arch/ive/ief (2000 - 2005)

Veel volk, veel schoon volk gisteren op het 1-meifeest van de PVDA/PTB in Brussel. Na de strubbelingen rond het omstreden kartel met RESIST vorig jaar, was er duidelijk veel nieuw volk, of oud volk dat terugkeerde op het 1-meifeest.
Opvallend ook, hoe openlijk alle leden van de PVDA/PTB openlijk toegeven dat Resist een afknapper was en vele sympathisanten wegdreef. Maar nu, 25 jaar na haar oprichting, is de partij sterker dan ooit. Dat bewees het unieke orgelpunt aan het einde van de Centrale Meeting: 10 drijvende krachten achter 25 jaar partij, een rits ijzersterke lijsttrekkers en 25 keer een 25-jarige, dat alles samen met een propvolle zaal. En mét een nieuwe slogan: Eerst de mensen, niet de winst.
De zaal had genoten van een wervelend dagprogramma, met de traditionele stands, de voorstelling van de verkiezingen en de lijsten, debatten, een boekenforum en vele acts op het podium. En natuurlijk, zoals het de goede communisten betaamt, het feest.
Accenten die in de Centrale Meeting erg belangrijk waren, handelden over de terugbetaling van medicijnen. Het was Dirk Van Duppen van Geneeskunde voor het Volk die het publiek hierover kwam vertellen.
Verder waren er delegaties uit Vietnam, Cuba, Groot-Brittanië en Turkije. De gelastigde voor de relaties tussen Cuba en Europa, Abelardo Curbelo Pardon, sprak over de Amerikaanse dreiging voor dat land. Maar hij liet zeer sterk horen, dat de Cubanen elke morzel grond zullen verdedigen tot de laatste snik mocht Bush zijn dwaze oorlogspolitiek ooit richten op dit prachtig eiland. Van Midden-Oostenspecialist Abdel Bari Atwan vernamen we dan dat de hele oorlog tegen Afghanistan en Irak - de oorlog tegen het terrorisme, zoals Bush het noemt - al ruim 200 miljoen dollar heeft gekost.
Erkin Ozalp uit Turkije kantte zich ook tegen de oorlog en riep op om mee axie te komen voeren in Istanboel, als in juni, de NAVO daar wil vergaderen om de verdere oorlogstactieken te bespreken. Istanboel wil met haar bevolking de poorten sluiten voor de NAVO-top, zij zoeken hiervoor veel steun, ook uit het buitenland.
Een indringend moment was de toespraak van Tiny Mast en Jan Fermon. Jan Fermon, raadsman van Laetitia op het proces-Dutroux, trok de haarscherpe vergelijking tussen de ontvoering en moord op Kim en Ken, waarvoor geen ernstig onderzoek mogelijk was en in wiens dossier vooral de nonchalance en het gebrek aan inzet heersen, én de ontvoering van Anthony De Clerk, de kleinzoon van de kapitalistische toplui Beaulieu-De Clerk. Een ontvoering waarvoor alle politiediensten plots paraat stonden en een onderzoek dat miljoenen kostte en zonder morren tot op de bodem werd gevoerd.
Maar natuurlijk waren de meeste aanwezigen gekomen om te kijken hoe de PVDA/PTB-leiding de nieuwe lijn uitzette. En écht verrassend was het niet: het werd een 'back to basics'. Afstappen van allerlei wilde avonturen, terug naar de roots, terug naar het ware marxisme en leninisme. Gratis gezondheidszorg, een vredevolle en verdraagzame wereld en alle macht aan de arbeiders. In dit verband sprak Boudewijn Deckers over de steun aan Cuba, ook nu er een dreigende inval is van het Amerikaanse imperialisme tegen dit socialistische eiland. Bovendien ziet het er met de andere presidentskandidaat John Kerry, in de VS niet veel beter uit op oorlogsvlak. Hij zou zelfs nog sterkere dreigingen hebben uitgesproken naar o.a. Hugo Chavez, de democratisch verkozen president van Venezuela. Het is ook in dit verband dat Boudewijn Deckers scherp uithaalde naar de NAVO en dat onomstreden omschreef als een gevaarlijke organisatie.
Peter Mertens gaf toe dat Resist een vergissing was geweest, maar scherpte opnieuw de strijdbaarheid van de aanwezige kameraden met een humoristisch, maar overtuigend discours over de zogeheten 'competiviteit van Europa'. Die zou tegen 2010 het sociaal kerkhof onoverzichtelijk maken. Dit terwijl de meeste huidige regeringsleiders in Europa zich nochtans socialist noemen. Maar dat klopt niet helemaal volgens Peter Mertens. Hij noemde maar 1 sociaal alternatief in België en dat is een strijdbare PVDA/PTB.
Rondkijkend op het 1-meifeest was er alvast een hele nieuwe generatie jonge communisten die klaarstaan om de revolutie voor te bereiden, met steun en advies van de ouderen. Er is hoop op een andere wereld...