arch/ive/ief (2000 - 2005)

Eerst even de cijfers. Amper 2 procent van de totale hogeschoolbevolking is van allochtone origine. Dat is een fractie van wat het statistisch zou moeten zijn. Slechts één op vijftig allochtone jongeren behaalde een diploma van hoger onderwijs. Bij de 'oude' Belgen is dat maar liefst acht keer meer. En zelfs voor de enkelingen met een diploma op zak is het nog knokken om een job te vinden. Onderzoek van de KISS-databank (VDAB-databank waar werkzoekenden een cv kunnen achterlaten) toont aan dat allochtone namen een kwart minder kans hebben om te worden aangeklikt door werkgevers.

In 2001 staken enkele jongeren uit Mechelen de koppen bij elkaar om iets te doen aan deze dramatische situatie. Zij besloten de allochtone studentengroep Attafsier op te richten naar eigen zeggen omdat niemand beter dan allochtone jongeren de knelpunten kennen waarmee ze dagelijks worden geconfronteerd. Attafsier wil allochtone jongeren beter informeren en hen ook positieve rolmodellen aanbieden.

De studiedag van zaterdag 7 februari bracht een honderdtal allochtone studenten, mensen uit het onderwijs en uit de bredere integratiesector samen om na te denken over strategieën om iets aan de schrijnende discriminaties te doen. Tijdens het openingsdebat bleek dat deze unieke studentengroep zich toch nog steeds moet verantwoorden voor haar bestaan. Is er geen gevaar voor segregatie? “Nee,” zegt Söhret Yilderim van het Vlaams Minderhedencentrum. “Zo'n groep kan een uitlaatklep zijn en een middel om op te klimmen. Het is ook interessant dat zo'n groep in de media standpunt kan innemen over bepaalde zaken. Om de segregatie tegen te gaan is het belangrijk om in dialoog te treden met andere studentenbewegingen.”

Younes El Yousfi van het PRICMA kon zich daarin vinden. “Het argument van de segregatie wordt telkens bovengehaald als allochtonen kiezen voor een specifieke aanpak. Mocht de mogelijkheid bestaan om hetzelfde resultaat te bereiken binnen de bestaande bewegingen dan moeten we dat zeker proberen, maar dat is niet altijd zo. Ik heb al te vaak op studiedagen over minderheden gezeten waar de minderheden zelf niet vertegenwoordigd waren.”

Quota
Wat moet zo'n allochtone studentengroep dan zoal doen om de vertegenwoordiging van allochtonen in het hoger onderwijs op te krikken? Dat bleek heel wat te zijn. Jan De Mets, auteur van een studie over dit onderwerp in opdracht van de Koning Boudewijnstichting ziet vijf taken: “Attafsier moet ontspanning bieden, studenten ondersteunen, hen doorverwijzen als dat nodig is, wegen op het beleid en alle andere actoren in het veld prikkelen.”

In dat laatste lijkt Attafsier alvast te slagen. Op de studiedag liep een flink aantal nieuwsgierige leerkrachten en zelfs een schooldirecteur op zoek naar ideeën en voorstellen om het onderwijs meer intercultureel te maken. Ondersteuning bieden lukt ook wel. Attafsier heeft een mentorpool met oud-leerlingen die studenten in moeilijkheden bijstaan. Wegen op het beleid is dan weer niet altijd even evident. Moet je bijvoorbeeld pleiten voor quota in bedrijven? In de werkgroep over doorstroming naar de arbeidsmarkt bleek slechts een kleine minderheid van de aanwezigen achter quota te staan. Omar Challik, één van de leden van Attafsier was duidelijk verbaasd: “Ik dacht altijd dat iedereen die quota vanzelfsprekend vond. Maar misschien is het inderdaad niet tof om te weten dat je op basis van een quota bent aangenomen. Toch blijf ik er van overtuigd dat je quota nodig hebt als alle andere maatregelen niet blijken te werken.”