arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het vorige bestuur stond bekend als relatief links en strijdbaar. Dit was zeer tegen de zin van de rechtse vakbondsbureaucratie, onder leiding van de nieuwe secretaris Nadine Maréchal, die de voorbije maanden probeerde op allerlei slinkse manieren komaf te maken met "Frank Maerten (de ex-secretaris) en zijn klein-links gevolg (sic)".

De rechterzijde stelde financiële verificateurs aan om de financiën van de voorbije jaren ondersteboven te gooien. Het onderzoek ging, rarara, niet verder dan 4 jaar terug - net de jaren dat Frank Maerten secretaris was. Aangezien het bestuur voornamelijk bestond uit leerkrachten van het stedelijk onderwijs, probeerde de bureaucratie aan te tonen dat de belangen van het gemeenschapsonderwijs niet werden verdedigd. De leugens werden op het congres doorprikt door leerkrachten die zelf in het gemeenschapsonderwijs zaten en kwamen getuigen tegen deze laffe afrekening.

Het is de nieuwe secretaris en haar nepcomité, gesteund door de SP.a, die hun ware gelaat hebben laten zien. De eerste werkdag dat Nadine Maréchal aantrad, ontsloeg ze meteen 2 vrijgestelden die bekend stonden als... links. Naakte ontslagen in de vakbond zelf?! Naast een grote petitie, bestaat er enorme woede bij de basismilitanten van het ACOD-onderwijs, die merken hoe de rechterzijde - gesteund door de sociaal-democratie - komaf probeert te maken met de strijdbare vakbond. De scheurlijst met de rechtse kandidaten (of carrièristen) werd onthaald op luid boegeroep en na de stemming bleek dat er een meerderheid werd gehaald voor een nieuw links bestuur. Wordt zeker vervolgd ...


Een militant van ACOD-onderwijs uit Antwerpen.

Raar dat je moet lezen dat het vorige bestuur van ACOD onderwijs Antwerpen maar relatief links was. Persoonlijk kan het voor mij niet links genoeg. Er is echter wel een groot verschil tussen links en vriendjespolitiek, daar is uiteindelijk niemand mee gedient en dan mag je naar buiten toe nog zo links zijn dat een tomaat er maar bleekjes uitziet.

Raar is het dat op het moment dat bij de verkiezing van een nieuwe secretaris men blijkbaar toch die zogenaamde relatief linkse secretaris en zijn aanhang niet echt meer zag zitten? Toch iets om over na te denken.

Raar is het dat verantwoordelijke militanten elkaar op die manier bestrijden binnen een zelfde vakbond terwijl ze die energie beter kunnen besteden om zich aan dezelfde kant te scharen en hun pijlen te schieten op het onrecht dat er tot op vandaag nog steeds gebeurd en waar de leden (dan zeg ik nog niet personeelsleden) ernstig onder te lijden hebben.

Stop toch dat gehakketak en strijd samen voor een betere werksituatie voor iedereen en niet voor enkelen want dat is waar de vakbonden voor moeten staan.

Solidariteit, rechtvaardigheid, gelijkheid en democratie. Dat is waar wij voor moeten staan en daar moeten wij voor gaan. Voor iedereen en niet voor enkelen.