov, heeft vorige week het bericht gekregen dat hij zal worden uitgewezen. Als die jongen terug moet naar Kazachstan, is zijn leven in gevaar. Ik wil van de media-andacht gebruik maken om zijn zaak in het nieuws te krijgen. Mijn buurfamilie hangt hetzelfde lot boven het hoofd. Zij dreigen terug te moeten naar Noord-Osetië, een vergeten deelrepubliek van Rusland waar kinderen worden ontvoerd voor de handel in organen.”

Je doet mee aan de verkiezingen. Trek je straks ook op campagne?

“Ik sta op de Oost-Vlaamse lijst van de PVDA. Ik was niet echt van plan om daar veel rond te doen. Ik heb die beslissing genomen lang voordat dit over mij heen kwam.”