|
“Regering, u bent
niet goed bezig. Uw beleid is niet goed. Uw beleid is niet
sociaal.” ACV-voorzitter Luc Cortebeeck mocht de spits
afbijten op het podium aan het eind van de betoging. Hoewel de
organisatoren het onder elkaar niet helemaal eens waren of dit nu
een betoging was tegen de regering of eerder ter ondersteuning van
een eisenprogramma, stak Cortebeeck zijn wrevel over het beleid
van Paars II niet onder stoelen of banken. “De minima zijn
niet verhoogd, de armoede wel. De sociale zekerheid komt in de
problemen door loonlastenverlagingen die geen werk opleveren. Dit
beleid werkt niet. De voorbije jaren zijn er 28.000 werkplaatsen
verloren gegaan en zitten we met 68.000 werklozen meer.”
Cortebeeck sloot af met een woordspeling: “We willen hier in
Oostende geen zand in de ogen, maar boter bij de vis.”
ACW-,
ACV- en ABVV-kopstukken broederlijk naast elkaar op
podium
(foto han soete)
Sfeer
André
Mordant, de voorlopige vervanger van Mia De Vits aan het hoofd van
het ABVV, liet zijn stem donderen over de menigte die op het plein
toestroomde: “Het is niet alleen de economie die een plaats
verdient op dit soort gelegenheden. Wij zijn naar hier gekomen om
de regering duidelijk te maken dat het niet kan dat een deel van
de bevolking uitgesloten blijft. Geef ons de sociale zekerheid
waar we al jaren bijdragen voor betalen.”
De timing
klopte perfect. Na het einde van de toespraken joeg een nieuwe
regenbui de betogers terug de klaarstaande bussen in. De
manifestanten hadden toen een tocht van enkele kilometers in de
stationsbuurt van Oostende achter de rug. Misschien niet meteen de
meest gezellige plaats om te betogen, maar de diversiteit en de
ambiance onder de betogers maakte veel goed. In het eerste stuk
van de betoging stapte de ganse christelijke arbeidersbeweging op
die duidelijk werk had gemaakt van de mobilisatie van haar leden.
“De regering is op haar kop gevallen,” was de centrale
slogan van het ACV en daar hadden verschillende leden hun
creativiteit op losgelaten.
De
regering is op zijn kop gevallen (foto han soete)
Midden
in het pak liepen een gemaskerde Vandenbroucke, Verhofstadt en nog
enkele andere Paars II-ministers die vandaag kop van jut waren.
“Ik ben zo hard op mijn kop gevallen,” zei de
Vandebroucke van dienst, “dat ik binnenkort ga beginnen
vertellen dat mensen tot hun 85ste moeten blijven werken.”
Swa Van Deun, een leraar uit Meulebeke die met het zelfde bordje
rondliep, legde het op een iets rustiger manier uit: “Ze
zijn op hun kop gevallen omdat ze andere dingen zeggen dan ze
doen. Er werden 200.000 jobs beloofd en we hebben enkel
herstructureringen en sluitingen gekregen. Er zijn zoveel giften
voor de rijken, fiscale amnestie, belastingsverlagingen noem maar
op, dat er niets meer overblijft voor de sociale zekerheid. De
SP.a legt wel echt de verkeerde prioriteiten.”
De geest van
Gembloux
Even verder liep een groep werklozen uit Mons.
“Werklozen zijn geen luiaards” droegen ze mee. “Na
de regeringstop in Gembloux wordt voortaan iedere langdurige
werkloze als een werkschuw mens beschouwd,” zei Louise, een
jonge vrouw die zelf al een tijd tevergeefs op zoek is naar een
baan. De verhoogde controle op werklozen waarmee de regering de
werkloosheidstatistieken wil opsmukken, blijft verontwaardigde
reacties oproepen. En dat blijkbaar niet alleen in Wallonië.
Christiana uit Dendermonde zeulde met een leeg winkelkarretje
rond. “Voilà, zoveel kunnen we nog kopen met ons loon
of met onze dop zoals in mijn geval. De groten hebben vier of vijf
jobs waar ze geld aan verdienen en toch komt de regering elke keer
weer bij ons aankloppen. Dat kan toch niet? Nu willen ze ook nog
het brugpensioen afpakken. Besef je wel dat er mensen zijn die al
vanaf hun veertiende werken?” Christiana is er altijd bij
als de CM betoogt. “Als het niet voor mij is, is het voor
iemand anders. En deze keer is het voor mij.” Dat laatste
leek elke deelnemer van deze betoging wel te kunnen zeggen. Hoewel
in het eisenplatform van de vakbonden vooral de verhoging van de
uitkeringen centraal staat, vulde iedereen het met zijn eigen
opgestapelde onvrede aan.
Ook
het casinopersoneel had zo zijn redenen om
verontrust te zijn
(foto han soete)
Heet najaar
Met de sociale verkiezingen in
zicht was een gezamenlijk blok van ACV- en ABVV-kopstukken deze
keer niet mogelijk. De speldenprikken die beide vakbonden elkaar
de afgelopen weken uitdeelden naar aanleiding van de discussie
over syndicale onafhankelijkheid zaten daar ook wel voor iets
tussen. Toch benadrukten zowel Mordant als Cortebeeck dat de
samenwerking heel vlot verliep. De ACV-voorzitter verheugde zich
zelfs dat de relatie sinds het vertrek van Mia De Vits veel
verbeterd is. Mia De Vits was aanvankelijk tegen de betoging in
Oostende gekant omdat ze de socialistische ministers wou sparen.
De sfeer in het ABVV-blok was toch anders. Minder animatie en
minder diversiteit. Er wachten het ABVV nog enkele moeilijke maanden. Veel tijd
is er niet want na de verkiezingen en na de zomer wacht een woelig
najaar met enkele heel gevoelige dossiers op de
onderhandelingstafel: een nieuw interprofessioneel akkoord, de
eindeloopbaandiscussie en met daar nog eens boven op een bijzonder
moeilijke discussie over de begroting van 2005. Zowel het ACV als
het ABVV hebben er alle belang bij om deze discussies in volle
sterkte te kunnen aanvatten. In Oostende bleek vandaag alvast dat
hun achterban er klaar voor is.
|
