arch/ive/ief (2000 - 2005)

In een zolderkamertje van de Beurschouwburg kan je gaan kijken naar een leuke film “Two Soldiers”.

Ook al lijkt de film onschuldig en haast van de hand van een paar tieners die voor het een handycam een filmpje maakten, hij blijft aan je lijf kleven. Je wordt meegesleept in de wereld van video spelletjes, militaire training, jongeren cultuur,... en de vraag waar de ene wereld begint en andere eindigt.

In de inkomhal kan je dan weer terecht voor verschillende installaties, je wordt er ook verwelkomt door het grafisch werk van een aantal studenten van La Cambre. Het loont de moeite om even tijd te nemen om de verschillende afbeeldingen, video projecties, posters, ... rustig te bestuderen.

Het werk van Annemie Maes bijvoorbeeld vraagt om even tijd, maar het is in zeker zin ook een welkom rustpunt in de stroom van informatie en beelden die je opn het Tribunaal overvallen. Maar de rust maakt het daarom niet minder indringend.

In trappenhal kan je genieten van foto tentoonstelling van Karim Abraheem.

Het is een plezier om je door deze Iraakse Brusselaar op het verkeerde been te laten zetten. Zijn reportage is een mengeling van foto's uit Bagdad en Brussel, en soms is het haas onmogelijk om de foto te situeren.

In diezelfde trappenhal staat er ook een video-zuil waarop “The ambassador” van Pieter De Buysser wordt vertoont.

“Do you know the United States of America?” Het is een fictie-film die het verhaal vertelt van de ambassadeur van de Verenigde Staten die besluit een ander land te gaan vertegenwoordigen. , “Going is knowing, so lets learn to walk on a cloud of unknown.” ... De film komt in de hall niet echt tot zijn recht, hij vraagt immers van de kijker enige inspanning en in de hall is er steeds wel weer iemand die een praatje wil maken.

Wil je echt helemaal ondergedompeld worden in de oorlog van Irak dan moet je naar de kelder.

Daar staat een installatie van Bénédicte Lienard die het verhaal vertelt van Geert van Moorter in Bagdad. Op één scherm kijk je naar de beelden die Geert maakte tijdens zijn verblijf in Irak op een ander scherm geeft hij commentaar bij die beelden. Je ziet hoe Geert onder zijn bed duikt tijdens de eerste nacht van de luchtbombardementen op Bagdat, dat is een zeer indringend beeld waarop de woede en onmacht van Geert en Collette (die op dat ogenblik bij hem in de kamer is) je overmannen.

Geen beelden van telegeleide bommen, machtige jachtvliegtuigen die opstijgen van nog machtigere schepen, .... maar de harde ongeromtariseerde realiteit. Op een klein schermpje worden heel de tijd beelden getoond van de miljoenen mensen die de straat op trokken tegen deze oorlog.

Je zou voor minder een dagje naar Brussel komen.