arch/ive/ief (2000 - 2005)

Groen! is nodig

Zonder te pretenderen in naam te spreken van de andersglobaliseringsbeweging, hebben wij als individuele andersglobalisten besloten in te gaan op de vraag van Groen! om als onafhankelijke kandidaten plaats te nemen op hun lijsten voor de komende verkiezingen. Wij stellen hiermee een symbolische daad omdat wij de mening toegedaan zijn dat Groen! niet uit het parlement mag verdwijnen.

Als andersglobalisten ontmoeten wij groene activisten op vele fronten: in de andersglobaliseringsbeweging, in buurt- en schoolcomités, in de zorgsector, in de vakbonden en het verenigingsleven. Het is nodig dat ook zij vertegenwoordigd worden op het politieke vlak. Zij vormen een minderheid, maar een zeer actieve minderheid, voor wie ecologie, cultuur en sociale rechtvaardigheid belangrijk zijn, en zij eisen hun bestaansrecht op.

Volgens het motto ‘denk globaal, handel lokaal’, weten de groene activisten een globale analyse te koppelen aan een concrete lokale praktijk. Deze globale analyse vertrekt vanuit het besef dat in een begrensde wereld het ecologisch vraagstuk de sociale kwestie radicaliseert. Dit behelst dat men verplicht is om de rechtvaardigheidsvraag ook in een mondiaal en een langetermijnkader te plaatsen. Anno 2004 leeft immers bijna de helft van de wereldbevolking in misselijk makende armoede, terwijl een relatief kleine, zich mondialiserende consumptieklasse in weelde baadt. Zo veroorzaakt 20% van de wereldbevolking ongeveer 70 tot 80% van de wereldwijde milieudruk. Enkele specifieke cijfers spreken boekdelen. Deze 20% is verantwoordelijk voor 68% van alle elektriciteitsconsumptie, verbruikt 84% van alle papier en bezit 87% van het totale wagenpark. Een onrechtvaardige wereldorde zal nochtans als een boemerang naar ’s werelds consumptieklasse terugkeren, hoe sterk men zich ook tracht in te kapselen tegen het dreigende ‘gevaar’ van hordes have-nots! Tezelfdertijd is de (ongelijk verdeelde) mondiale ecologische voetafdruk thans reeds 20% groter dan het ecologisch draagvlak van deze planeet. Naarmate dit ecologisch deficit groter wordt, zal men vroeg of laat kritische drempelwaarden overschrijden en onomkeerbare kettingreacties in beweging zetten. Een rechtvaardige globalisering moet daarom sociaal billijk én ecologisch duurzaam zijn, gebaseerd op principes en materiële welvaartsniveaus die universeel gedeeld kunnen worden. Alleen dán kan zij enige ethische legitimiteit hebben.

Helaas is de kloof tussen de oppervlakkige kortetermijnhorizon van de huidige dagjespolitiek en de nood aan mondiale langetermijnvisies nog nooit zo groot geweest als vandaag. Thema’s als de klimaatwijzigingen, de mondiale bevolkingsgroei of de Noord-Zuidkloof zijn sowieso complexe problemen waarvoor geen snelle remedies beschikbaar zijn. Inspanningen op dit vlak werpen niet onmiddellijk tastbare vruchten af en leveren evenmin electorale winst op, met het gevolg dat deze cruciale thema’s al te vaak veronachtzaamd worden. Groen! staat daarentegen wél voor een mondiale langetermijnvisie en komt op voor het andersglobalistische ideeëngoed. Met de steun van de groene achterban kan zij dit op het politieke niveau verdedigen en alzo wegen op de besluitvorming. De inzet van de basis is evenwel van doorslaggevend belang. Door de neoliberale globalisering is de werkelijke macht van verkozen regeringen danig geslonken: de sociaal-economische hefbomen zijn grotendeels in handen gespeeld van niet-verkozen en/of oncontroleerbare supranationale instellingen. Op het institutionele vlak hebben partijen dan ook maar een beperkte manoeuvreerruimte. Als andersglobalisten wijzen wij daarom op het belang van basispolitiek, zowel op het lokale, het nationale als het internationale niveau. In onze optiek is de basisbeweging de motor, terwijl de partij in functie staat van de basis (en niet andersom). Via aangehouden massamobilisatie kan men van onderop veranderingen afdwingen; de vertegenwoordigers zorgen dat die vertaald en vastgelegd worden op het institutionele vlak. De beperkte manoeuvreerruimte kan dan uitgebreid worden door de activiteit van de achterban. Enkel de mobilisering en de participatie van de basis kan reële veranderingen afdwingen: change the world without taking power. Vandaar het immens belang van het initiatief van elk individu. Als ‘de politiek’ er niets van terechtbrengt, dan heeft dat ook iets te maken met de passiviteit van ‘de burger’.

