arch/ive/ief (2000 - 2005)

In een groot aantal bedrijven hebben we reeds in de afgelopen twee jaar een syndicale delegatie opgestart. Ja dat is een beetje de omgekeerde wereld, normaal zijn er eerst verkiezingen en pas als er voldoende militanten zijn komt er een delegatie. Maar veel IT bedrijven kenden de afgelopen jaren moeilijkheden en op vraag van het personeel werden daar delegaties opgericht. Het zijn die delgaties die nu voor het eerst aan de verkiezingen hebben deelgenomen. Bij andere bedrijven hebben we alle leden opgebeld met de vraag of ze zichzelf geen kandidaat wilden stellen, en nogal wat mensen zijn daar op ingegaan.

Hoe verklaar je dat er zoveel nieuwe mensen die stap hebben gezet, want zo vanzelfsprekend is dat toch niet.

In de hele IT en telecom sector heerste tot voor kort een sfeertje alsof in die sector geen vakbonden nodig waren. Maar die stemming is nu welk voorbij gewaaid. In een aantal grote bedrijven bestond er al een tijd sociaal overleg en die beïnvloeden elkaar : als het bij SAP kan waarom dan bij ORACKLE niet en omgekeerd.
In nogal wat IT bedrijven bleek het feit dat er IBM nu ook een syndicale delegatie heeft belangrijk te zijn. Dat was een kleine mijlpaal in die anti-syndicale burchten.

Hoe gaan jullie dat aanpakken, want al die nieuwe mensen die hebben ook vorming nodig.

Ja, wij zijn nu in discussie bij onze grote leider om mensen bij aan te werven. We kregen al wat versterking toen we twee jaar geleden er bewust voor kozen om op zoek te gaan naar nieuwe bedrijven. Maar we zijn wat meer gegroeid dan we toen hadden voorzien.
We proberen nu ook de vorming ook wat om te bouwen om al die nieuwe bedrijven een soort spoedcursus aan te bieden,...

Het LBC is wel een zeer diverse centrale, wij kennen die vooral van de "witte woede", hoe pakken jullie dat aan.

Ja, ja iedereen denk dat Walter de baas is (lacht), en hij doet soms goed alsof, maar het zit toch anders in elkaar. We hebben vijf verzamel sectoren.
Je hebt de non-profit,met Walter Cornelis dus, en dan zijn er de financiën, de industrie (dat zijn bijvoorbeeld de bedienden bij Ford), de distributie sector, en dan de sector diensten, waar wij op onze beurt weer een onderdeeltje van zijn.

Heeft dat een voordeel om met zoveel mensen in één cenrale te zitten.

Dat is zo gegroeid en bij het BBTK (ABVV bedienden) is dat min of meer ook zo. Dat is historisch gegroeid uit de periode dat de bedienden slechts een minderheid waren t.o.v de industrie.
Maar tegenwoordig zijn we door de komst van non-profit, de diensten sector, ... veel minder de klassieke bedienden centrale die we vroeger waren.

Maar als jullie vorming organiseren hoe doen jullie dat dan, er zijn daar toch enorme verschillen.

Maar we doen dat niet voor iedereen samen. Het grootste deel van vorming word gegeven door de ACV verbonden (regionale werking) en die maken regionale gemengde groepen met arbeiders en bedienden. En voor de syndicale afgevaardigden organiseren de beroepscentrales eigen vormingen, en wij maken daarop een kleine variatie.

Ik begreep dat jullie de afgelopen weken versterking kregen om te helpen tellen. Was het dan zo'n overrompeling?

Ja toch wel hoor. We hadden een massa nieuwe kandidaten, ik heb zelf voor zo'n 80 bedrijven lijsten moeten indienen, en ik had op 40 a 45 gerekend. De software was ook afgestemd op de eentalige gebieden maar niet op het tweetalige Brussel. We hebben vooral gewerkt op rondkrijgen van de lijsten. En dan bleek plots dat het ACV een probleem had omdat 8.000 kandidaten niet in de telling waren opgenomen.

