arch/ive/ief (2000 - 2005)

KONTROLE VAN ONDERUIT

Het gerecht bleek niet in staat de toekomst van kinderen veilig te stellen. Uit dit falen is een nieuwe beweging opgestaan voor gerechtigheid en waarheid en waarin het kind als simbool voor de toekomst centraal staat. Het is deze beweging die de toekomst van deze samenleving èn van het politiek regime in dit land in handen heeft.

Geen enkele bestaande instelling, partij, struktuur of beweging blijkt immers vat te hebben op deze massale burgerbeweging. Alle bestaande organisaties steunen haar. Maar deze steun zal maar bijdragen tot meer gerechtigheid wanneer de beweging zelf nieuwe organen,nieuwe ideeën, nieuwe bewegingen zal voortbrengen die de bestaande organisaties verplicht te breken met het verleden.

Als we hetgeen zich vandaag afspeelt vergelijken met een aardbeving dan moeten we drie epicentra onderscheiden die uit het niets zijn opgedoken en die de draaischijf vormen voor de talloze betogingen,stakingen,en akties allerhande.

1° De ouders van de vermoorde en vermiste kinderen, die tegen hun wil aan hun aktie zijn begonnen omdat hetgeen gebeurd is niet mocht gebeuren. Miljoenen herkennen in hun verdriet het onrecht in deze wereld en de problemen van deze tijd. Hun aktie legt de willekeur bloot van een gerechtelijk én politiek apparaat dat werkt als een machinie met zijn eigen formele regels zonder kontrole van de samenleving. De uitspraak van Kassatie is daar de trieste bekroning van.

2° De netwerken van duizenden mensen die mee gezocht hebben naar de kinderen en die sinds maanden een brede diskussie op gang gebracht hebben over misdaad en straf, over recht en machtsmisbruik, over handel in kinderen en seksueel geweld in de maatschappij. Met de ouders, met de rechters van Neufchateau en met niet korrupte ambtenaren hebben zij bewezen dat er wel degelijk beweging te brengen is in het gerechtelijk apparaat. Zo kon het leven van Sabine en Laethitia worden gered. Zo kon Doutroux worden gearresteerd. En kon het begin van de waarheid worden onthuld.

3° De strijdbare vertegenwoordigers van de werk(st)ers in de ondernemingen die gezord hebben voor een uniek feit in de geschiedenis van ons land: massale stakingen, zonder sindikaal ordewoord en dit voor een rechtszaak. Zonder de staking in VW en andere grote ondernemingen zou de beweging niet het massale en politieke karakter gekregen hebben van vorige week. Deze akties waren een signaal naar alle lagen van de bevolking en vooral naar de jeugd om een reusachtige tegenmacht op het getouw te zetten. Tegen Kassatie en voor Connerotte. De jeugd is nu eigenlijk een vierde epicentrum.

Op dinsdagmorgen legden de arbeiders van ons bedrijf, als eerste in het Gentse, het werk neer om te protesteren tegen de uitspraak van Kassatie. De direktie probeerde ons te overtuigen om af te zien van een staking, maar daar moest ze gauw van afstappen.

Het was duidelijk dat de onvrede in de bedrijven diep zit. Men ziet in het onrecht dat de kinderen,de ouders en Connerotte werd aangedaan, het onrecht dat de werkende klasse en de gewone mens dagelijks wordt aangedaan: afdankingen,inleveringen,flexibliteit,onveiligheid,...

Men ziet in de beweging een middel om af te rekenen met al hetgeen de mens belet om mens te zijn, t.t.z. leven met gelijke rechten en bij machte zijn eigen lot in handen te nemen: pesterijen van bazen, de beknotting van sindikale vrijheden, de opgezette konkurrentie onder kollegas, de schijnheilige "bedrijfkultuur" van de multinationals, kortom het gebrek aan ware demokratie en effektieve kontrole op het werk,op de politiek,op het gerecht,enz.

De vraag is nu, na het enorme sukses van de witte mars, hoe het verder moet met deze beweging.