Groen! is geen onbeschreven blad. We begrijpen – en delen – de ontgoocheling van vele activisten in het politieke bedrijf. In het verleden heeft Agalev het verschil niet gemaakt in de regering. Men liet zich misleiden door de benevelende sirenenzang van het staatsmanschap. Daardoor kwam men in een paradoxale situatie terecht waarbij men een systeem moest beheren waar men zelf niet achter stond. In plaats van gedwongen te worden het neoliberale bestel en de economische groeimachine achterna te hollen, is het moment thans aangebroken om opnieuw vooruitziende en creatieve politiek te bedrijven. Veeleer dan gebiologeerd te blijven door de klassieke machtsbenadering van politiek, kan Groen! zich nu toeleggen op haar bewegingsdimensie en een wervend verhaal naar voor schuiven. Aan groene activisten én andersglobalisten biedt het de kans om er een nieuwe Schwung in te brengen, in plaats van kritiek te spuien aan de kantlijn. In deze optiek is een stem voor Groen! een nuttige stem: je geeft ermee een krachtig signaal dat je een radicale ommezwaai wilt, dat ecologie en mondiale rechtvaardigheid je nauw aan het hart liggen. Het behelst een stem die zegt dat je je niet wilt laten rollen door de systeempartijen die zich halsstarrig vastklampen aan de ‘macht’. Het betekent een stem tegen het gestaag naar rechts opschuivende, grijze centrum, en vormt tegelijk een consequente repliek op extreem-rechts. Zonder Groen! dreigt de totale verschraling van het politieke landschap, in navolging van de eendimensionaliteit van het marktgerichte denken en de homogenisering van de cultuur.


Peter Tom JONES (°1973, Postdoctoraal onderzoeker & publicist, Groen!-lijst Europees Parlement)
Filip De BODT (°1962, Gemeenteraadslid LEEF! Herzele, Groen!-lijst Vlaams Parlement, Oost-Vlaanderen)
Gilberto FERREIRA DA COSTA (°1960, Educatief medewerker, Groen!-lijst Vlaams Parlement, Oost-Vlaanderen)
Sarah HUTSE (°1982, Studente Sociaal-Cultureel werk, Groen!-lijst Vlaams Parlement, Oost-Vlaanderen)

En toch blijven ze net zoals alle andere partijen ageren. Toch verdienen ook hun verkozenen belachlijk hoge bedragen die een ware kaakslag zijn in het gezicht van eenieder die zijn brood verdient met haar/zijn arbeid. En toch is er geen radicale breuk met het kapitalisme dat nimmer een waarlijk duurzame economie kan steunen. En toch ..., en toch ..., en toch ... .

Goed gezegd Pattattebolleke!
De Groenen zijn, net als de andere partijen, ook maar knechtjes van de grote kapitalisten.
Als ze iemand ambeteren, is het de kleine man, niet de dikke bourgeois (die de produktie in handen hebben)!
Ze zijn uit op macht, en die gebruiken ze om te doen alsof er in het kapitalisme verbetering op milieu en sociaal vlak mogelijk is.
Ze dienen om de mensen te misleiden en het kapitalisme, en de vooraanstaande kapitalisten, te redden.
En maar afgeven op de gewone man die hun visie maar niet wil delen.
Ik denk echter dat veel mensen hun leugens doorzien hebben, en de feiten bewijzen dat.

