|
Eerst
van iedereen een foto maken voor de folder die wordt uitgedeeld op
het bedrijf. Ondertussen wordt er al druk heen en weer gepraat
over de situatie op het bedrijf. Men werkt in verschillende
ploegen en op verschillende plaatsen waardoor men elkaar niet
regelmatig ziet, er valt dus wel wat te vertellen. Groepsfoto's
zijn deze keer niet mogelijk: op de vergadering van Van de Velde
zijn een aantal mensen afwezig omdat ze aan het werken zijn in de
avondploeg, en bij Microfibres kon helaas niet iedereen zich
vrijmaken op een zondagochtend.
Voor men aan de voorbereiding van de sociale
verkiezingen begint, overloopt men eerst nog eens de problemen op
het bedrijf. In de twee bedrijven blijken er er nog wel wat
wrijvingen te zijn met enkele ploegbazen.
Het premiestelsel
bij Van de Velde blijkt een bron van stress te zijn. Enerzijds
moet men een minimumproductie behalen maar daarnaast moet men ook
zijn flexibiliteit bewijzen door verschillende jobs te doen. Te
weinig productie of onvoldoende verschillende jobs leiden tot
loonverlies. Ook syndicaal engagement blijkt men cash te betalen,
daar zo goed als niemand van de delegatie een premie krijgt. “De
enige serieuze oplossing is de afschaffing van die premie”
merkt een jonge militante op, maar dat blijkt een onhaalbare zaak
te zijn. Er wordt afgesproken dat er op de volgende
ondernemingsraad zal op aangedrongen worden iedereen de kans te
geven om de premie te halen.
ACV nationaal levert materiaal over verschillende
thema's waaruit de militanten-kernen kunnen kiezen. Over drie
thema's is iedereen het onmiddellijk eens : pensioenen, lonen en
vrouwen. Het zijn vooral de vrouwen die als bediende werken die
het thema van gelijkwaardigheid tussen man en vrouw op de agenda
willen zien, ze verdienen immers minder dan hun mannelijke
collega's voor het uitoefenen van dezelfde job. De jongeren
blijken ook bekommerd te zijn omwille van het probleem van de
pensioen leeftijd, ook al ligt dat nog enkele decennia van hen af.
Onder de arbeid(st)ers is er dan weer unanimiteit om het probleem van
de lage verloning op de agenda te zetten.
Is er eigenlijk nog wel een vakbond
nodig?
Gelach, men gelooft haast niet dat we die vraag
durven stellen. “Als we ons niet organiseren dan doet de
patroon gewoon met ons wat hij wil.” “Dat is
nog niet zoveel veranderd hoor, onze baas is trouwens de zoon van
de vroegere baron.”
Het gaat niet altijd om de grote
wereldvraagstukken, op de werkvloer worden syndicalisten
geconfronteerd met alledaagse problemen. Een ploegbaas die de
mensen opjaagt en soms zelfs pest, het sanitair dat niet in orde
is, de lonen die niet correct worden uitbetaald, ... “Als
de vakbond er niet zou zijn, dan sta je er alleen voor en als
ploeg sta je nu eenmaal sterker dan alleen.”
We zitten hier bij het ACV, betekent dat ook dat jullie
straks allemaal CD&V gaan stemmen?
De jongeren weten
gewoon niet waarom ik dit vraag. Er is nog één
militante die zich herinnert hoe haar vader en grootvader actief
waren in de christelijke zuil: “Ik zal wel voor de CD&V
stemmen, maar de tijd dat het normaal was om als ACV-militant voor
de CD&V te stemmen is toch wel voorbij.” De
vakbondswereld en de politieke wereld zijn twee totaal
verschillende werelden en dat vinden ze maar goed ook. Over
politiek en de verkiezingen wil men gewoon liever niet praten :
“We kunnen daar allemaal toch niet veel aan doen, maar op
de werkvloer kunnen we wel het verschil maken”
Als je
opwerpt dat bijvoorbeeld pensioenen en pensioen-leeftijd toch wel
een politieke zaak zijn dan krijg je als antwoord dat men daar als
vakbond wel voor op straat zal komen, als dat nodig is.
Hoe kom je er als jongere bij om je syndicaal te
engageren?
“Eigenlijk hoop ik om het bedrijf wat
beter te leren kennen om beter te begrijpen hoe de vork in de
steel zit,...” “De informatie van de patroon is
soms heel slecht, door in de vakbond actief te zijn hoop ik om wat
beter geïnformeerd te zijn, en de mensen op de werkvloer beter
te kunnen informeren.”
“Ik wil graag in het
comitee voor preventie en veiligheid verkozen worden omdat ik denk
dat er toch nog heel wat zaken zijn die zouden verbeterd kunnen
worden.”
