(BSB) Guido Minne: De confrontatie met kunst verandert een mens

(BSB) Guido Minne: De confrontatie met kunst verandert een mens
by han Soete Tuesday, Feb. 03, 2004 at 4:58 PM

Op 5 februari heropend de Beurschouwburg zijn deuren in het hartje van Brussel. Dag op dag 39 jaar na de opening en na jaren van renovatie heropent de BSB haar deuren in een tiendaags festival Blanco. Een gesprek met Guido Minne, directeur van BSB.

han:
De BeurschouwBurg (BSB) dat is typisch Brussel, is dat een bewuste keuze?

Guido:
Iedere stad is anders. In Gent heb je de Vooruit of Victoria, die heb je in Brussel niet. Brussel is misschien wel de enige kosmopolitische stad in België, in het klein dan. We hebben altijd een speciale relatie gehad met Brussel, maar die relatie maakt ons wat we zijn. De tweetaligheid is verrijkend en soms confronterend.
Zo zijn we een Nederlandstalig centrum maar toch worden we zo niet gezien. We werken voor Brussel, en BXL dat is meer dan Vlamingen. We hebben wel zeer veel goodwill van de Franstalige gemeenschap.

We hebben door de jaren heen ook wel sporen nagelaten in de stad. Klinkende Munt of Ciné Maison bijvoorbeeld, maar ook City-mind en Cinema Nova groeiden uit initiatieven en acties die de Beurschouwburg mee initieerden.

han:
Jullie werken ook met de wijk of althans jullie deden pogingen tijdens jullie periode in de Kazernestraat, toch wel één van de meest achtergestelde wijken van Brussel stad.

Guido:
De Kazernestraat was moeilijk, ook al omdat het een zeer moeilijke buurt is. Dat gaf een soort clash met de wijk. We hebben wel dingen gerealiseerd in die wijk. Maar je ontdekt toch je eigen beperktheid. Maar we zijn niet de enigen in Brussel die de omgeving trachten te betrekken bij de werking. De Bottellarij in Molenbeek en de Hallen Van Schaarbeek bijvoorbeeld werken de laatste jaren zeer actief in de wijk.

han:
Vroeger was het Beurscafé een populaire trekpleister voor veel Brusselaars, is dat een element dat jullie willen behouden.

Guido:
Het café had vroeger een centrale rol en dat willen we zeker terug ontwikkelen, we willen er het nachtleven binnen trekken. Het is manier om ons publiek te verbreden.
Onze droom is om dit gebouw permanent 24/24 open te houden, maar zo vanzelfsprekend is dat natuurlijk niet. Je botst bijvoorbeeld op problemen als veiligheid.
We kiezen er ook voor om een zeer gemixt en divers programma te hebben om op die manier mensen binnen te trekken. We werken met veel publieken, dat is niet gemakkelijk, je moet steeds op zoek gaan. Maar op die manier confronteren we mensen met dingen die ze niet kennen.
Voor de muziek hebben we twee mensen die werken op de programmatie. De ene is al wat ouder en de andere is veel jonger. We werken ook samen met andere organisaties. Literatuur bijvoorbeeld is onze sterke kant niet, wel dan halen we mensen binnen die daar wel in thuis zijn. De samenwerking met de kunst-scholen is ook een manier om te diversifiëren. Soms zal het dan ook wat geslotener zijn en soms zal het zeer open zijn.

han:
Wat me opvalt is dat jullie er in deze 'postmoderne tijden' van 'kunst om de kunst' toch voor kiezen om verhalen te vertellen.

Guido:
We hebben niet echt een boodschap aan kunst die die vanuit een ivoren toren opereert. Maar kunst moet wel een vrijplaats blijven. Een van de weinige plaatsen waar je onafhankelijk kan denken, en zo'n plaatsen moeten bestaan. De confrontatie met kunst verandert een mens.

han:
Oeps, dat klinkt haast als de Nieuwe Scène in de jaren '70 en '80.

Guido
Ik vind nog steeds dat het vormingstheater zeer waardevol is, ik zal daar dan ook nooit laagdunkend over spreken, integendeel. Het Brussels Tribunaal, de mensen van Ditto die sluiten daar bij aan, al gebruiken ze andere vormen. We zijn ook niet alleen hoor die die weg inslaan: in de Bottelarij bijvoorbeeld heerst een soort strijdcultuur zoals we dat vroeger kennen.
Maar kunst mag niet ondergeschikt worden aan de actie, want dan wordt je een actie centrum. In de jaren '90 waren we misschien een beetje teveel een comité.

han:
De vernieuwingen en restauraties aan het gebouw zijn bijzonder geslaagd. Gaan jullie nu één van de vele culturele centra worden, ...

Guido:

Het gebouw is belangrijk. Je hebt de geschiedenis van Beurschouwburg, er is het verleden en dat is een ideale basis om op verder te bouwen.

In de meeste culturele centra draait alles rond de zaal. Zo werken wij niet, we denken daar echt wel anders over. We creëren een context waarbinnen we mensen uitnodigen om hun werk te doen. Een goed voorbeeld daarvan is 4 daags durende Brussels Tribunal dat hier in het voorjaar zal doorgaan.
We organiseren natuurlijk ook voorstellingen en concerten.
We stoppen als het ware met programmeren, we proberen een context aan te rijken waarbinnen men kan werken? Natuurlijk telkens vanuit een bepaalde artistieke praktijk.

We zijn ook steeds op zoek naar wat morgen belangrijk zal zijn? De Beurschouwburg heeft dat altijd al gedaan. 39 jaar geleden was de mission statement niet zo verschillend dan die van vandaag. Soms was dat pijnlijk en soms vergis je je ook. Je moet steeds op zoek gaan naar wat leeft, en af en toe kan je bal eens mis spelen.

han:
Loop je op die manier niet het risico dat je enkel een select groepje van ingewijden bereikt.

Guido:
De communicatie naar de rest van de wereld is heel moeilijk en die is soms ook wel eens te hermetisch. Maar we moeten het hebben van fidelisering, mensen die mondeling dingen rond vertellen. Toch moet die communicatie verbeteren, dat is iets waar we de komende maanden gaan aan werken. Het verhaal dat we vertellen inderdaad complex, maar daar willen we niet van afstappen. Dat wil niet zeggen dat je dat verhaal niet moet proberen te communiceren.

---
Ondertussen kan je al eens een kijkje nemen op de vernieuwde website van BSB.
http://www.beursschouwburg.be/

arch/ive/ief (2000 - 2005)