arch/ive/ief (2000 - 2005)

Wij protesteren tegen de invallen!
Tayad Comité België

Gezamenlijke Turks-Europese repressie tegen Anatolisch links en hun sympathisanten.
Tientallen arrestaties en huiszoekingen. Invallen in Brussel, Amsterdam, Rotterdam, Maassluis en Etten-Leur.

Wij protesteren tegen de invallen!

Tayad Comité België

De aanvallen van 1 april 2004 vormen een volgende stap in de jarenlange repressie tegen de revolutionair-democratische publieke opinie van Anatolië. Zoals reeds in de burgerlijke media werd genoemd, was er op 1 april 2004 sprake van talloze arrestaties in Turkije, Duitsland, Italië, België en Nederland.

Wat de burgerlijke media echter hebben verzwegen, is de reden voor deze repressie. Want het is nogal onnozel om al deze aanvallen te legitimeren met “terreurbestrijding” als voorwendsel. Het zou ook al te naïef zijn te geloven dat de burgers van deze landen deze demagogie, met name in een tijd waarin het imperialisme duidelijk haar gezicht van massamoord heeft getoond, zonder slag of stoot zullen accepteren.

Hoewel de aanvallen van 1 april in de internationale pers zijn verschenen, werd er met geen woord gerept over de 110 mensen die zijn gevallen tijdens het doodsvasten. Geen woord ook over de meer dan 500 mensen die aan de ziekte van Wernicke Korsakoff lijden. Ook geen woord over dat deze ongeneeslijk zieke mensen met als reden “ze zijn genezen” opnieuw in de gevangenissen worden gestopt. Geen woord over de honderden aanhoudingen van de afgelopen weken, over de folter, de bot- en schedelbreuken, de bedreigingen met moord, de ontvoeringen en over de willekeurige arrestaties. Daarmee past de Europese pers dezelfde censuur toe die in Turkije gebruikelijk is. Alleen in Turkije heeft men iets te vrezen wanneer men zijn/haar geweten volgt en lak heeft aan de censuur. Waarop kan men deze houding van de pers in Europa terugleiden? Is hier ook sprake van deze censuur, of is de menselijkheid binnen het journalistenvak verdwenen?

Intussen hebben we de volgende informatie gekregen over de personen die in Turkije in hechtenis zijn genomen:

In de ochtend van 1 april 2004 werden de volgende instellingen in Turkije bestormd:

- het culturele centrum Idil

- Temel Haklar ve Özgürlükler (Vereniging voor Fundamentele Rechten en Vrijheden)

- Marmara Tayad (organisatie van familieleden)

- De Jeugdvereniging van Istanbul

- Halkin Hukuk Bürosu (Advocatenkantoor van het Volk)

- Anadolu´nun Sesi Radyosu (Radio Stem van Anatolië)

- 5 personen die zich in het culturele centrum Idil en het Anadolu´nun Sesi Radyosu bevonden, werden tijdens de bestorming door de politie (zonder bevel tot huiszoeking) aangehouden.

De namen van de aangehouden mensen:

Devrim Koc (van Anadolu´nun Sesi Radyosu), Gamze Mimaroglu (hoofdredactrice van het tijdschrift TAVIR), de GrupYorum-leden Ali Araci en Beril Güzel en Eylem Yerli (medewerkster van café Idil)

- 9 personen werden in Marmara Tayad (in Taksim) aangehouden. De namen van deze mensen zijn: Eylül Iscan, Hasibe Coban, Yasar Simsek, Özkan Özgür, Hidir Gül, Ismail Kara, Gülten Özdemir Tekin, Yurdum Ali Tokgün en Talat Sanli.

- Van Temel Haklar werden 7 personen aangehouden. Het gaat hierbij om: Sadi Naci Özpolat, Cayan Güner, Beütül Gökoglu, Kevser Miszrak, Nuray Ögrener, Yüksel Almaz en Gülsen Salman.

Na de bestorming van het Halkin Hukuk Bürosu werden de volgende 2 personen aangehouden:

Mehmet Dogan en Kudret Sarigül

Zeven personen werden bij de inval in het kantoor van Ekmek ve Adalet in hechtenis genomen. De namen zijn nog niet bekend.Ook zijn de namen van de zes mensen die bij de inval in de Jeugdvereniging in hechtenis zijn genomen nog niet bekend.

