arch/ive/ief (2000 - 2005)

De trein uit Brussel spuugt ieder uur een nieuwe lading journalisten uit. Een sterjournaliste van RTL houdt de reizigers op. Haar cameraman rept zich om wat beelden te schieten terwijl ze van de trein stapt. Kan altijd nuttig zijn als straks Dutroux: the making of gedraaid moet worden. Het meest oostelijke stadje van België ligt er zelf zondags verlaten bij. Het station ligt beneden in het dal en het is even klimmen naar het centrum waar het gerechtsgebouw ligt. Trosjes journalisten zeulen hun materiaal naar boven. Om de hoek zijn de eerste satellietwagens al te zien. VRT-journalisten haastten zich om hun stuk klaar te hebben voor het zes uur-journaal. De RTL-journaliste krijgt aanwijzingen van haar cameraman hoe ze moet lopen om nog een leuk beeld te hebben. Ze rilt ondertussen al op haar hoge hakken ondanks de witte pelsmantel.

Speciaal voor dit proces werd een splinternieuw justitiepaleis uit de grond gestampt. Het vroegere gerechtshof doet nu dienst als perscentrum waar journalisten hun accreditatiebadges kunnen afhalen en waar een zaal is ingericht als persruimte met internettoegang voor naarstig tikkende journalisten. Eén journalist schreeuwt opgewonden in zijn GSM: “Ik heb een fantastische foto van spelende kinderen voor de ingang van het gerechtsgebouw. Gegarandeerd voorpaginamateriaal!”

Het nieuwe, spuuglelijke gerechtsgebouw ligt een paar honderd meter verder. Bruin glas en staal. Speciaal opgetrokken om dit proces te huisvesten. Het gebouw bestaat uit twee delen. In deel B bevindt zich de zaal waar 200 journalisten via videoverbinding de debatten kunnen volgen. In deel A dan het eigenlijke assisenhof. Over de grote van de zaal waar het proces van de eeuw plaatsvindt, is al veel inkt gevloeid. Er is plaats voor zes journalisten. Het heeft morgen geen zin om te drummen. De plaatsen werden per dag netjes verdeeld over de verschillende grote media.

Niks te melden
Voor en achter het gebouw staan prefabcontainers waarin de verschillende radio-en tv-zenders hun montageruimte gebouwd hebben. Sommige hebben geluk en kunnen met zicht op de ingang van het gerechtshof een stand up doen of een interview afnemen. Nieuws is er vandaag niet te rapen. Dan maar sfeerbeeldjes nemen en de reportages vol praten met de melding dat er niets te melden is. De journalisten van VRT en VTM staan voor de zware taak de extra lange journaals van 19 uur te vullen. Een tiental dappere journalisten staat voor de ingang van een hotel, L'Ecu de Bourgogne, in de hoop dat daar iemand buiten komt die niet gemist mag worden. Ondermeer Paul Marchal, de vader van één van de slachtoffers van Dutroux wordt hier nog verwacht. Het hotel heeft de ouders gratis onderdak geboden.

De ouders van Julie en Melissa gingen niet op de uitnodiging in. Zij zijn dermate ontgoocheld in het werk van onderzoeksrechter Langlois dat ze hun kat sturen naar het proces. Na zeven jaar onderzoek is in geen één van de 440.000 pagina's die het dossier telt met zekerheid te vinden wie de twee kinderen heeft ontvoerd en hoe en door wie ze om het leven kwamen. Eén lichtpuntje misschien: straks moet de Brusselse oplichter Nihoul dan toch plaats nemen naast Dutroux, diens echtgenote Martin en handlanger Lelièvre op de beklaagdenbank. Met de gewillige hulp van enkele grote media heeft Nihoul er alles aangedaan om zijn rol in de zaak Dutroux te minimaliseren. De hardnekkigheid waarmee onderzoeksrechter Langlois – die witte held Connerotte opvolgde na het spaghetti-arrest – zich vastbeet in de these dat Dutroux een eenzame pervert is hielp hem daarbij. Maar Jan Fermon en Georges-Henri Beauthier, de advocaten van Laetitia Delhez konden voor de Kamer van Inbeschuldigingstelling toch voldoende elementen aanhalen om een doorverwijzing naar assisen te rechtvaardigen. Vanaf morgen zal blijken of daardoor toch een tip van de sluier zal kunnen worden opgelicht. De bevolking lijkt er alvast weinig vertrouwen in te hebben. Hoewel dit proces overal aangekondigd wordt als het proces van de eeuw en hoewel België in die zomer van 1996 een zeer roerige periode doormaakte en er uiteindelijk 300.000 mensen meeliepen in de witte mars, lokken de tv-uitzendingen over de zaak-Dutroux nauwelijks kijkers. Resultaat van de overload aan informatie en infotenmaint? Of berusting dat het deksel welllicht voor goed op de ketel blijft?