Verslag STA OP-debat

STA OP debat:

Op dinsdag 20 april ging een discussie avond door over de verkiezingen van 13 juni e.k. En dit in het kader van de STA OP gesprekken die her en der op gang gekomen zijn onder een aantal linkse basismilitanten in Vlaanderen, Brussel en Wallonië.

Een twintig aanwezigen gingen in gesprek met achtereenvolgens Willem De Witte (PvdA), Gust Haverbeke (ACOD-Limburg),Jef Ulburghs (GROEN!),John Gunther (SP-Maastricht) en Raf Verbeke (STA OP).Moderator van het gesprek was Frank Lambrechts (STA OP).

Willem De Witte:

beaamde de nood aan een breder politiek initiatief. De SP.a beantwoordt daar niet aan. De PvdA heeft ervaring met 2 eenheidslijsten (MARIA voor de Brusselse verkiezingen in 2003 en STA OP voor de euroverkiezingen in 1999) en de lijst Resist. Vooral de lijst Maria is leerrijk geweest. Het initiatief vertrok van de basis. Een electorale doorbraak leverde die lijst niet op omdat er niet op lange termijn iets was voorbereid. Er zal op lange termijn aan een initiatief vanuit de basis moeten gewerkt worden. Een interessante periode was bv. de strijd tegen het globaal plan in 1993. “De machtige hand” van de werkende klasse in grote bedrijven en KMO’s legden het land stil. Maar die hand werd geblokkeerd door het beleid van SP en CVP via ABVV en ACV. Vandaag maken wij het zelfde mee. Bepaalde vakbondsstemmen wilden de voorbereiding van de betoging in Oostende stil houden om de positie van Frank Van den Broucke in de regering niet in het gedrang te brengen. De PvdA neemt vandaag geen politiek initiatief en werkt aan concrete voorstellen die in het najaar dienstig kunnen zijn. Zo ondermeer een petitie en een wetsvoorstel voor goedkopere medicamenten. De geneesmiddelenprijzencomissie telt immers mensen van de farmaceutische industrie in haar rangen en dat kan niet. Na 13 juni staan wij open voor een breed initiatief waaraan wij op lange termijn willen meewerken.

Gust Haverbeke :

stelde dat hij zich op de vlakte houdt inzake politieke initiatieven. Enerzijds omdat er al genoeg katten te geselen zijn in de vakbond. En anderzijds omdat in het verleden al veel initiatieven genomen zijn die niet van de grond komen. Dat wil niet zeggen dat elk initiatief op voorhand moet afgeschoten worden. Maar je moet je beperkingen kennen en weten welke rol je wil spelen. Ik heb altijd met alle politieke stromingen kunnen samenwerken. Al jaren moet ik vast stellen dat die in verspreide slagorde optrekken. Zo kunnen er nooit overwinningen op de politiek realiteit geboekt worden. Het omzetten van politiek macht in politieke beslissingen is altijd gewonnen door rechts met medeplichtigheid van links. In België hebben zelfs grote crisismomenten niet geleid tot een linksere politieke tegenmacht. Versnippering is echt een probleem. Te meer omdat samenwerking met politieke militanten links van SP.a dikwijls kwalijk genomen wordt. Toetreden tot een kartel zou een oplossing kunnen zijn, maar die bevestigt de macht van de grootste partner in het kartel. Daarom moet deze optie ook verworpen worden. Ik kan vandaag van kleine linkse groeperingen dan ook niet meer verwachten dan de rol van zweeppartij: anderen de spiegel voorhouden waar zij afwijken van een lijn naar een socialistische maatschappij zonder illusie van verwerving van politiek macht.

Jef Ulburghs :

