See me, Feel me ..

See me, Feel me...

Bij de aanvang van het programma werd ons op het hart gedrukt dat de test wetenschappelijk onderbouwd is, en gezien de bekende en populaire koppen van alle Vlaamse bekende en populaire partijen aanwezig waren kon de show beginnen.

Aan de hand van de politieke actualiteit, vertegenwoordigd door de voorzitters van de diverse partijen en hun eigenste partijprogramma werden 99 vragen (3 x 33) voorgelegd welke de kiezer moet helpen bij het zoeken naar de partij van zijn/haar keuze voor de komende verkiezingen.

Toch blijkt opnieuw de pijnlijke afwezigheid van het voltallige spectrum aan deelnemende partijen. De kiesdrempel wordt hier dus reeds ingevoerd alvorens er sprake is van kiezen! Daar kunnen de heren/dames politici nog een puntje aan zuigen. Misschien ligt de wetenschappelijkheid van dergelijke test in het feit dat men zo reeds op voorhand de uitslag sterk bepaald?

Want van de vragen zelf kan onmogelijk enige wetenschappelijkheid uitgaan. Enkele voorbeelden:
Moet huiswerk in de lagere school worden afgeschaft? Of nog, mogen allochtone kinderen in de eerste drie jaar van het lager onderwijs les krijgen in hun moedertaal?
Meteen valt op dat dergelijke vragen beperkend zijn op twee niveaus; de vraagstelling, en de antwoorden (akkoord/niet-akkoord/geen mening). En dit staat nog los van de eigenlijke politieke relevantie van dergelijke vragen. Wat heeft politiek immers in godsnaam met huiswerk te maken? (Een zinnig antwoord a.u.b.) Waar dergelijke vragen werkelijk naar polsen is hoe ver we willen ingrijpen... in het leven van de ander!

Een andere vraag: moet er een vast % aan Vlaamse en/of nederlandstalige muziek gedraaid worden op de radio? Waar doelt men eigenlijk op? Ik bedoel, ik begrijp best wel de huidige situatie, dat hoeft voor mij geen uitleg, maar kunnen geboden iets wezenlijks veranderen aan de situatie? Waarom slaagt men er steeds in de verkeerde vragen te stellen? Hoe komt het bijvoorbeeld dat er zoveel engelstalige geluidjes uit uw radio komen? Ook dit zal allicht met het wetenschappelijke karakter van de test te maken hebben.

En dan zijn er nog de dilemma-vragen. U kon kiezen: koerierbedrijf DHL blijft in België, minder nachtvluchten of, geen mening. Dergelijke tendentieuze, misleidende en tekortkomende vraagstelling, gestoeld op veralgemeningen doen steevast afbreuk aan het gegevene; in dit geval aan de wens van omwonenden van Zaventem voor nachtrust, maar evengoed aan de werknemers van het bedrijf voor werkzekerheid, en zelf aan de bedrijfsleider die een waanzinnig-veel winstgevend bedrijf wenst uit te bouwen. Een andere dilemma-vraag: moeten er meer bossen komen, beter onderwijs of, geen mening? Waar ligt hier een verband tussen, maar bovenal wie maakt dergelijke keuze?
En als het verband ligt in het geld dat men ervoor wil vrijmaken, waarom dan niet beiden realiseren?

Maar zo komen we tot de werkelijke politiek, de verdeling en besteding van het belastingsgeld. Een terrein : Verboden Toegang voor de kiezer. Dit zijn niet de vragen waarover u mag kiezen, zelfs niet de vragen die u mag stellen.

Ondertussen maken de politici handig gebruik van het gegeven forum. Gratis reclame voor de partij, maar voornamelijk voor de gepersonaliseerde gezichten van de partij, die zichzelf willen voorstellen als mensen van vlees en bloed, mensen als u en ik, alsof we -de kiezers- daaraan zouden twijfelen. Nu de eigenlijke verkiezingscampagnes van start zijn gegaan blijken diezelfde politici te lijden aan een opvallende vorm van prestatie -en herkenningsdrang. Blijken ze plotseling ook allemaal tegelijk begaan te zijn met allerlei gelijklopende sociale knelpunten. Geen betoging gaat voorbij of daar zijn ze weer.
See me, Feel me, touch me...vote for me.

Verder; de tendens in de populaire media om zichzelf, hun politiek en dè politiek te besprenkelen met het odeur van wetenschappelijk serieus aan de hand van de zelfverklaarde wetenschappelijkheid van al even populaire wetenschappers mag -langs alle zijden- dringend eens aan ernstige vragen onderworpen worden. Daar waar het gaat om pure entertainment bijvoorbeeld in de fysische natuurkunde (programma à la Hoe? Zo!) kan mij dat persoonlijk weinig schelen, maar we zien dergelijke handelingen, denkwijzen en vergoelijkingen van het politieke beleid ook in meer ernstige tot zelfs levensbedreigende situaties terugkomen. Een voorbeeld: het deportatiebeleid van de regering wordt ‘wetenschappelijk’ ondersteunt door -in dit geval- een moraalfilosoof.

Ook deze stemtest is dus wetenschappelijk onderbouwd, namelijk gebaseerd op de enkelvoudige optelsom der individueel-politiek relevante(?) wensen! Zonder stil te staan bij het feit dat stemmen meer is dan het maken van een mathematische optelsom van enkele triviale toevalligheden zoals (tijdelijke) partijstandpunten. Het enige wetenschappelijke eraan is het zelfbesef van de programmamakers dat men, na deelname aan deze test, nog steeds vrij is te kiezen. Daar wordt zeker aan gewerkt!

Want eerder dan een test voor de bevolking/kiezer -zoals het wordt voorgesteld- kan het ook gezien worden als een groots opgezette enquête door slimme marketingboys -and girls, om uit te maken welke populaire maatregelen politici in de toekomst met gemak zouden kunnen realiseren, en welke ‘onpopulaire maar noodzakelijke’ maatregelen op eventuele tegenkanting kan rekenen en uit welke hoek die te verwachten valt.

arch/ive/ief (2000 - 2005)