arch/ive/ief (2000 - 2005)

We konden er deze week niet naast kijken: politieke crisis in België. Het establishment met de neoliberale VLD op kop liet zich nog maar eens kenmerken als een hoopje zielige ruziemakers. Filip De Winter en zijn vrienden lachten en vierden feest. Het geruzie komt de nazi's goed van pas. Ze worden vandaag slapend rijk op de 'puinhopen' van de paarse regering.

Om de discussie over de ware problemen te verdoezelen, wordt het debat vandaag gevoerd over hoofddoeken en over migrantenstemrecht(t.t.z. een afkooksel daarvan). Ondertussen gaat de aanval op de arbeid(st)ers, werklozen en werkzoekenden onverminderd verder.

De 'socialist' Frank Vandenbroucke heeft de jacht op de werklozen geopend. Samen met zijn buddy Johan Van de Lanotte plant hij bovendien 'diepgaande hervormingen in de sociale zekerheid'. Na de verkiezingen zullen we zien wat dat betekent. Het patronaat (het VBO en die andere schurken) eist al sinds enige tijd dat de arbeid(st)ers en bedienden langer gaan werken, omdat anders de pensioenen niet meer betaalbaar zijn (het zgn vergrijzingsdebat). De paarse regering gaat gretig in op de vragen en eisenbundels van de CEO's. De sociale zekerheid zal in het gedrang komen als men de huidige leugenaars laat begaan.

De genomen beleidsbeslissingen tonen aan dat de regering niets meer is dan de woordvoerder van het patronaat en de burgerij. Werklozen worden bestempeld als sociale fraudeurs, profiteurs en luieriken. Tegelijkertijd mogen de rijke renteniers en de ondernemers hun zwart geld witwassen tegen een luttel prijsje. Men noemt dat dan fiscale amnestie, terwijl het gewoon om pure fraude gaat. In de bedrijven moeten de werkmensen harder en sneller werken en vaak met minder volk. Stress en depressies nemen angstaanjagend toe. Het patronaat perst de mensen uit als een citroen en de regering laat goedkeurend begaan. En dat is nog niet alles. Het patronaat neemt ook nog eens het werk van vele mensen af via delokaliseringen, frauduleuze faillissementen of gewoon via collectieve afdankingen. De vakbonden laten zich te gemakkelijk ompraten door de patroons en de regering om te onderhandelen over sociale plannen, in plaats van de strijd te organiseren en de bedrijven/fabrieken zelf in handen te nemen.

Het wordt hoog tijd om de echte progressieve krachten te bundelen tegen de patronale aanvallen op de sociale zekerheid. De sociale zekerheid is een enorm belangrijke verovering van de werkende klasse en het is de absolute taak van de linkerzijde om duidelijk te maken dat de patroons en hun belangenbehartigers daar met hun fikken moeten afblijven. Een goede maatregel om de sociale zekerheid in stand te houden en - ja zelfs - verder uit te bouwen is de invoering van een belasting op de grote vermogens. Dat de rijken de crisis betalen!

Het wordt hoog tijd om ons krachtdadig te organiseren tegen de aanvallen op de werkenden en de werklozen. Door een grondige arbeidsduurvermindering kan heel wat werk herverdeeld worden. Daarbovenop moet men strijden voor het behoud van iedere job + voor de creatie van nieuwe deftige, vaste en goedbetaalde jobs. Verhofstadt belooft 200.000 jobs maar tegelijkertijd kondigt hij afdankingen aan bij de openbare diensten. Mensen die geen werk hebben, moeten een deftige uitkering krijgen en mogen niet te pas en te onpas gecontroleerd worden. De criminelen zijn zij die het werk van de mensen afpakken en daar nog geld mee verdienen ook.

We moeten de neoliberale aanvallen bestrijden en dat kan enkel via ons sterkste wapen: de SOLIDARITEIT!