ziet geen gebrek aan stoutmoedigheid binnen links. Hij ziet het doel van GROEN vandaag in het radicaliseren om uit te komen in een radicaler socialisme. Vanuit onze wortels werken we mee aan samenwerking van progressieven net als vroeger. Denk aan de operatie Doorbraak, die het doorbreken van de zuilen op het oog had via het sociaal opbouwwerk rond de concrete problemen van de mensen. Basiswerk is absoluut prioritair. Via buurtgezondheidscentra met participatie van de zieken aan hun eigen gezondheid. Via radicaliseren van de vakbonden, een titanenwerk waarbij altijd moet opgetornd tegenover de twee grote partijen SP.a en CD&V. Deze machtspartijen doorkruisen het hardnekkige basiswerk want zij komen tussen van bovenaf. Vanuit het parlement of de regering. Vandaag meer en meer via de mediacratie. Zij stralen gezag uit en de bevolking kiest voor dit gezag. Maar onderaan sluimert ongenoegen. AGALEV heeft zich laten verleiden tot de macht. Nochtans hebben de groenen altijd politiek van onderuit bedreven. Ik kom net terug uit de Balkan waar dank zij het werk van GROEN! Een vredesbasisinitiatief wordt gesubsidieerd. De politieke radicalisering van onderuit is de opdracht vandaag van GROEN. Te vertrekken vanuit de gemeentepolitiek waar GROEN nog een grote aanwezigheid heeft. In Oost- enWest Vlaanderen zullen wij nog verkozenen hebben in het Vlaams Parlement. In Limburg is de discussie tussen kiezen voor de macht en kiezen voor de radicalisering zeer intens geweest en dat maakt de bundeling van alle progressieve krachten des te noodzakelijker. GROEN in Limburg heeft de keuze gemaakt. Mensen als Flor Orij, hier aanwezig, heeft altijd gewerkt aan de basis en zich verzet tegen de gemakkelijke machtsgreep. Wij willen de stem vertolken van de mensen zonder stem. We staan voor een historisch moment met GROEN om de progressieve krachten darvoor te bundelen.

John Gunther:

stelt zich voor als voorzitter van de SP-Maastricht, een partijafdeling met 400 leden en 1000 simpatisanten. Hij trekt mee aan de kar sinds het oprichten van de partij in 1972 vanuit buurtwerk en vakbondswerk. Toen in een periode dat het socialisme in China werd aanzien als het na te volgen voorbeeld. Vandaag rond een brede ideologie die steunt op gelijkwaardigheid, menswaardigheid en solidariteit. Tegen het kapitalisme en tegen de verrechtsing. Balkenende vertegenwoordigt een kapitalistisch beleid: alles wordt uitverkocht. We hebben geen eigen NS meer, geen KLM, geen middelen om tewerkstelling te creëren. De geneeskundige zorg wordt afgebouwd. En de SP is TEGEN. Tegen de tweedeling van de maatschappij die daar uit voortvloeit. Iedereen kan daarvoor bij ons terecht. Wij werken samen met vele bondgenoten in platformen als Keer het Tij. Maar wij vertrekken altijd van lokale toestanden en acties. Want zonder die is een landelijke oppositiepolitiek onmogelijk. Het is niet aan ons om in een regering verantwoordelijkheid op te nemen. De SP voert oppositie.

Raf Verbeke:

stelde het probleem vast dat het publiek bijna uitsluitend mannelijk is en riep op om dat mee op te nemen in de discussie. Want linkse politiek onder mannen alleen zal nooit van de grond komen. Hij pikte in op de stelling van Gust Haverbeke dat zelfs grote crisismomenten in België geen aanleiding geven tot een bredere linksere politieke oppositie. Het politiek netwerk waaruit dit STA OP initiatief is ontstaan is eigenlijk het resultaat van de polarisatie die naar boven kwam met het globaal plan. De grote meerderheid van mensen die toen opkwamen tegen het Maastricht beleid van Dehaene stemde voor de “sociale zekerheid” van Louis Tobback. AGALEV ging toen zwaar achteruit. En linkse partijen haalden nauwelijks voordeel uit deze grootste algemene
staking uit de geschiedenis van ons land. Anders was de situatie ten tijde van de witte mars, de grootste politieke crisis sinds de koningskwestie in oktober 1996. Hier werd rooms-rood afstraft in een klimaat van de witte mars, schandalen en burgerkritiek op de instellingen. Maar diegenen waarin grote groepen kiezers hun hoop stelden (Anciaux, Verwilghen, Verhofstadt, AGALEV) ontgoochelden. De roep voor meer en betere democratie werd misbruikt voor een rechts neoliberaal beleid en voor een rechtse ideologie met een linksere politieke cultuur.. AGALEV heeft hier een zeer zware verantwoordelijkheid op zich genomen om in deze situatie regeringsverantwoordelijkheid op zich te nemen. Het verschil met de manier waarop de SP in Nederland de Fortuyn-crisis aanpakte is treffend. Jan Marijnissen en de SP slaagden er in te communiceren met de gewone mensen die in de beweging van Fortuyn een uitlaatklep zagen voor hun problemen. Vandaag is er 1 partij die dat in België doet en die hier nog niet vernoemd is, nl het Vlaams Blok. De inzet van 13 juni is dan ook niet welk beleid er moet gevoerd worden.Maar wel de vraag of het paarsgroene politiek regime dat in de jaren ‘90 tegen de roomsrode middenvelden tot stand gekomen is zich kan handhaven of niet. Maar het beleid dat in beide gevallen gaat gevoerd worden is ongeveer gelijk: jacht op de werklozen en niet op de werkloosheid, privatiseren, enz. Politiek moet van de basis vertrekken. Met mijn collega’s hebben wij een wit comité gevormd dat de stemming in ons bedrijf heeft beïnvloed en dat een gunstige linkse invloed heeft gehad in de burgerbewegingen. Maar de basis moet zelf de politiek in handen nemen. Dat is de zin van STA OP: een puntig symbolisch nationaal initiatief via een lijst op 13 juni in Limburg om na 13 juni bredere gesprekken op gang te brengen. Daarbij is Het Blok onze belangrijkste concurrent en de SP in Nederland geen na te volgen voorbeeld. We zullen het hier zelf moeten doen. Zowel in Vlaanderen als in Brussel en Wallonië.

