arch/ive/ief (2000 - 2005)

Vandaag is het vrijdag, rustdag voor de moslims. Maar het is ook één jaar na het begin van de oorlog tegen Irak. Na het vrijdaggebed in de moskee wordt er dan ook betoogd. Ik stap mee op. Eerst met een grote groep sunni-moslims, maar op een bepaald moment bleven die staan wachten tot de mensen die uit een shia-moskee aan de overkant van de Tigris kwamen, mee aansloten. Een mooi moment om zien hoe belangrijke imams van beide geloofsgroepen hand in hand opstapten. Samen trok de betoging – ik schat tussen de 2000 en 3000 deelnemers – dan op naar nog een ander plein. Sommige van de slogans die ze meedroegen, waren in het Engels: “Geneva Conventions???”, “No to American terrorism” en “No to occupying” (sic).
Ik bedenk dat ik precies één jaar geleden, aan de vooravond van de bombardementen, hier ook liep te betogen, tegen de dreigende oorlog. Ik kreeg toen van iemand een olijftakje aangereikt als vredessymbool. Dat heb ik altijd bewaard, ik heb het zelfs hier in Irak weer bij, en haal het voor deze betoging opnieuw boven. Onze betogingen vorig jaar, over de hele wereld, hebben de oorlog wel niet kunnen doen stoppen. Maar vandaag lopen we toch weer opnieuw te betogen, tegen de bezetting, voor vrijheid.

Mijn vriend Gazwan vindt dat de bezetting neerkomt op het verderzetten van het embargo, plus onveiligheid er bovenop. Het embargo? “Ja, ook nu is er veel dat niet functioneert, ontbreken veel zaken, net als met de sancties.” En onveiligheid kenden de Irakezen vroeger niet. “Nu kan je je kinderen niet meer alleen op straat laten gaan”, zegt Gazwan. “Het is slechter dan vroeger.”

Hier zijn pics van deze betoging: http://www.indybay.org/news/2004/03/1674128.php