arch/ive/ief (2000 - 2005)

Als ik het goed begrijp dan blijkt uit jullie gegevens dat er een stijging is van het aantal kandidaten.

Ja daar zijn we nu al zeker van, wij gaan meer kandidaten hebben dan vier jaar geleden. Maar die cijfers verzamelen dat is wel een hele job.
We hebben 424 mensen die een volmacht hebben om lijsten in te dienen. De registratie van al die kandidaten kan op twee manieren verlopen. Enerzijds hebben we een informatica systeem ontwikkeld waarbij het mogelijk is om op voorrand dossiers voor te bereiden. Men kan vanuit dat systeem met een druk op de toets de nodige papieren en documenten klaarmaken. Een groot deel van de secretarissen heeft daarvan gebruik gemaakt. Er zijn een aantal uitzonderingen. Een paar oudere rakkers die ervoor kiezen om hun oude fiche bak te gebruiken, ze zijn dat gewoon en het werkt. Een tweede groep zijn de bedienden centrales, die administratief onderbemand waren in de voorfase, het LBC was en is met andere dingen bezig dan dossiers op computers invullen.

Dat computer systeem maakt natuurlijk wel dat we daarmee een heleboel zaken tegelijk kunnen in orde brengen: vormingsfiche, het militantenblad, vakantiekas, ... en correcte cijfers. We kunnen op die manier heel gemakkelijk alle nieuwe kandidaten die nog geen vorming hadden uitnodigen voor de eerste komende vormingsdagen. Maar zo'n dossier aanmaken dat vraagt dus wel enige tijd, ik ben zelf in Brussel gaan helpen en je hebt toch zo'n 10 minuten per dossier nodig, en dat zijn dossiers waarvan de gegevens reeds werden ingevoerd in de databank.. Het tragere werk is natuurlijk alles wat op papier staat omzetten naar die databank. En dat speelt nu mee voor de bedienden-centrales in Brussel, daar zijn zo'n kleine 7.000 brieven verstuurd en dat moet nog allemaal ingebracht worden. Gisteren zijn er 750 dossiers ingebracht, dus het gaat wel vooruit.
Op basis daarvan kunnen we al met zekerheid zeggen dat we de 60.000 kandidaten van de vorige keer zullen overschrijden.

Hoe verklaar je dat, want ook het ABVV zeggen ze dat ze meer kandidaten hebben dan in 2000 en zelfs de liberale vakbond pakt daarmee uit. Dat gaat toch in tegen de maatschappelijk tendensen.

We zijn al meer dan een jaar bezig en hebben daar zeer hard aan gewerkt. We zijn begonnen met een interne campagne, die nauwelijks zichtbaar was. We hebben lijsten verspreid met bedrijven waar nog we geen kandidaten hebben en waar geen van de vakbonden binnen was. Dat is een werk van lange adem, je kan niet net voor de verkiezingen afkomen in een onderneming om dan nog mensen te gaan zoeken. In 2000 waren er 600 bedrijven waar geen kandidaten waren voor de comitees (comitee voor veiligheid en preventie). We hebben aan de afdelingen gevraagd om die mensen aan te spreken, via pamfletten, mailings, informatie vergaderingen, ...
In Brussel zijn er bijna 200 nieuwe ondernemingen waar wij lijsten voorleggen, dat zijn vooral ICT bedrijven. Dat maakt natuurlijk dat onze vrijgestelden 50 soms tot 70 bedrijven moeten opvolgen.

Je moet ook steeds blijven werken aan een inplanting in nieuwe bedrijven, in West Vlaanderen bijvoorbeeld zijn er sinds 2000 op elke 100 ondernemingen 20 nieuwe: herstructurering, fusies, faillissementen, ... Je moet dus steeds opnieuw naar nieuwe bedrijven toestappen.

Een paar weken geleden heb ik jou precies gebeld over dat alarmerend cijfer van 20% minder kandidaten, hoe verklaar je dat men met dergelijke cijfers afkwam.

Wij hebben nooit met dergelijke cijfers gegoocheld, ...

Neen, dat weet ik maar dat was wel de voorpagina van De Morgen

Ja dat weet ik, en ik heb ook de dialogen op indymedia daarover gelezen, jah....
Achteraf blijkt dat ACERTA zijn verklaringen doet op basis van de cijfers van 400 ondernemingen. En dat zal wel dat er daar bedrijven bij zijn waar geen vakbonden aanwezig zijn. Statistisch zouden er dus bij ACERTA 40 bedrijven moeten zijn waar de procedure wordt stilgelegd omwille van gebrek aan kandidaten. Dan zouden we gelijkaardige cijfers hebben als in 2000. Maar dat zou vandaag dus iets minder moeten zijn omdat niet alleen wij maar ook de andere vakbonden daarop hebben gewerkt. Blijkbaar vond ACERTA die 10 a 20 bedrijven waar geen kandidaten waren belangrijk nieuws. Het was natuurlijk opvallend dat dat cijfer al werd tegengesproken door andere sociale secretariaten.