Gust Haverbeke

wijst op het belang van bepaalde figuren zoals Jan Marijnissen. Je kan politiek niets lanceren zonder mediatieke boodschap. Ons probleem is niet het gebrek aan strijdbaarheid. Ons probleem is dat middenkaders vooral in de vakbond geen boodschap hebben aan die strijdbaarheid. Meer zelfs die strijdbaarheid fnuiken in plaats van ze kanaliseren naar een ideologisch project. We hebben lang gedacht dat als er genoeg linkse mensen op de kaderposten zaten dat we daar vroeg of laat politieke munt zouden uit kunnen slaan en de kans zouden krijgen voor een ander beleid. Ik geloof niet in experimenten omdat er geen groot gemeenschappelijk maatschappelijk project is. Je kan en moet profiteren van bepaalde situaties die zich voordoen. Maar zonder een duidelijk project waarrond je netwerken opstart en onderhoudt slaat geen enkel experiment aan en is het het Blok dat aansluiting vindt bij de ervaringen van de mensen. De vijand zit dus niet bij het Blok, maar bij ons omdat onze boodschap niet aanslaat.

Jef Ullburghs:

GROEN pleit voor progressieve samenwerking en heeft meegewerkt aan deze avond, maar kan zich niet vinden in het neerleggen van een nieuwe lijst. Wij zullen de spreekbuis zijn van alle basisgroepen die hier vertegenwoordigd zijn.

Zaal:

Als er een en ander op gang komt in buurten zoals in Genk dan wordt alles gedaan omdat vanuit de stad weer in handen te nemen en kalm te houden.

Zaal:

Er is concrete een keuze te maken. Radicaliseren is niet nostalgisch teruggrijpen, maar een andere sociale politiek aan zet brengen. Dat gebeurt vandaag niet met de partijen die vandaag in de regering aan zet zijn. De verkiezingen zijn dus een keuze rond een regeringsbeleid en GROEN moet daarin kiezen. Je kan de oppositie niet radicaliseren en tegelijk in de regering zitten.

Willem De Witte:

Wij leven in een representatieve democratie. Geen participatieve democratie. Uitangspunt van deze bestaande democratie is niet hoe we mensen van de basis aan de gang krijgen. De PvdA inspireert zich op de ervaring van d Russiche revolutie waarin dat principe wel is toegepast. GROEN is voortgekomen uit de groene beweging waaarin dat principe ook vooropstaat. Maar dat is vandaag wel bij GROEN. De traditionele partijen hebben GROEN een toer gelapt. Wij willen met alle linksen samenwerken, maar niet op basis van een dubbelzinnige houding inzake concrete dossiers van de GROENministers. Verkiezingen zijn niet het belangrijkste. Wel participatie.

John Gunther:

Voor participatie zal je niet moeten rekenen op media en raden. Je moet je zelf laten zien en laten horen. De SP is groot geworden in Oss in Heerlen waar we met heel kleine stappen concrete solidariteit opbouwden en daaruit kracht putten.