Op dit moment wordt over de “democratisering” van Turkije gesproken. Nadat de gevangenissen van Turkije nu aan “Europese richtlijnen” zouden zijn aangepast, zouden verdere stappen richting “democratisering” moeten volgen.

Hoe moet de gezamenlijke repressie van Turkije en Europa worden verklaard? Is dat de “democratisering”? Dat is in Turkije niet nieuw. Of daalt Europa daarmee af tot “Turkse richtlijnen”? Hoe dan ook, ook voor Europa is dit niet nieuw.

Het afgelopen jaar waren revolutionair-democratische mensen met Anatolische afkomst en hun verenigingen al het doelwit van Europese repressie. Met name in Duitsland kreeg deze revolutionair-democratische publieke opinie te maken met een enorme repressie. Zo werd bijvoorbeeld alleen al het Keulse kantoor van het tijdschrift “Ekmet ve Adalet” het afgelopen jaar twee maal door de politie bestormd. Hierbij werd apparatuur, dossiers en het archief in beslag genomen, medewerkers aangehouden en advocaten op het politiebureau mishandeld.

Het is dus niet voor het eerst dat dit soort repressie ook buiten Turkije plaatsvindt.

Er is geen twijfel over mogelijk: in Turkije vinden op grote schaal wetsovertredingen plaats. In Turkije bestaat geen democratie, maar is sprake van fascisme. En de Europese staten, alsof ze nog niet genoeg misdaden zouden hebben begaan, zaaien wind doordat ze het moorden in Turkije ondersteunen en zich zelf daar ook medeverantwoordelijk maken voor de misdaden van het fascisme in Turkije.

We kunnen het volgende over de repressie van 1 april in Europa zeggen:

Al op 31 maart zou in Griekenland iemand zijn aangehouden. Volgens onze informatie bevindt deze persoon zich nog steeds in voorlopige hechtenis.

Tegelijkertijd met de bestormingen in Istanbul werd het Persbureau Özgürlük in Amsterdam door de politie bestormd. Daarbij werden deuren ingetrapt en ramen ingeslagen. Apparatuur en het archief werden in beslag genomen.

Meerdere personen werden bij de bestorming van het Halkin Sesi TV en Radio in hechtenis genomen. Degenen die in Brussel werden aangehouden zijn inmiddels weer vrijgelaten.

Volgens onze informatie zouden in Italië 5 personen zijn aangehouden. Naast Moreno Pasquinelli, Maria Frazia Ardizonne en Alessia Monteverdi van de Anti-Imperialistische Coördinatie, zou het hierbij in ieder geval nog een persoon van Anatolische afkomst betreffen.

Het is geen misdaad om naar rechtvaardigheid te verlangen in een wereld van onderdrukking en uitbuiting. Volgens de wetten van de imperialisten en de fascisten is dat echter een misdaad. Als mensen met een revolutionair-democratische identiteit speelt voor ons het welzijn van de volkeren een belangrijke rol. Het zou voor ons een misdaad zijn wanneer we aan het behoud van het systeem van uitbuiting en onderdrukking mee zouden werken. Zo is het voor ons net zo onvoorstelbaar om over de imperialistische en fascistische agressie te zwijgen, te zwijgen over de bloedbaden in Irak, Afghanistan en Palestina, en te zwijgen over het sterven in de Turkse gevangenissen.

Daarom protesteren we tegen deze repressie die is bedoeld om de strijd tegen uitbuiting en onderdrukking te verhinderen. We zullen solidair blijven om de onderdrukte en uitgebuite volkeren!

We roepen de revolutionair-democratische, progressieve publieke opinie op om tegen deze repressie stelling te nemen. Want deze aanvallen zullen in de toekomst de gehele revolutionair-democratische publieke opinie als doelwit hebben.

We roepen ertoe op zich ons protest eigen te maken en samen met ons de imperialistische en fascistische agressie het hoofd te bieden.

EEN AANVAL OP EEN VAN ONS, IS EEN AANVAL OP ONS ALLEMAAL!

VERSTERKEN WE DE INTERNATIONALE, REVOLUTIONAIRE SOLIDARITEIT!

Tayad Comité België