arch/ive/ief (2000 - 2005)

In een rustige sfeer verzamelden een vijfhonderdtal betogers voor de ambassade van de VS in Tegucigalpa. Evenveel militairen stonden opgelijnd om het enorme gebouw van de de imperiale broer te beschermen. De manifestanten droegen spandoeken en borden met zich mee die de agressieve buitenlandse politiek van de VS bekritiseerden. Bovendien werd die politiek in verband gebracht met subtielere methodes van uitbuiting en onderdrukking: de handelspolitiek en het economische imperialisme. Meer specifiek oogstten de recent ondertekende vrijhandelsverdragen tussen Honduras en de VS hevige kritiek.
Representatief voor dat discours was de organisatie Copinh. Copinh verenigt verschillende inheemse volkeren in Honduras en is een van de belangrijkste en vernieuwende sociale krachten binnen dat land. Vooral de strijd van 400 Lenca gemeenschappen van Copinh voor een verantwoorde landbouw, voor culturele- en vrouwenrechten en tegen de privatisering van de verschillende aspecten van het leven (grond, zaaigoed, water, biodiversiteit,...) maakt naam. In hun persverklaring verwoorden ze de reden voor hun deelname aan de anti-oorlogsprotesten als volgt: “Het Lenca volk komt op straat met de slogan ‘neen aan de oorlog, ja aan de vrede’ en eist met de waardigheid en opstandigheid van ons volk dat de gringo troepen zich terugtrekken uit Hondurees territorium of welkander gebied van de volkeren van deze wereld. Bovendien verwerpen we stellig andere vormen van invasie zoals de vrijhandelsverdragen en het plan pueblo panama. Akkoorden die getekend werden door de regeringen van Centraal-Amerikaanse landen en de VS. Ze zijn een aanslag op de duurzame landbouw, de economische systemen op familiale- en gemeenschapsbasis, de kennis en cultuur, de rechten van indigena’s, de soortenrijkdom, de voedselveiligheid en zelfredzaamheid en de publieke diensten.”
Een andere groep die deze betoging een Hondurese toets gaf, waren de landarme boeren van de Moviemento Campesino del Aguan (MCA). De MCA probeert met landbezettingsacties de herverdeling van grond in Honduras nieuw leven in te blazen. Hun jongerendelegatie beklemtoonde het belang van de samenwerking tussen de verschillende sociale krachten binnen dat land (landbouwers, indigena’s, studenten en onderwijzers, arbeiders,…) en riep op tot gezamenlijk verzet. Ook zij grepen de internationale mobilisatie aan om een verband te leggen tussen de politiek van de VS in Irak en die in Honduras. Zoals de olie een van de redenen is voor de oorlog in het Midden-Oosten, zijn de VS (bananen) plantages de reden voor de permanente aanwezigheid van VS militairen in Honduras. Die plantages van multinationals zoals Dole en Chiquita nemen enorme hoeveelheden vruchtbare landbouwgrond in beslag. Grond die in tussentijd niet gebruikt kan worden door landarme boeren voor de productie van teelten voor de inlandse markt.
Na drie uur werd de manifestatie ontbonden. Er vonden geen incidenten plaats.