Flor Orij:

Wij hebben in Alken altijd basiswerk en partijpolitiek gecombineerd. Rond 4 à 5 concrete thema’s hebben wij gedurende jaren mensen samengebracht en de politieke vertolkers geweest van heel concrete punten. Dat resulteert in een vertegenwoordiging van GROEN van 19% in de gemeenteraad. Het is van hieruit dat wij vandaag pleiten voor een radicalisering van de partij, van het programma en van de stijl van GROEN. Wij hebben geweigerd aan het kartel mee te doen omdat dit een stratego-spel is. Dit systeem is ons systeem niet en we zullen niet via het parlement de maatschappij veranderen. Maar het probleem blijft of radicale oppositie invloed kan hebben. En hoe basiswerk en politiek werk op elkaar moet inspelen. Wij zitten vandaag op het spoor om via de combinatie van die twee GROEN terug aan zet te krijgen. Wij kunnen niet meer terug. Het zou een grote overwinning zijn voor Stevaert mocht GROEN een slechte beurt maken in de verkiezingen. Ik pleit tegen regeringsdeelname van GROEN.

Vanuit de ZAAL komen nog opmerkingen over sociale woningbouw, armoede, buurtwerk. In Lanaken is wonen zeer duur, voor velen onbetaalbaar geworden. En vanuit de politieke wereld is er maar bitter weinig belangstelling om daar iets aan te doen.

Frank Lambrechts sluit de avond af met iedereen te bedanken. Hij kondigt aan dat een reporter van het Belang van Limburg bij hem geweest is met de belofte ruchtbaarheid te geven aan het nieuw initiatief dat hij via STA OP los van de traditionele partijen op gang wil brengen.
Iedereen is het er over eens dat het debat op zich los van de verschillende opties voor 13 juni belangrijk is voor links na de verkiezingen.

Ondertussen kreeg de oproep tot een STA Oplijst voor de Vlaamse Raad n Limburg aardig wat belangstelling in de pers. Zowel Het Belang van Limburg als Het Laatste Nieuws hadden er een gesprek met Frank Lambrechts voor over. Het belang zelfs op zijn eerste pagina. Hieronder de oproep van STA OP:

Wie een zwarte zondag wil vermijden moet een ander beleid voeren.
Als jij een ander beleid wilt na 13 juni dan kan je enkel oppositie stemmen.
Want de inzet van 13 juni is niet een ander beleid. Maar een andere coalitie.

Over de sanering van de sociale zekerheid, over de zogenaamde Europese grondwet, over lastenverlagingen, over de privatisering van de openbare diensten, over het activeren van werklozen, over dat alles werd vroeg of laat altijd wel een akkoord bereikt in rooms-rode, paarsgroene en paarse regeringen.

Vandaag staat rechts klaar om het paarsgroene regime te breken. En voert links kampanje voor “uw sociale zekerheid” via “eigen partij eerst”
Politiek is verworden tot een circus waar een kat zijn jongen niet meer in vindt. Waar de kat wit mag zijn of zwart, als ze maar muizen vangt.
En ondertussen tikt de klok van de werkloosheid, van de wapenindustrie, van de democratische afbraak, van uw en onze noden als huurder, als burger, als werker, als vrouw of immigrant voort. En worden rijken rijker.

Een aantal Limburgers hebben de handen ineengeslagen om een symboollijst in te dienen voor de Vlaamse Raad op 13 juni met mensen van de basis uit het hele land. Mensen die actief zijn in hun wijk, hun bedrijf, hun school of ziekenhuis. Op de bres voor van hun werkmakkers, hun buren en vriend(inn)en…Zij zeggen:

STA OP!
Onder de naam DEBOUT!/ STA OP! kwam de beweging van Roberto D’Orazio op in Wallonië voor de vorig Europese verkiezingen. Het is de naam van de Limburgse lijst. Als symbool voor de band met de mensen uit het Zuiden van het land en met het Zuiden in de wereld. Als symbool dat links alleen vanuit de basis de handen ineen kan slaan voor een politiek alternatief.

Ik ondersteun dit initiatief:

NAAM en ADRES: ........................................................................................

EMAIL en TELEFOON: ………………………………………………………………………………..

v.u. en info: Frank Lambrechts 089/72.26.41. frank.lam@planetinternet.be

arch/ive/ief (2000 - 2005)