Hoor ik je goed als je zegt dat jij verantwoordelijk bent voor 80 bedrijven, is dat niet een beetje veel.

Ja ja absoluut dat is te veel. Normaal gezien zou ik op 35 a 40 bedrijven moeten zitten.

Maar dat is toch nog bijzonder veel, hoe kan je nu al die militanten kennen.

Je kan dat niet vergelijken met een arbeiderscentrale. Op bedrijven als Siemens, ... moeten wij echt niet altijd aanwezig zijn. Die militanten beheersen zelf het courante overleg, en daar zijn ook mensen die 10 a 12 jaar ervaring hebben.

Hoe waren de resultaten voor jullie

Die waren over het algemeen zeer positief, op een paar uitzonderingen na waar we ook nog boven de 50% scoren hoor. Er zijn zelfs een paar gevallen waar we echt verrast werden door de uitslag, plaatsen waar we meer zetels gewonnen hebben dan dat er kandidaten op de lijst stonden.
Op SAP is er iemand die na heel wat strubbelingen toch is opgekomen, en die behaalde op zijn eentje vijf zetels.
Dat is niet zo positief hoor, want met hoe meer je kan deelnemen aan dat sociaal overleg hoe beter. We proberen dat dan op te lossen door mensen van de andere lijsten te laten zetelen.
Het is fijn dat we zo'n goed resultaat hebben, maar we moeten er natuurlijk ook voor zorgen dat de boel draait.

Hoor ik je nu goed, jullie geven plaatsen aan mensen van de andere vakbonden. Dat staat toch haaks op de concurrentie strijd tussen de verschillende vakbonden. In welke mate is het belangrijk dat jullie winnen?

In een bedrijf waar je goed samenwerkt in gemeenschappelijk vakbondsfront kan het soms vervelend zijn als je teveel wint. In Minolta was het steeds fifty / fifty en nu hebben we daar 5 van de 6 zetels, en dat is eigenlijk vervelend. De relaties waren daar zeer goed en nu is wel wat wrevel tussen de verschillende delegaties, en nu moet je het vertouwen terug herstellen. Maar in een bedrijf als IBM is het dan weer belangerijk dat we echt winnen, want daar hebben we te maken met het ACLVB die zich voor de kar van de patroon laten spannen. Het was dus belangrijk om daar de meerderheid te behouden tegenover die lijst van den burgemeester. We moesten echt samen met het BBTK (ABVV bedienden) zorgen dat we meer dan de helft van de stemmen hadden voor de ondernemingsraad. Het hangt dus echt wel af van de context van het bedrijf hoe belangrijk is of je al dan niet wint.
Die nationale cijfers die worden natuurlijk ook gebruikt voor allerlei verdeelsleutels, de arbeidsrechtbanken, de adviesraden, ... winst of verlies kan dus ook nationaal serieuse implicaties hebben.

Je weet toch dat je er binnen vier jaar ook de KMO's mogen gaan meestemmen, hoe gaan jullie dat aanpakken.

Jah, dat is eigenlijk een politiek discussie. En ik moet een beetje opletten met wat ik zeg, maar wij zitten er als sector niet echt op te wachten op verkiezingen te organiseren in bedrijven met 20 a 30 personeelsleden.
Wat wel wel doen is in die klein bedrijven syndicale delegaties organiseren, en dat is ook een vorm van overleg. Maar dat stuit op een enorme weerstand van de patroonsorganisaties. De enige deur die open staat zijn die sociale verkiezingen omdat Europa dat oplegt.

De patroons hebben precies toch heel wat schrik van de vakbonden. Eigenlijk verschiet ik er een beetje van dat we deze discussie nog moeten voeren in 2004.

Dat bestaat ook in grote bedrijven hoor. Ik heb 4 bedrijven gehad waar de kandidaten zwaar werden aangepakt omdat zij zich durfden kandidaat te stellen voor de sociale verkiezingen.
Dat gebeurt dus toch wel, en de patroon die moet die pil slikken.