Eén van de meest opvallende, grofste leugens ging over de nieuwe verhoogde dieselaccijns, die brandstof duurder maakt.
Een tijdje voor de laatste verkiezingen verklaarde Jos Geysels dat diesel (en alle energie) duurder moest worden voor particulieren maar niet voor commercieel gebruik. (dat iets duurder maken niet erg democratisch is omdat je de armen treft en de rijken gewoon verder kunnen doen zal hun worst wezen)
Na de (verdiende) afstraffing met de verkiezingen, toen de verhoogde dieselaccijns werd ingevoerd, verklaarde één van Agalev's kopstukken doodleuk dat zij het zo niet gewild hadden maar dat zij liever hadden gezien dat diesel voor commercieel gebruik duurder werd, maar niet voor privé-gebruik.
Eén ommezwaai van 180° dus, wat mijn eerdere stelling, dat zij van leugens niet vies zijn, afdoende bewijst.

Nee, heren groenen, de man in de straat is niet zo dom als jullie denken.

een alternatief voorstellen is beter maar moeilijker, welk alternatief stellen richard en pattattebolleke voor?

hoi tom en anderen. ik heb een opmerking. niet over jullie kueze om op de groene lijst te gaan staan - dat is jullie voslte recht. wel over de motivatie die jullie voor deze keuze nar voor schuiven. jullie stellen groen voor als een 'beweging die fouten heeft gemaakt' maar nog te redden is. misschien is dat wel zo - ik geef ze graag het voordeel vd twijfel - maar dan moet er enige openheid voor kritiek zijn binnen die beweging. ik heb tijdens hun regeerperiode mij er enorm aan gestoord dat ze nooit op kritische vragen wilden antwoorden, of altijd maar weer begonnen te neuzelen over het homohuwelijk en 'ecoboni', als de vraag nochtans ging over doel of deurne, migranten of asielzoekers. ik ben het beu om als onmondig kind te worden behandeld, notabene door egenen waar ik gvd al elke keer mijn stem aan geef. helpt jullie kandidatuur de groene zelfkritischer te maken? of zal het binnen groen eindelijk een ernstig debat over de regeringsdeelname uitlokken? Ik hoor de groenen nog steeds het verhaal verkondigen dat we voor hen moeten stemmen omdat 'zij in de regeirng het verschil maakten, en nu ih parlement helaas niet meer'. ik heb dan oook schrik dat ze jullie misbruiken.

Directe democratie ? Wat is dat ?
--> http://www.wit-be.org

Vandaag is directe democratie realist (doenlijk).
--> http://demexp.org

Ik begrijp je bezwaren. Die staan ook zeer expliciet in onze tekst. We hebben echter geopteerd om een tactische keuze te maken in deze omstandigheden. Door onze participatie hopen we het debat te beïnvloeden zodat Groen inderdaad een antisysteembeweging/partij wordt – in de betekenis die Immanuel Wallerstein eraan geeft. Geen enkele garantie dat we daarin zullen slagen. Maar door niet deel te nemen aan de discussie zal het zeker niet lukken. Vergeet ook niet dat als je eenmaal uit het parlement verdwijnt, dat dat voorgoed is. Irreversibel. In de praktijk betekent dat een totale verschraling van het landschap met knock-on effecten voor de parlementaire vertolking, vertaling en behartiging van de andersglobalistische thema's in dit land. Wie zou het anders doen? Stevaert, die zegt dat 'de mensen niet wakker liggen van Cancun'??? Of zijn kompaan Pascal Lamy, de man die de liberalisering van de diensten wil doorvoeren via de WTO?

