arch/ive/ief (2000 - 2005)

Daar zaten ze, de zes overblijvende leden van het federaal secretariaat na het vertrek van voorzitster Mia De Vits. Zes mannen gepokt en gemazeld in de vaak harde syndicale wereld. Het nieuws over het vertrek van Mia De Vits hadden ze naar eigen zeggen ook moeten vernemen via de pers. Op vergadering deze morgen had ze met geen woord gerept over haar overstap. Nu was het beurt aan de overblijvende leden van het federaal secretariaat om hun verhaal te doen aan de verzamelde pers.

Tijdens haar persmoment wou Mia De Vits het woord conflict niet in de mond nemen. Maar ze zei wel dat ze niet langer het vertrouwen genoot van iedereen en dat het in die omstandigheden niet langer mogelijk was om verder te werken. De Waalse Intergewestelijke secretaris Jean-Claude Vandermeeren voelde zich duidelijk geviseerd. “Wij gaan niet vragen of ze wil blijven,” had hij dit weekend nog verklaard aan De Standaard. Nu ontkende hij dat de Waalse vleugel haar liever kwijt dan rijk is. “Ik ben niet akkoord met Mia als ze het in die termen uitlegt. In Wallonnië is bijvoorbeeld de gevoeligheid rond werkloosheid wel groter. Maar ik kon mij wel helemaal vinden in het standpunt van het federale ABVV over de maatregelen van minister Vandenbroucke (SP.a).” Toen de vragen over de communautaire geschillen bleven aanhouden, zei hij het nog iets explicieter. “Ik heb het vertrek van Mia nooit gewild en ik ben evenmin van plan om het ABVV te breken.”

Vandermeeren relativeerde ook de communautaire spanningen. “Communautaire strubbelingen zijn er altijd geweest. Wallonnië en Vlaanderen hebben nu eenmaal een andere economische realiteit. Dat was zo onder onder Debunne, Janssens én onder Nollet (de voorgangers van De Vits, cc). Maar ondertussen hebben we wel altijd al het mogelijke gedaan om tot een gemeenschappelijk standpunt te komen.”

Vandermeeren werd even scherp toen hij de vraag kreeg voorgeschoteld of De Vits niet op te veel verzet was gestoten in haar poging om de vakbond te moderniseren. “Wat wil dat zeggen 'een moderne vakbond'? Het FGTB is een moderne vakbond als men daarmee tenminste bedoelt dat we dynamisch en democratisch zijn. Maar als modern slaat op precaire, flexibele en onzekere jobs, dan ben ik reactionair.”

Veel te verliezen
Algemeen secretaris André Mordant die De Vits tijdelijk vervangt als federaal voorzitter van het ABVV speelde duidelijk de rol van verzoener. “Verschillende visies heb je overal. La vie n'est pas un fleuve tranquil.” Maar antwoordend op de vraag of de schrik voor een splitsing er diep in zit, werd Mordant zowaar even emotioneel. “De vakbond is geen eiland. Overal in Europa is er een ruk naar rechts. Wij proberen daar een links antwoord op te vinden. Overal worden we ook geconfronteerd met het communautaire debat. Zelfs politici van dezelfde strekking binnen de regering discussiëren in dat soort termen. Het is dus niet verbazend dat dat zich weerspiegelt in de vakbond. Maar als het om de sociale zekerheid gaat, zijn wij samen met de Mutualiteiten de enige overblijvende federale structuren. Een splitsing biedt geen enkel voordeel voor de vakbonden of de werknemers. We hebben veel te verliezen.”

Zijn Nederlandstalige collega Xavier Verboven trad hem daarin bij. “Solidariteit is de ruggengraat van onze organisatie en wij blijven een nationale organisatie. De sociale zekerheid moet één blijven. Het Vlaamse ABVV is zeker geen pleitbezorger van de splitsing.” Maar verschillende accenten in de twee gewesten kunnen dan weer wel. “Elke organisatie evolueert. De vakbond mag niet ter plaatse blijven trappelen.” Eerder had Xavier Verboven ontkend dat Mia De Vits tijdens haar voorzitterschap te veel de kaart van de SP.a trok. “Wij zijn onderhandelaars. Dat betekent dat je in een discussie geeft en neemt. Op het einde kom je dan tot een compromis. In die discussie was Frank Vandenbroucke de andere partij met wie we tot een compromis gekomen zijn.”