Er blijkt ook wel wat kritiek te zijn op de rol die de sociale secretariaten gaan spelen. Is dat iets dat jullie meer tegenkomen.

Er zijn wel regelmatig problemen met kleine sociale secretariaten, werkgevers gaan dan in de fout omdat ze geen goed advies krijgen: ze kennen de CAO niet, ze geven verkeerde loonschalen door,... Daar is inderdaad een problematische verhouding mee.

Anderzijds is er soms een goede samenwerking met de grotere sociale secretariaten. Als er iets niet in orde is op een bedrijf dan gaan we samen naar de werkgever. De werkgever wantrouwd de vakbondsman per definitie, maar de man van het sociaal secretariaat die vertrouwd hij wel en zo kan je soms snel een aantal problemen oplossen.

Hoe verklaar je dat je meer kandidaten hebt terwijl je zou aannemen dat je eigenlijk geen vakbond meer nodig hebt, alles is toch al geregeld?

Ja dat is zo één van die mooie verhalen, bij IBM bijvoorbeeld, een vakbondsvrije onderneming, daar hadden ze dat allemaal niet nodig, ze hadden goede lonen, .... Dat duurde tot de economische crisis ook die sector trof en er ontslagen vielen, bij de eerste sociale verkiezingen die daarop volgden waren daar volledige kandidatenlijsten.

Mensen denken soms dat ze zelf hun eigen problemen kunnen oplossen en het duurt soms even voor men begrijpt dat men uiteindelijk ook gewoon een werknemer is. De arbeidsverhouding hoe je het ook draait of keert is een machtsverhouding waar af en doe dingen mislopen waartegen je beter collectief dan individueel kan tegen reageren.

Wat je nu verteld is dat het beter gaat met de vakbonden omdat het sociaal minder goed gaat?

Ja, dan voelen ze natuurlijk zeer concreet dat er behoefte is aan een vakbond in het bedrijf. In zo'n tijden wil de patroon reageren op de markt-economische omstandigheden en de sociale aspecten even vergeten. Dat is inderdaad een catalisator, zelfs voor groepen die minder open staan voor vakbondswerk zoals kaderleden en mensen uit de high-tech of consultancy sector. Kijk naar de LBC in Brussel 200 nieuwe bedrijven waarvan heel wat high-tech en ICT bedrijven.

Is het sociale statuut van die werknemers er dan op achteruit gegaan?

Ja hoor, de spontane zekerheden die zijn weg. Dat gevoel van onaantastbaarheid is weg. Ze werden vroeger opgebeld door headhunters , maar die tijden zijn voorbij. Nu ervaren ze de problemen zoals ze die ook in andere sectoren kennen.

Het probleem blijven die bedrijven waar de mensen verspreid werken. Als er ergens 100 mensen samenwerken, dan ontstaat er vroeg of laat wel een syndicale werking maar in bewaking-firmas of kuis-firmas die her en der op verschillende plaatsen mensen tewerkstellen, dat is wat moeilijker. Die mensen die kennen elkaar nauwelijks. En syndicaal werk is natuurlijk per definitie groepswerk, en als je niet in groep werkt is blijft dat toch zeer moeilijk.

Jullie werken er blijkbaar wel hard aan om over die cijfers te beschikken, welke betekenis hebben die dan voor jullie?

We oogsten natuurlijk ook wat we zelf gezaaid hebben, met het ACV althans. Wij hebben na de vorige sociale verkiezingen onze resultaten geanalyseerd en daaruit besloten dat we de verkiezingen niet verloren hadden in mei maar in maart, het moment waarop we kandidatenlijsten moesten binnen doen. Toen bleven we in veel ondernemingen afwezig en hadden we niet hard doorgewerkt op nieuwe kandidaten, ... dat was bij het ABVV en ACLVB anders, die hadden daar wel op gewerkt.

Het is natuurlijk normaal dat een vakbondssecretaris veel energie en tijd steekt in de bestaande delegaties en daardoor wel eens uit het oog verliest dat er ook bedrijven zijn in zijn sector waar er nog geen delegatie is. Wij hebben ons daarop geconcentreerd en worden daar nu een beetje door overvallen op sommige plaatsen. Dat verklaard alvast waarom wij daar intern zo mee bezig zijn. Je wint of verliest de sociale verkiezingen immers vooral men het aanbrengen van nieuwe kandidaten en nieuwe bedrijven. In bedrijven waar er al een delegatie is gaat het meestal om verschuivingen achter de comma.

Waarom zijn jullie er zo op gebrand om als ACV goed te scoren?

Je moet dat wat relativeren hoor. Persoonlijk is het niet de strijd om wat meer stemmen in bedrijven waar we reeds delegaties hebben die mij drijft. Ik ben vooral enthousiast doordat we in bedrijven waar niet eens een sociaal overleg was erin geslaagd zijn deze keer verkiezingen ter organiseren. Dat drijft ons meer dan dat procent meer of minder.

Het is natuurlijk leuk om te winnen, maar veel belangrijker is om het aantal ondernemingen zonder kandidaten te doen zakken, dat lijkt me een goede maatstaf voor succes.