Dat de heren eens een stap buiten hun eigen café of univ zetten: De groenen blijven de meest gehate partij in de arbeiderswijken,én met reden. Maak het jezelf gemakkelijker (een bocht minder om te nemen) en ga direct op de VLD-lijst gaan staan. Dirk Sterkx zal ook wel nog in zijn studententijd met een Che Guevara t-shirt rondgelopen hebben. Of hoe men plat opportunisme probeert te verdoezelen met politieke argumentatie. Ik wacht al op het vervolg van deze soap.

Dank voor je reactie tom. Het is idd een nuance-discussie. maar goed: veel succes dan in jullie poging dat debat los te weken.

aan de 'bbtk'er: hoho he vriend! ik ben het met je eens dat de groenen er zoiaols ze zich nju profileren er nooit in zullen slagen arbeidersstemmen vh blok terug te halen naar 'links'.
maar de keuze van tom en anderen als carrièristisch voorstellen is echt wel belachelijk: als de groenen in europa al een zetel gaan halen, zal die echt wel niet gaan naar deze twee laaggeplaatste onafhankleijken he.

ik begrijp dat men op zoek is naar een positief project, maar wat is hier het toekomstperspectief van?
Als de partij zich na het debacle had willen opengooien en een serieuze poging had gedaan om een andersmondialistische partij te worden (niet enkel in woorden maar ook in daden) waarom heeft men dan om te beginnen geopteerd voor de naam GROEN!, waar groenlinks een beter signaal in die richting was geweest?

Ik wil maar bedoelen, in GROEN!, in de groene beweging toutcourt, is een erg sterke fractie die in wezen liberaal denkt, die etatistisch is en die niet ver af staat van het ethisch socialisme van weleer.


Wat gaan jullie doen met die (overgrote meerderheid) mensen? Zeker gezien het feit dat jullie niet geirganiseerd zijn en dus niet als beweging toetreden, maar als individuën.. Is het geen gedacht om eerst (en prioritair) te kijken wat er buitenuit te organiseren valt?

Tot vandaag heeft Groen! (voordien Agalev) in wezen het verschil niet gemaakt. Afgelopen week werd de invoering van de dienstencheques in de kinderopvang gestemd. Groene minister Byttebier en haar parlementaire achterban hebben zich hier serieus laten naaien door de liberale en 'socialistische' coalitiepartners. Met de steun van Groen! wordt nu een eerste (wellicht niet terug te draaien) stap gezet richting commercialisering van de zorgsector (met o.a. de kinderopvang). Van een partij die zich beroept op andersmondialistische thema's verwacht ik dit niet. De andersglobalisten zijn gekant tegen de commercialisering, tegen de vermarkting van essentiële basisvoorzieningen voor de bevolking. Groen! zorgt er nu mee voor dat interimkantoren mee gaan concurreren in de non-profit-sector. Daarom alleen al is stemmen op Groen! nutteloos, want als andersglobalist kan je dergelijke partij, die besmet is door het neoliberale virus en meewerkt aan de introductie van de vermarkting, niet steunen, laat staan vertrouwen. Groen! heeft mee het beleid gemaakt en heeft gefaald op cruciale dossiers. Een langetermijnvisie is inderdaad nodig, daar ben ik mee akkoord, maar het klinkt bijzonder ongeloofwaardig van een partij die de ministerpostjes heeft laten primeren op het belang van de beweging vanonderuit. Het is beter dat Groen! eruit gebonjourd wordt. Laat het politieke landschap dan maar verschralen. Misschien geeft dat wel daadwerkelijke impulsen aan alle progressieven om de handen in elkaar te slaan en samen te werken aan een echt democratisch socialistisch en ecologisch alternatief

"In deze optiek is een stem voor Groen! een nuttige stem: je geeft ermee een krachtig signaal dat je een radicale ommezwaai wilt, dat ecologie en mondiale rechtvaardigheid je nauw aan het hart liggen. Het behelst een stem die zegt dat je je niet wilt laten rollen door de systeempartijen die zich halsstarrig vastklampen aan de ‘macht’."


