arch/ive/ief (2000 - 2005)

Pas achteraf hadden we door dat we een heuse BV hadden geïnterviewd op de ACV Bouw en Industrie-startshow van de campagne voor de sociale verkiezingen. Ellen Lemmens , 23 jaar - “geen 22 zals ze in het weekblad Visie schreven!” - was één van de kandidates die in het VTM-programma Olivier de Rijke dongen naar de hand van de valse euromiljonair. Ellen houdt blijkbaar van uitdagingen want deze keer gaat ze voor een zitje in het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk (CPBW). Haar collega Wendy Van Loon doet een gooi naar een plaats in de ondernemingsraad van ACG. “Wij zijn beiden vrouw, maar dat betekent niet dat we enkel bezig zijn met de problemen waar vrouwen mee kampen. Wij richten ons vooral tot de jongeren.”

Is de vakbond dan geen mannenwereld? “We hebben dat toch niet zo ervaren. In onze ploeg is de collegialiteit heel sterk en dan maakt het echt niet uit of je nu een vrouw bent of een man.” In de show werden nochtans een aantal hardnekkige vooroordelen ten opzichte van vrouwelijke kandidaten opgesomd. Vrouwen zouden enkel met hun gezin bezig zijn en dus geen tijd hebben voor vakbondswerk? “Euh... over het gezin kunnen we nog niet echt meepraten. Maar tijd is toch iets dat je zelf moet maken? En is het vandaag de dag niet normaal dat mannen meehelpen in het huishouden?”

Jullie zouden ook te zacht zijn voor de harde vakbondswereld waarin je voortdurend moet opboksen tegen een onbuigzame directie? “Niet alle vrouwen zijn zacht, hé! (lachen) We zijn best wel in staat om ons standpunt duidelijk te formuleren. Als het nodig is kunnen we ook wel onze stem verheffen. Als je zeker weet dat je recht in je schoenen staat, zie ik niet in waarom je dan zou moeten inbinden.” Er wordt gefluisterd dat de vakbonden ook altijd op zoek zijn naar enkele vrouwen om als sekssymbolen veel stemmen te lokken. “(lachen) Mannen zijn ook sexy, hoor! Er zullen altijd wel mensen zijn die kiezen op basis van het uiterlijk. Maar tijdens syndicale verkiezingen lijkt me dat toch niet verstandig.”

Als jongeren die vast een heel druk sociaal leven hebben, is het toch niet evident om te kiezen voor zo'n engagement? Wendy: “Ik heb het er wel voor over. Ik heb wel eerst overlegd met mijn partner en mijn familie en zij steunen mij. Mijn vrienden vinden het ook ok. Trouwens zoveel vergaderen is dat nu ook weer niet.” Wendy en Ellen zijn alle twee wel nog groentjes op vlak van syndicaal werk. “We verwachten veel van de vorming. Binnen het bedrijf kunnen we wel rekenen op de ervaren militanten.” Hoe komen de twee bij het ACV terecht? “Omdat die sterk vertegenwoordigd zijn in ACG. Dus niet omdat we CD&V stemmen of omdat we bij de Christelijke Mutualiteiten zijn. Het ACV probeert je problemen echt op te lossen. Vandaar dus onze keuze.”