Het is duidelijk dat de beweging verder moet ! Indien nodig mét een algemene werkstaking ! Waarbij het taboe over de val van de regering moet doorbroken worden. En waar de aan gang zijnde besprekingen over de loonnorm wat mij betreft gerust mogen aan gekoppeld worden.

Uiteindelijk zal de kontrole op het gerecht politieke beslissingen vereisen die veel verder gaan dan de maatregelen die minister De Clercq in petto heeft. En van die kontrole zal niet veel in huis komen als er vooralsnog niet onmiddellijk politiek wordt opgetreden tegen het arrest van Kassatie.

Boudewijn had maar drie dagen nodig om de grondwet te manipuleren en de abortuswet niet te tekenen. Wanneer het gerecht vandaag de wetten van het land niet naar behoren kan toepassen dan is het aan het parlement om de wet te veranderen (zie De Morgen....)

Zij die aan de zijlijn blijven staan verwijten de beweging dat ze geen korrekte of preciese objektieven heeft.

Het zijn de ouders,de vzw's voor vermiste kinderen, de delegees in de bedrijven komitees in scholen die objektieven voor de beweging voorstellen.Maar de beweging is al te masssaal, te diepgaand en te breed om zich verder te kunnen ontwikkelen op basis van hun voorstellen alleen.Te meer omdat de druk van het establishement enorm is en rekuperatie en misbruik op de loer liggen.

Bestaande strukturen, zoals vakbonden sociale bewegingen,jeugd- en studentenorganisaties,partijen zien los van maar dwars doorheen hun eigen werkingen deze beweging opkomen.Wat het verloop van de gebeurtenissen na de witte mars ook zal zijn, deze beweging zal zijn eigen bedding moeten graven.En bestaande organisaties zullen hun nut maar bewijzen wanneer ze mee de beweging verderzetten en zelforganisatie stimuleren.


Is de tijd niet gekomen om naast akties,stakingen en betogingen werk te maken van grote volksvergaderingen waarin de mensen als burger het woord bij de daad kan voegen. Via open mikro kan worden getuigd en gedebatteerd over onrecht in alle geledingen van de maatschappij.

Mensen vinden geen woorden voor zoveel onrecht en zoveel machtsmisbruik. Zij hebben met daden hun verzet geuit.Nu moet men het woord kunnen nemen, in de aktie, samen, daar waar men werkt,leeft,schoolloopt,enz.

Via deze volksvergaderingen wordt de huidige tegenmacht inhoudelijk sterker en omgezet in praktische organen voor kontrole van onderuit. Aktief toezicht moet de houding zijn die uit zo'n vergaderingen kan voortkomen.

Rechters,administraties,politici, moeten bestookt worden met duizenden feiten en klachten. Zij worden betaald met ons belastinggeld. Wij hebben recht op recht. En op rechtspraak die ook rijken en machthebbers straft. En die sankties niet alleen voorbehoud voor wie het meest gekontroleerd wordt:immigranten,werklozen,kleine delinkwenten,jongeren,... Wij gaan zelf moeten toezien of zij hun werk doen.

Is de kontrole van onderuit op de instellingen niet de essentie van hetgeen naar bovenkomt aan opstandigheid,menselijkheid,solidariteit en waarheid in de witte mars ?

"Reedlijk willen stroomt over d'aarde" zegt het lied De Internationale. En " De staat verdrukt, de wet is logen.De rijkaard leeft zelfzuchtig voort (...) en zijn recht is een ijdel woord. (...) hoort hoe gelijkheid spreekt: geen recht, waar plicht is opgeheven, Geen plicht, waar recht ontbreekt".

Deze woorden van 125 jaar geleden zijn brandend aktueel. Zij zijn niet socialistisch,niet kristelijk,niet vrijzinnig,... Zij zijn niet de waarheid van een vakbond,partij of organisatie is.

Zij drukken de waarheid van deze beweging uit. De waarheid die komt van onderuit. Deze waarheid waar maken is de toekomst van deze beweging en de toekomst van de mens.


Raf Verbeke
afgevaardigde ABVV-CMB
Mannesmann-Carnoy, Gent.
zaterdagavond 19/10/1996.