|
Hola congresistas,
Jullie hadden er waarschijnlijk nog
nooit niets over vernomen, maar onze deelstaat Vlaanderen heeft de
eer en het genoegen te beschikken over een Minister van Toerisme. Een
ambt dat zware verantwoordelijkheden met zich meebrengt, dat kunnen
jullie zich wel inbeelden. Met de Vlaamse regering weet men
natuurlijk nooit, maar voor zo ver hij en wij weten rust de last van
het ministerschap momenteel op de frêle schouders van de Heer
Renaat Landuyt. Op dit ogenblik (we schrijven vrijdagavond 27
februari) vertoeft de Minister echter niet in het land, hij is, met
dank aan Bart De Pauw, zowaar het land uit. Maak jullie niet
ongerust, de Minister is niet met de helft van het Vlaams
begrotingsoverschot richting Kaaimaneilanden vertrokken; hij is
daarentegen, zoals elke weldenkende burger van zijn excellenties
durft te verwachten, naarstig aan het werk. Jullie raden het al,
deMinister verblijft op dit eigenste moment in en op Cuba, alwaar hij
een werkbezoek afwerkt. Wij weten niet echt wat we ons moeten
voorstellen bij een werkbezoek van een Minister van Toerisme,
gelukkig is Renaat wel op de hoogte: achtereenvolgens bezocht hij
Habana, Pinar del Rio en Trinidad. Waarschijnlijk klopt de man lange
dagen, maar goed, het is hem gegund. Landuyt bracht naar goede
gewoonte enkele net niet versleten Lijnbussen mee (naast enkele
ambulances en wat medisch materiaal), het openbaar vervoer in Habana
kan elke versterking goed gebruiken.
Sinds het bezoek van
Stevaert vorig jaar beginnen lijnbussen trouwens stilaan een
vertrouwd beeld te worden in de stad. De Cubaanse pers besteedt
overigens uitgebreid aandacht aan het bezoek van de Minister. Zo veel
Europese gezagsdragers krijgen ze hier nu ook weer niet over de
vloer, zelfs een onbeduidende Minister van Toerisme kan helpen het
door de Europese Unie opgelegde politiek isolement van het eiland te
doorbreken. Verder besteedden de Cubaanse kranten deze week opnieuw
veel aandacht aan de zaak van de 5 Cubanen die nog steeds in de VS
vastgehouden worden. 10 maart vindt een hoorzitting plaats voor het
Hof van Beroep in Atlanta: de advocaten van de 5 krijgen zo maar
eventjes een kwartiertje de tijd om de rechter te overtuigen van de
noodzaak van een nieuw proces, liefst dan nog buiten de stadstaat
Miami. Een kwartiertje is niet veel om de geschiedenis van 45 jaar
agressie uit de doeken te doen, merkt men hier ten lande fijntjes op.
Blijkbaar slaagt men er intussen wel in met een doorgedreven
campagne de mediastilte te doorbreken die in de VS bestaat over het
proces van de 5: vorig weekend wijde Fox zelfs een hele uitzending
aan het thema. Volgende week doen solidariteitsorganisaties uit de VS
er nog een schepje bovenop door een hele pagina in de New York Times
af te huren om de Amerikaanse publieke opinie te informeren over de
zaak. 50.000 dollar kost dat grapje, het bijeenschrapen van dat geld
bleek niet evident. Zo probeerde een Franse solidariteitsorganisatie
vorige week 1.200 dollar door te sturen naar 'Peace for Cuba', een
Amerikaanse organisatie die zich bezig houdt met de financiering van
de actie. Nietsvermoedend gaven de Fransen hun bank (Credit Mutuel de
Perpignan) de opdracht het geld over te schrijven op de rekening van
de bevriende organisatie in de VS. Dat was echter buiten de waard
gerekend: de Credit Mutuel kreeg onmiddellijk een vragenlijst
opgestuurd over de aard van de verrichting en de bezigheden van de
betrokken organisaties. Tot de bank duidelijkheid verschaft over de
overschrijving, blijft het geld 'bevroren'. Zo zien jullie maar, de
blokkade bestaat dus toch niet enkel in het hoofd van Fidel. Ondanks
dergelijke tegenslagen slaagde men erin het benodigde geld bij elkaar
te schrapen, het artikel zou zoals gezegd volgende week moeten
verschijnen. 10.000 dollar is overigens afkomstig uit het hol van de
leeuw, opgehaald bij Cubaanse vluchtelingen in Miami city.
De
brief is al wat droogjes van de week, maar om jullie te bewijzen dat
het nog erger kan, gaan we gewoon door op ons elan: tijd voor wat
berichten over de Cubaanse economie. Woensdag maakte het Ministerie
van Buitenlandse Handel haar jaarverslag van 2003 bekend en wat
bleek? Vorig jaar steeg de Cubaanse export met maar liefst 18%,
helaas ging ook de import met 12% de hoogte in waardoor de Cubaanse
handelsbalans deficitair blijft. Het zal niemand verbazen dat de
belangrijkste handelspartner van Cuba Venezuela is, op de voet
gevolgd door Spanje, China, Canada, Nederland en Italië. De
zevende in rij zal misschien wat meer wenkbrauwen doen fronsen, het
gaat zowaar om de grote noorderburen, de VS. Wij kijken daar iets
minder van op, we wisten al langer dat grote delen van de rijst,
kippen en eieren die op de markt verkocht of via de libreta verdeeld
worden uit dat land afkomstig zijn. Het VS-embargo laat beperkte
uitzonderingen toe op het vlak van voedsel en medicijnen. Bovendien
moeten heel wat (republikeinse) boerenstaten helemaal niets weten van
de politiek van de unie tegenover Cuba. Heel wat meer praktisch
denkende gouverneurs zien gewoon een markt aan hun neus voorbijgaan
en proberen er dan ook alles aan te doen om het embargo te omzeilen.
Iemand heeft eens berekend dat de blokkade het Amerikaanse
bedrijfsleven jaarlijks zo'n slordige 2 miljard dollar aan
exportinkomsten zou kosten, wat zou overeenstemmen met 40.000
arbeidsplaatsen. De VS-economie doet het nu ook weer niet zo
schitterend dat men dat gegeven zo maar naast zich neer kan leggen.
Kippebillen uit de States zijn overigens best te vreten. Zolang ze
hier maar geen broccoli beginnen importeren.
|