Bij de vorig verkiezingen schreven die van Groen! dit zelf, nu hebben ze er wat "bekende" gezichten opgeplakt met het gedacht dat het beter zal verkopen?

Wie kiest verliest...

In elke partij zitten oppurtunisten. Hoe klein ook. Maar de paranoia gaat wel heel ver ten opzichte van Groen!. Het is mischien, en volgens mij, geen partij die nodig is een regeringsdeelname, maar het is en blijft nodig als zweeppartij. De diversiteit dient behouden te worden in het politiek landschap. Zelf ben ik geen voorstander van AEL, van de toenmalige politiek formatie van Resist of van de PVDA toen ze nog in eigen naam opkwamen bij de verkiezingen, maar ook zij dienen het recht te hebben en de kans te hebben om een stem te hebben, hoe klein ook. Maak elkaar niet af, dat is dom, dom, dom, zo maak je links alleen maar kleiner. Het is een pietluttige haat en vind het spijtig dat mensen die voor andere media kiezen en een andere blik op de realiteit willen hebben Groen!, die zelf slachtoffer geworden zijn van de mediamachine van de liberalen en als zondebok zijn gebruikt, op deze manier en op enkele kleine zaken worden aangepakt. Seek je energie in andere zaken, in de echte gevaren voor deze maatschappij ( Vlaams Blok, liberalen,eigenlijk geen liberalen, maar kapitalisten), en dat is afgeven op anderen, zoals op deze site blijkbaar met genoegen wordt gedaan. Afgeven, ongenoegen uiten en niets doen lijdt tot een heel star denken dat je aan alle extreme kanten vind.

Hey Mauro, ik begrijp dat je liever niet wil dat progressieven elkaar in de haren vliegen. Daarin heb je wellicht volkomen gelijk.

Maar dat is dan ook niet wat hierboven gebeurt. Een aantal anderglobalisten vind "GROEN! nodig" en staat daarom bij die partij op de lijst. Ze argumenterten dat in een opinie-stuk. Mij lijkt het normaal en zelfs goed dat daar discussie en een debat over ontstaat.

Het debat hierboven is bovendien constructief, ook al is men het niet met elkaar eens.

Het is goed dat men zoveel mogelijk streeft naar eenheid, maar het is nefast als men in naam van die eenheid de discussie smoort.

Deze website blijkt één van de weinige websites waar dergelijk debat nog mogelijk is. De auteurs van de brief kregen hem enkel gepubliceerd in de De Tijd, waar ze niet meteen hun doelpubliek kunnen aanspreken. Een jaar geleden nog werden ze met open armen ontvangen in De Morgen om op te roepen zeker niet voor RESIST te stemmen, vandaag is voor De Morgen een oproep voor Groen! blijkbaar ook al een brug te ver.

Zeg ik nu stem voor groen, neen dat zeg ik niet.
Zeg ik nu stem zeker niet voor groen,... neen dat zeg ik ook niet.

Ik hoop dat op deze website de komende weken argumenten worden aangedragen opdat mensen "inhoudelijk" hun stem zouden kunnen motiveren.
Want ook op daarin helpen de meeste media je nauwelijks op weg. Het is alsof politiek verslaggeving steeds meer gaan gelijken op sport verslaggeving, met tussenstanden, topscoorders, vedettes, ....

Nog een paar kleine overwegingen in de discussie:

- je kan in politiek zéér principieel argumenteren en omwille van allerhande redenen aan kant gaan staan. Praktisch brengt dat weinig op. Ik had veel liever een open radikaal linkse lijst gemaakt, maar de veranderde ondemocratische kieswetgeving heeft dat onmogelijk gemaakt.

- Als de groenen uit het parlement verdwijnen, dan is dat opnieuw wat verschraling van het politieke landschap en riskeren we een tripartite te krijgen met alleen het Blok in de oppositie: een weinig fraai scenario.

