arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het gaat niet goed met de werkgelegenheid in Brussel. Na Berlijn is Brussel de hoofdstad met de hoogste werkloosheid van Europa. In september van vorig jaar bereikte de werkloosheid een recordhoogte van 22 %. Tegenover elke vacature staan er 14 werkzoekenden. Precies hier komen de maatregelen tegen de werklozen heel hard aan. “Hoe kan je nu de jacht openen op werklozen als er geen jobs zijn in Brussel? Er is een probleem, maar dat probleem is niet dat de mensen niet willen werken. Vorig jaar waren er 60.000 aanvragen voor één van de vormingen van de Orbem (VDAB) en Bruxelles Formation. Zij konden slechts 3000 aanvragen beantwoorden,” aldus Jacques Debatty, adjunct-secretaris van het ACV-Brussel.

Een voldoende aanbod van vormingen is dan ook één van de concrete eisen van de vakbonden. Maar er is meer aan de hand. “De grote meerderheid van de werklozen in Brussel zijn vreemdelingen,” legt Paul Binje, voorzitter van het ABVV-metaal Brabant uit. “En als een werkgever de keuze heeft, zal hij nog altijd eerder een autochtoon kiezen.” Binje ziet een makkelijke maatregel om hier paal en perk te stellen. “Bedrijven krijgen op allerlei manieren steun en hulp van de overheid. Zorg er gewoon voor dat er tegenover die steun ook sociale eisen staan.

Als de Brusselse overheid bijvoorbeeld investeert in een bedrijf, moet ze eisen dat dat bedrijf ook Brusselaars aanwerft.”

Zijn de vakbonden dan niet tevreden met de aanpassingen die er kwamen na het protest op de oorspronkelijke plannen? Jacques Debatty: “Ik wil dat niet eens een verbetering noemen. Er werd hier en daar wat gesleuteld, maar dit blijft globaal een slechte maatregel. De mogelijkheid om werklozen aan te sporen werk te zoeken bestond trouwens al. Wat er nu aan toegevoegd wordt, is een vernederende procedure.”

Ook Paul Binje is nog altijd niet te spreken over de maatregelen. “Mochten er 5 % werklozen zijn en 10 % openstaande jobs dan zouden dit goede maatregelen zijn. Maar er zijn geen jobs. Dit is louter en alleen een jacht op werklozen. In Frankrijk hebben ze onlangs beslist dat je slechts drie jaar lang een uitkering krijgt. In drie maanden tijd hebben ze daar al 200.000 werklozen uit de statistieken gekregen. Dat is volgens mij het echte doel van de maatregelen: minder werklozen zonder jobs te creëren.”

Blauwe regering
Georgette Casteels is militante van het ACV en werkloos. “Kwaad? Nee, ik ben niet kwaad. Ik ben gedégouteerd. Dat is het juiste woord. Met die maatregelen straft men die mensen die al gestraft zijn. Je wordt ontslagen omdat je bedrijf stommiteiten begaat, omdat de baas niet met zijn handen uit de kas kan blijven en zijn bedrijf slecht beheert en dan wordt je nog eens gestraft omdat je werkloos bent ook. In Brussel vind je gewoon geen werk als je geen relaties hebt. En hoe kan je als werkloze nog relaties hebben? Je kan zelfs niet meer naar de beenhouwer gaan om daar wat mee te klappen want het vlees in de grote warenhuizen is goedkoper.” Zelf werkte lang in een chemisch bedrijf tot dat de afdeling productie gesloten werd. “Ik was 45 en heb nergens nog een job gevonden. En zo is het niet alleen in Brussel. In Vlaanderen is het momenteel misschien iets beter, maar dat kan snel veranderen. Japan, Duitsland, Nederland, allemaal landen die de afgelopen jaren plots het grote voorbeeld waren. Kijk eens waar ze nu staan. Misschien moeten we in gans Europa eens gaan staken. Wie weet zou het dan veranderen?”

Een delegatie van de vakbonden mocht ook even binnen bij de minister. Ze kregen van hem de belofte dat het budget voor de begeleiding van werklozen verdrievoudigd wordt tegen 2007, dat de vakbonden hulp krijgen bij het verdedigen van de rechten van de werklozen en dat er maatregelen genomen worden tegen de discriminatie bij de aanwervingen. Georgette heeft er geen goed oog in. “Geloof jij nog in politiek? We hebben een blauwe regering en de PS mag af en toe een kommaatje zetten en dat doen ze dan nog meestal op de verkeerde plaats.”

De vakbonden gaan ondertussen wel door met actievoeren. Jacques Debatty: “Dit is de laatste actie in een reeks van drie. Maar op 20 maart zijn we present in Oostende en daar zullen we dit thema zeker op de agenda zetten.”