arch/ive/ief (2000 - 2005)

“Het hart van de vakbond klopt in de ondernemingen. En dat hart, dat zijn jullie” zo begon de Franstalige algemeen secretaris van het ABVV André Mordant zijn toespraak. Vandaar het belang dat de vakbonden hechten aan de sociale verkiezingen want het is op die momenten één maal om de vier jaar dat zij hun militanten kunnen laten verkiezen in de ondernemingsraden en de Comités Preventie en Bescherming op het Werk en dat zij tegenover de werkgevers en de overheid hun gewicht kunnen bewijzen.

Dat het hart van de vakbond bij de militanten ligt wou het ABVV in de verf zetten met een soort praatshow die maar bleef duren. Dat was een beetje spijtig, aangezien de mensen die aan het woord kwamen wel degelijk veel te vertellen hebben. Je moest ten zeerste je best doen om de aandacht erbij te houden en door de grote hoeveelheid van mensen die men opvoerde kwam niemand echt tot zijn recht.

Het ABVV trekt naar de verkiezingen met tien voorstellen rond het welzijn van de werknemers. De socialistische vakbond zet kwaliteit van het werk en het leven centraal. Om te weten te komen waar de precieze knelpunten liggen wordt een vragenkaart voorgelegd aan zoveel mogelijk werknemers in de industrie, de distributie en de openbare en non-profitsector. Een andere opvallende eis is het gratis woonwerkverkeer. Een idee die eerder al opdook in de nieuwjaarsbrief van de SP.a-excellenties Vandenbroucke en Vandelanotte in de vorm van een oproep om het treinverkeer gratis te maken voor pendelaars.

Met de belangrijke discussie over de eindeloopbaan in het vooruitzicht toont het ABVV zich nogmaals onwrikbaar over het brugpensioen. In haar toespraak benadrukte voorzitster Mia De Vits: “Willen beleidsvoerders zich even inbeelden wat het betekent sedert zijn veertiende aan het werk te zijn? Het ABVV kan zich dat goed voorstellen. Als het VBO (Verbond van Belgische Ondernemingen, nvdr) het brugpensioen wil afschaffen dan zullen wij reageren.” Concreet verdedigt het ABVV het brugpensioen voor alle werknemers die een loopbaan van 38 jaar achter de rug heeft of voor wie 20 jaar nachtarbeid verrichtte.

Dat sociale verkiezingen toch ook een beetje echte verkiezingskoorst met zich meebrengen, bewees het tweetal vingerwijzingen aan het adres van het ACV in de toespraak van Mia De Vits. De laatste was zelfs een flinke sneer. “Ik heb geen lessen te ontvangen van het ACV inzake onafhankelijkheid. Waar waren zij tijdens de volmachtwetten van Martens-Gol die ons drie indexsprongen gekost hebben? Waar waren ze tijdens de acties tegen het globaal plan?” De voorzitster van het ABVV bezwoer daarom dat het beter was te betogen voor de financiering van de sociale zekerheid en de welvaartsvastheid van de uitkeringen dan tegen een 'zogenaamde' antisociale regering. “Want zonder politiek relais, kan het ABVV zijn doelstellingen niet verwezenlijken”, aldus De Vits nog, waarmee meteen haar uithalen naar het ACV een andere betekenis kregen.

Maar of het allemaal ook zo gesmaakt werd door de 2.000 militanten die werden opgetrommeld is nog maar de vraag. De vlam sloeg nooit echt in pan en de weinige keren dat er echt enthousiasme en spontaan applaus kwam uit de zaal waren die keren dat het ging over concrete strijdpunten als het brugpensioen.

Het geheel werd afgesloten met het zingen van de internationale.