De Cubaanse Frank Vandenbroucke is opgestaan (de wielrenner!).

De Cubaanse Frank Vandenbroucke is opgestaan (de wielrenner!).
by Gwen Falony Tuesday, Feb. 24, 2004 at 1:14 PM

Terwijl de helft van Zuid-Amerika nog steeds in rep en roer staat, gaat het leven in Cuba zijn gewone gangetje. Enkele geschoren benen niet meegerekend. Gwen Falony bericht uit Cuba.

Hola Lagartas,

Het lijkt waarschijnlijk al een eeuwigheid geleden dat jullie nog nieuws vanuit Cuba mochten ontvangen, maar we kunnen jullie bij deze geruststellen: het gaat slechts om iets meer dan 2 luttele weken. Vorige week donderdag werden we geveld door de nietsontziende vermoeidheid die een mens aan het eind van een zware werkweek wel eens bij het nekvel durft te grijpen. Later op de week trof ons een acute voedselvergiftiging (voedselvergiftigingen zijn meestal van het acute type, voor de chronische variant moeten we jullie doorverwijzen naar de refter van het Koninklijk Atheneum te Zaventem), tussen pot en, euh, pot vonden we geen tijd om een berichtje richting het huisland te sturen. Een nachtje rillen bij 39°C (lichaamstemperatuur, hier in Cuba weet je natuurlijk nooit) heeft echter nog nooit een mens kwaad gedaan, onze gereinigde lichamen zijn opnieuw klaar om nog eens 5 maanden op de proef gesteld te worden door de Cubaanse gastronomie.

Op algemeen verzoek beginnen we ook deze brief opnieuw met ons vaak geïmiteerde doch nooit geëvenaarde weerbericht uit Cuba. Het zal jullie misschien verbazen, maar ook deze week was het weer in Habana droog en koel. Hier in het westen van het eiland weten we die droogte wel te appreciëren, in het oosten daarentegen wacht men vol spanning op de lenteregens. Reeds enkele jaren regent het in bepaalde streken van Cuba beduidend minder dan normaal, de waterreserves zijn er intussen onrustbarend geslonken. Net als de meeste eilanden kent Cuba een chronisch gebrek aan zoet water. Verschillende Cubaanse steden veranderden in de jaren na hun stichting meermaals van locatie, niet om aanvallen van plunderende piraten te vermijden (reisgidsen geven doorgaans de voorkeur aan deze meer romantische verklaring), wel omdat de drinkwatervoorziening van de bevolking ontoereikend was.

In de 20ste eeuw verbeterde de situatie: over het hele land werden kleine en grotere waterreservoirs aangelegd om te voorkomen dat kostbaar regenwater ongebruikt naar de zee zou stromen. Zoals jullie echter allen aan de lijve hebben mogen ondervinden is het klimaat om zeep, in het centrum en het oosten van het eiland blijven de regens grotendeels uit en vormt de droogte in die mate een probleem dat structurele maatregelen zich opdringen. Internationaal wordt de Cubaanse waternood al erkend: enkele maanden geleden organiseerde de VN in Habana een conferentie over Droogte en Woestijnvorming. We mogen aannemen dat dergelijke conferenties doorgaans niet in pakweg Wales gehouden worden. Over naar het andere nieuws: terwijl de helft van Zuid-Amerika nog steeds in rep en roer staat (volgens de Granma was het deze week vooral prijs in Ecuador, Bolivia en Haïti), gaat het leven in Cuba zijn gewone gangetje. De suikeroogst lijkt dit jaar verbazend goed te gaan, wie weet raakt men deze keer zelfs uit de kosten. De sector heeft natuurlijk een belangrijke reorganisatie achter de rug: vorig jaar sloot men zowat de helft van alle centrales (de meeste 'afgedankte' arbeiders werden met loonbehoud terug naar de schoolbanken gestuurd), enkel de meest rendabele bleven draaien en kregen de vruchtbaarste percelen toegewezen. Intussen kan je in de krant af en toe berichten lezen over de 'van het riet bevrijde grond' ('tierra liberada de la caña'), grote stukken ervan zijn reeds ingeschakeld in de land- en bosbouw en de veeteelt. Hogere opbrengsten in de voedselproduktie zullen de Cubaanse staat toelaten de prijzen op de landbouwmarkten naar beneden te drukken, hopelijk merkt de gewone Cubaan de eerste resultaten volgend jaar al bij zijn wekelijkse inkopen.

Van de week vond in Habana naar jaarlijkse gewoonte de 'Feria Internacional del Libro' plaats, de tropische tegenhanger van de Antwerpse Boekenbeurs. De beurs, die momenteel verder door de rest van het land toert, duurde een week en was wederom een succes: 500.000 bezoekers (op 2 miljoen Habaneros), 1 miljoen verkochte boeken. Zaterdag brachten we de beurs zelf een bezoekje, we vonden dat ze de versie van 2003 op alle gebied overtrof. Meer aanbiedingen in peso, meer randanimatie, een vlottere bediening en zowaar Bucanero (zowat het beste in Cuba te verkrijgen bier, helaas in dollars te betalen) van het vat. Een ware voltreffer! Zelf hebben we ons natuurlijk opnieuw volledig laten gaan in de pesosectie. De buit: 7 boeken voor een luttele 121p (3,7euro). Zo zie je maar dat de reële waarde van de peso op sommige momenten inderdaad een stuk hoger ligt dan de officiële wisselkoers. Opmerkelijke pesopublikatie: een boek van de Portugese Nobelprijswinnaar José Saramago. De man lag vorig jaar nog flink overhoop met Fidel na de arrestatie van 76 zogenaamde 'dissidenten'. Naar het schijnt zou hij intussen ingezien hebben dat zijn uitlatingen nogal ondoordacht waren. Blijkbaar zijn de plooien in die mate gladgestreken dat hij afstand deed van de rechten op één van zijn werken opdat de Cubanen er een goedkope uitgave van konden maken om hier te verspreiden.

Afsluiten doen we met het betere sportnieuws. De wielerliefhebbers onder jullie zijn waarschijnlijk al nagelbijtend aan het aftellen: indien we ons niet vergissen wordt 28 februari de Grote Prijs Peter Van Petegem verreden en komt het wielerseizoen nadien echt op gang. In Cuba is het momenteel ook al geschoren benen wat de klok slaat, terwijl jullie dit lezen wordt vermoedelijk de laatste etappe van 'Vuelta a Cuba' afgewerkt. Het gebergte hebben we al achter de rug, de eindwinnaar is vermoedelijk al bekend. Tot grote vreugde van het thuispubliek gaat het om een Cubaan, de Caribische VDB is opgestaan. PPP, want zo wordt hij hier in de kranten genoemd, heet voluit Pedro Pablo Pérez en legde reeds tijdens de eerste 3 ritten de basis voor zijn succes in de eindstand. Morgen wacht hem nog een tijdrit, maar behoudens een zweer op zijn zitvlak (Laurent Fignon, 1989, Parijs - nvdr) mag dat geen problemen meer opleveren. Ga vooral niet denken dat de Cubaanse Tour niet met een uitgelezen internationaal deelnemersveld mag pronken: gisteren in Cienfuegos mocht zowaar ene Van Pelt (een Nederlander) de armen de hoogte in steken. Succesvolle Nederlandse wielrenners, dat we dat nog mogen meemaken.

arch/ive/ief (2000 - 2005)