- Met LEEF! hebben we een politieke praktijk van tien jaar. We halen in onze eigen gemeente 10 % van de stemmen. Dat verplicht ons tot enige politieke continuïteit. Binnen dit kader hebben we de best mogelijke oplossing gekozen.

- Maak je geen zorgen: het grootste deel van de kritiek die hier geleverd wordt tegenover GROEN deel ik. We zijn een onafhankelijk blokje en we zullen dat blijven.

Het trof me dat jullie in de DE Morgen special over GROEN! niet eens vernoemd zijn. Toch wel vreemd waar die krant mee bezig is.

Nog enkele vragen.. Als ik mij niet vergis is het initiatief om andersglobalisten aan te spreken uit gegaan van GROEN! zelf. Dat maakt dat jullie blokje is samengebacht door de groenen en niet eens door jullie zelf (spreek mij aub tegen als ik ongelijk heb). Hoe kan je er dan zo prat op gaan?

Iets anders, concreet: welke stappen gaan jullie de komende tijd nemen om bij te dragen tot een politiek georganiseerde links van centrumlinkse zijde? Gaan jullie je inzetten in LEF? Geen jullie debatten orgeniseren? Nog eens LEEF inplantingen buiten Herzele proberen? GROEN! openwrikken?...

Ik bedoel maar, bij gebrek aan een beter alternatief en ondanks de kritiek zie ik mijzelf best voor jullie vier stemmen, maar die plaats op de lijst is allerminst vrijblijvend. Om te beginnen ga je je na de verkiezingen serieus mogen reppen om duidelijk te maken dat GROEN! een eenmalige optie is geweest (dat is het toch?), en vind ik ergens dat jullie nu meer dan voorheen nog degenen zijn die het voortouw zullen moeten nemen in het organiseren van een links politiek alternatief.

klein foutje... ik bedoel natuurlijk de 18 juli waarnaar in bepaalde kringen ook verwezen wordt alszijnde 13 juni

wat antwoorden op de opmerkingen van natan

- Het initiatief zelf komt van LEEF! en het blokje hebben we zelf samengesteld, zonder beïnvloeding vanuit GROEN.
- Ik ben en blijf zelf actief in LEF. Pogingen om LEEF! uit te zaaien hebben in het verleden niets uitgehaald en daar gaan we ons dus niet meer mee bezig houden. Voor ons is LEF de plaats waar je met alle mensen en tendenzen die beseffen dat navelstaarderij niks oplost een poging tot linkse herschikking kan doen
- Uiteraard zullen we ook na de verkiezingen debatten en co moeten doen.
- Veel zal afhangen van de positie die de Groenen innemen na de verkiezingen: gaat groen verlinksen of niet?
- Of dit een éénmalige optie is zal later moeten blijken, zal afhangen van de posities die groen inneemt en van de wil in Vlaanderen om daadwerkelijk te gaan voor een linkse herschiukking

Enkele weken geleden publiceerden wij het opiniestuk ‘Groen! is nodig’ (De Tijd, 7/5/2004). Sinds de publicatie ervan stroomden er heel wat reacties binnen waar we hier willen op ingaan.


HELP! DE GRIJZEN ZIJN AAN DE WINNENDE HAND. DRINGEND REGENBOOG NODIG!

Enkele weken geleden publiceerden wij het opiniestuk ‘Groen! is nodig’ (De Tijd, 7/5/2004, ook te lezen op http://www.yabasta.be). Hierin deden wij uit de doeken waarom wij als andersglobalisten zijn ingegaan op de vraag van Groen! om als onafhankelijken op hun lijsten te staan. Als gevolg van de invoering van de (ondemocratische) kiesdrempel had het sowieso weinig zin om aparte andersglobalistische lijsten te lanceren. Daarnaast kregen we duidelijke garanties inzake onze onafhankelijkheid en bood Groen! ons alle ruimte om de inhoudelijke discussie vrank en vrij aan te gaan. Sinds de publicatie en verspreiding van ons opiniestuk stroomden er dan ook heel wat reacties binnen waar we hier willen op ingaan. De volgende vijf punten zijn zowel voor ons als voor tal van groene activisten van essentieel belang.

