arch/ive/ief (2000 - 2005)

Twee inwoners van Union Hidalgo komen de hongerstakers steunen (foto geertje)

22 april, 20 uur.

58 uur ondertussen. Al twee dagen en half laten 7 leden van het CCU uit Union Hidalgo, Mexico, het eten. De CCU is de volksraad die de inwoners van Union Hidalgo uit protest hebben opgericht. Samen met een 20-tal sympathisanten hebben ze postgevat op de trappen van de Camara de Diputados (Kamer van Volksvertegenwoordigers) in Oaxaca. De eerste tekenen van honger beginnen stilaan de kop op te steken: vermoeidheid, buikkrampen en vooral hoofdpijn. De brandende zon deed het kwik vandaag tot boven 30 graden stijgen. Af en toe zorgen kleine pesterijtjes van het bewakingspersoneel (zoals het afsluiten van de toiletten of scheldpartijen) voor wat opschudding. Maar persterijtjes, hitte noch honger kunnen het moreel van de hongerstakers breken. De sfeer is uitstekend!

De plaatselijke en zelfs de nationale pers hebben uitgebreid bericht over het protest. Zowat alle kranten, radio’s en zelfs enkele televisiezenders waren aanwezig op de persconferentie bij het begin van de hongerstaking. Aan media-aandacht geen gebrek dus. Aandacht vanwege de overheid daarentegen is een andere zaak. Na bijna drie dagen hongerstaking heeft nog altijd geen enkel regerings- of parlementslid de moeite gedaan om een officiële reactie te geven of om met de CCU’ers te gaan praten. Het is de geijkte strategie van de overheid om met protest om te gaan. Officieel blijft de grote poort gesloten en wordt de hongerstaking doodgezwegen. Toch worden via kleine achterdeurtjes onbetekende toegevingen gedaan, in de hoop de hongerstakers af te schepen. Zo had Carlos Manzo van het CCU gisteren contact met de Procureur van Oaxaca. Deze laatste beloofde werk te maken van het aanhoudingsbevel tegen de moordenaar van Manuel Posada Chévez, het CCU-lid dat 10 april 2004 neergestoken werd. Maar wat betekent een aanhoudingsbevel als bij de politie de wil ontbreekt om het nog uit te voeren ook?

Het CCU is alleszins niet van plan zich met een kluitje in het riet te laten sturen. Als de overheid in de komende uren geen serieuze pogingen onderneemt om te onderhandelen, dan wordt de actie opgevoerd. Misschien volgen morgen wel een betoging en een blokkade van de belangrijke verkeersaders, samen met een aantal bevriende organisaties. La lucha sigue!