Syndicaal actief zijn, is een keuze die men aan zijn partner
voorlegt. “Mijn vriendin steunt me volledig in die keuze,
misschien zal ik dan een paar avonden minder thuis zijn, maar ze
vindt het goed dat ik me wil inzetten voor mijn werkmakkers”
“Mijn vriend studeerde voor sociaal assistent en heeft me
eigenlijk overtuigd om op de lijst te staan.”
Er wordt met militanten die voor het eerst op de lijst staan
nog afgesproken wanneer ze zullen deelnemen aan de vormingsdag
voor nieuwe kandidaten. Twee jongeren staan in dezelfde ploeg en
vinden het daarom niet kunnen om samen deel te nemen aan de
vergadering. “Als we met twee samen op vorming gaan dan
laten we onze ploeg in de steek, dat willen we niet doen, we
zullen wel elk op een andere dag naar de vorming komen”
Wat is een goede delegee??
Het opnemen voor de werknemers.
Niet de kant kiezen van de patroon.
Goed op de hoogte zijn van alle
problemen. Weten wat er gebeurt op het bedrijf
Tegen de patroon durven ingaan.
Zijn werk goed doen, als
delegee moet je ook een goede werknemer zijn. Niet de hele dag
rondlopen, ....
De sociale wetgeving kennen.
De wensen van de werknemers
vertalen naar de werkgever toe.
Geen onmogelijke dingen vragen,
dingen die te verwezenlijken zijn.
Sociaal zijn: luisteren naar de
mensen. Uw werknemers collega's kennen.
Het kunnen & durven
uitleggen.
Goed luisteren maar geen loze
beloftes maken.
Een engagement opnemen.
Oplossend werken, niet alleen
problemen aankaarten , maar ook oplossingen aanreiken.
Collega's en de baas kennen.
Communiceren naar de andere
werknemers, info doorgeven naar de werkvloer. Ook naar de ploegen
waar je zelf niet meteen komt : nachtploeg / late
Tijd vrijmaken en bereikbaar
zijn
Kunnen zwijgen, discreet zijn
:het vertrouwen van de mensen niet schaden.
Samen werken met andere
vakbonden. Vertegenwoordiger zijn van alle werknemers.
Vormingsdag ACV textura, 16.02.2004
Dendermonde
Om aan bovenstaand lijstje te voldoen moet je
haast een syndicale superman zijn. Het is nochtans het resultaat
van discussie met enkele tientallen syndicalisten die zich voor
het eerst kandidaat stellen voor de sociale verkiezingen.
Met
deze discussie begon de vormingsdag die ACV textura in
Dendermonde organiseerde voor kandidaten van textiel bedrijven die
zich voor het eerst kandidaat stellen.
In de gesprekjes tijdens de pauzes
blijkt dat kandidaat zijn is niet steeds zo vanzelfsprekend is.
Op één bedrijf werden de mensen die
zich kandidaat stelden en de vorming volgden voor de rest van de
week op werkloosheid gezet. Een ander bedrijf plaatste de
verkozenen systematisch op technische (tijdelijke) werkloosheid.
Die mensen waren meer werkloos dan dat ze werkten, dat was
onhoudbaar, omdat je dan ook maar 60% van je loon verdient. De
meeste deelnemers waren dan ook over één ding haast
unaniem: “Zonder vakbond zouden het gelijk terug 19°
eeuwse toestanden zijn.”
In de namiddag was het dan de beurt aan de vakbond
zelf om zichzelf voor te stellen, aan de nieuwe kandidaten. Eerst
een rondleiding door het Sociaal Centrum waar men vooral stilstond
bij de dienstverlening en een korte introductie kreeg over de werking
van de textiel centrale Textura.
De oogjes van de deelnemers
gingen echter fonkelen toen de studiedienst even demonstreerde hoe
hij de militanten kon helpen. De namen van enkele bedrijven waarvan
deelnemers aanwezig waren, werden in de computer gestoken en ...
daar kwamen winstcijfers, bedrijfsstructuren, aandeelhouders,
beheerraden, .... op het scherm gerold. Er werd gedemonstreerd hoe
men kon achterhalen dat een bedrijf dat zogezegd geen winst boekte
dat wel deed door die over te hevelen naar dochter, zuster en / of
moederbedrijf. Dat was het soort van informatie en ondersteuning
waarop men duidelijk “wel” zat te wachten.
En wat met de roden??
Dat thema was opvallend afwezig in
de meeste discussies. Als de andere vakbond al aan bod kwam dan
ging het er meestal over dat men zo goed als mogelijk wil
samenwerken. De geest waarin men bij Textura naar de sociale
verkiezing trekt is er niet zozeer een van strijd of opbod met de
andere vakbonden. Centraal staat de syndicaal afgevaardigde en de
manier waarop die opkomt voor zijn collega's.
|