Omdat politiek geen spektakel is.
Politiek is steeds meer gebaseerd op personencultus, mediatisering en commercialisering. Ze richt zich tot een anonieme ‘publieke opinie’, met de reclametechnieken van emotie en verleiding. Deze strategie is minder gericht op de rationele instemming dan op een emotionele steun. Dat is wat men bedoelt met ‘populisme’. Het behelst een bepaald soort band tussen politici en de massa waarbij men de inhoudelijke boodschap aanpast aan mediaformats die snelheid, oppervlakkigheid en vormgeving als kenmerken hebben. Zelfs linkse partijen nemen deze reclameverhoudingen met de bevolking over. Gedragen door commercialisering en massamedia houdt dit een verrechtsing in: een eenheidsdenken dat een geloofwaardige en krachtige kritiek steeds moeilijker maakt. Thema’s als de mondiale bevolkingsgroei, de Noord-Zuidkloof of de klimaatsveranderingen, zijn complexe problemen waarvoor geen eenvoudige en snelle remedies beschikbaar zijn. En die dus ook niet in een praatshow kunnen opgelost worden. Wij menen dat er alternatieve toekomstscenario’s worden uitgewerkt in ontelbare interessante praktijken in de civiele maatschappij, vanuit diverse ervaringen die buiten het gezichtsveld van de media blijven. Het is aan de politieke wereld om hun werking aan deze nieuwe werkelijkheid aan te passen. Het is niet aan de maatschappelijke actoren om zich in te passen in de formats van het infotainment en de reality shows.

Voor een consequente repliek op het Vlaams Blok.
Het succes van het Blok is een complex en irrationaal fenomeen. Er is niet één verklaring voor; eenvoudige remedies bestaan evenmin. Van essentieel belang lijkt ons evenwel dat het Blok teert op de zingevingscrisis in een voortdurend veranderende wereld waarbij de referentiepunten zoek zijn. In een kille wereld wordt het steeds moeilijker om met anderen te communiceren. De wereld wordt niet langer ervaren als een vertrouwde plek die men kent en die men meester is, maar als een onontcijferbare en verontrustende realiteit. Het individu komt als een vreemde te staan tegenover de wereld. En er ontstaat een diffuse angst voor al wat vreemd is. Het Blok weet behendig op deze angst in te spelen, en tracht een valse identiteit naar voren te schuiven: een mythisch ‘Vlaanderen’ en een zelfzuchtig ‘eigen volk’. Om samen met de anderen een gemeenschap uit te bouwen, om elke onmacht te bekampen, lijkt het ons nodig dat het sociale weefsel terug hersteld wordt, en dit kan via een geheel van netwerken en verenigingen, en vooral door de uitbouw van levendige wijken, van warme steden.

Omdat een andere globalisering nodig is.
Een globalisering die sociaal onrechtvaardig én ecologisch onduurzaam is, zal als een boemerang terugkeren naar het Westen. In een biofysisch begrensde wereld stelt het mondiale rechtvaardigheidsvraagstuk zich een stuk radicaler. Vandaag overschrijdt de mondiale ecologische voetafdruk de duurzame regeneratiecapaciteit van de aarde met minstens 20%. Dit ecologisch deficit neemt jaarlijks toe. Klassieke groeistrategieën om verdelingsproblemen op te lossen, werken niet meer. Als de economische koek niet langer kan blijven groeien, dan rest ons de enige ethische mogelijkheid om de bestaande taart te herverdelen. Wij hebben nood aan alternatieve ontwikkelingsmodellen, voorbij het achterhaalde groeidenken. Hieraan werken is een must, ook al lijkt dit op het eerste gezicht niet meteen electorale winst op te leveren. In Vlaanderen bestaan er nochtans tal van basisgroepen en individuen die zich voor deze thema’s inzetten; ook groene activisten dragen hier hun steentje bij.

Opdat Europa een halt zou kunnen toeroepen aan de Amerikaanse agressie.
Wij zijn van mening dat de Verenigde Staten momenteel een imperiale mogendheid zijn, maar dat zij niet als een globale monarch eenzijdig hun wil aan de rest van de wereld kunnen opleggen. De VS zijn verplicht om samen te werken met de andere grote natiestaten, met de multinationals en met de supranationale instellingen, die, naar analogie met het Romeins imperium, een soort ‘aristocratie’ vormen. Tegenwoordig kan de imperiale soevereiniteit niet gedicteerd worden door Washington (evenmin door het Pentagon of door het Internationaal Muntfonds), zij moet resulteren uit een samenwerking tussen verschillende grootmachten. De huidige globale ‘monarch’ wordt momenteel geconfronteerd met een onoverzienbare crisis - hij is niet langer in staat zijn oorlogen te betalen of de vrede te bewaren. Onze ‘aristocraten’ kunnen dus bepaalde toegevingen voor een nieuwe globale orde eisen. Gestuwd door een multitude van stemmen die protesteren tegen de hedendaagse oorlogstoestand, kan Europa een halt toeroepen aan de Amerikaanse oorlogszuchtige politiek.

Omdat we tezelfdertijd twijfelen aan het huidige Europese beleid.
Het voorgaande impliceert nochtans niet dat wij tevreden zijn met het hedendaagse Europa. We stellen immers vast dat ook de EU zich schuldig maakt aan een overwegend (neo)liberale politiek, gestoeld op ‘een open markteconomie waar de concurentie vrij is’. In de Wereldhandelsorganisatie speelt de EU vaak een even bedenkelijke rol als de VS; en Europees Commissaris Frits Bolkestein heeft net een totaal onaanvaardbare richtlijn voor de liberalisering van de dienstensector ingediend. Het (neo)liberale Europa kan men echter niet bestrijden door een éénzijdige afwijzing van Europa. Zowel wijzelf als de rest van de wereld hebben nood aan méér Europa, maar dan wel een ander Europa dat een gezonde opvatting hanteert over de verhouding tussen economie en ecologie, tussen Noord en Zuid, een Europa dat niet gebaseerd is op de almacht van het triumviraat ‘Markt, Winst en Groei’. Deze strijd voor een ander Europa moet op vele terreinen gebeuren; het Europees Parlement is er één van. De opbouw van een sociaal-rechtvaardig en ecologisch duurzaam Europa zou de motor kunnen vormen voor die andere wereld waar andersglobalisten en groene activisten voor pleiten.

***

Met een stem achter onze naam zorg je ervoor dat de vijf hierboven beschreven punten – die voor ons dus cruciaal zijn – ook politiek vertolkt kunnen worden. Tezelfdertijd druk je ermee uit dat je de activiteit van de basis belangrijker vindt dan het nastreven van de klassieke machtspolitiek. Willen we vanuit een systeemkritische positie op het beleid doorwegen, dan moeten we op gans de achterban kunnen rekenen. Ook nà 13 juni. Want enkel een krachtige basisbeweging kan sociaal-ecologische veranderingen afdwingen.


HELP! DE GRIJZEN ZIJN AAN DE WINNENDE HAND. DRINGEND REGENBOOG NODIG!


Peter Tom JONES, °1973, Postdoctoraal onderzoeker & publicist, Groen!-lijst Europees Parlement
Filip De BODT, °1962, Gemeenteraadslid LEEF! Herzele, Groen!-lijst Vlaams Parlement, Oost-Vlaanderen
Gilberto FERREIRA DA COSTA, °1960, Educatief medewerker, Groen!-lijst Vlaams Parlement, Oost-Vlaanderen
Sarah HUTSE, °1982, Studente Sociaal-Cultureel werk, Groen!-lijst Vlaams Parlement, Oost-Vlaanderen

Add a comment