arch/ive/ief (2000 - 2005)

“Dit akkoord is zo vaag dat het de deuren van de zorgsector openzet voor commerciële bedrijven en interimkantoren. Wij vinden dat het niet kan om winst te maken op mensen die zorg nodig hebben. In de Derde Wereld kunnen we zien tot wat privatisering leidt: een dualisering met kwaliteit voor de rijken en minimumpaketten voor de minderbegoeden.” Ilse Dielen, kersvers nationaal secretaris van het ACV mengt zich nog even onder haar talrijk opgekomen leden vooraleer ze binnen mag bij de Vlaamse minister van Werkgelegenheid Renaat Landuyt.

Nationaal-secretaris Walter Cornelis van de christelijke bediendenbond LBC blijft ondanks de bijtende koude liever buiten bij zijn 'mensen'. “In een land als Bolivia kwamen onlangs duizenden mensen op straat om te betogen tegen de privatisering van het water. Het kraantjeswater was door die privatisering onbetaalbaar geworden. Hier in België wil men niet het water privatiseren, maar wel de zorg. We zullen dus ook op straat moeten komen om dat te verhinderen,” spreekt hij van op het podium de enkele honderden betogers toe.

De kwestie van de dienstencheques in de zorgsector lijkt dus tot een nieuwe opstoot van de zogenaamde witte woede te leiden. “Pas op,” verbetert Ilse Dielen, “Je kan dit niet zomaar afdoen als witte woede. Deze actie is een initiatief van het Platform voor Solidaire Zorg en daar zitten zowel de vakbonden als werkgevers van de zorgsector in. De werkgeversorganisaties van de non-profit zijn net als de vakbonden bekommerd om de toekomst van de sector. De werkgevers van de privé zien dit akkoord natuurlijk wel helemaal zitten. Het VEV (Vlaamse werkgevers, cc) heeft zich al verheugd over de komst van 'echt ondernemerschap en privé-initiatief in de zorgsector.”

Terwijl de vertegenwoordigers van het Platform hun eisen voorleggen aan minister Landuyt, verwarmen de honderden betogers zich buiten aan de muziek van het zorgsectororkest. Het speciaal voor de gelegenheid geschreven Dienstencheque-lied op de tonen van 'J'ai des petits problèmes dans ma plantation” wordt luidkeels meegezongen. Wit protest mag duidelijk een beetje gezellig zijn. Maar toch is de onrust groot. Het viertal Agnès, Christine, Ellen en Marleen dat in de kinderopvang werkt, vreest dat de dienstencheques voor banenverlies zullen zorgen. “Ik begin meer en meer te denken dat ze allerlei manieren zoeken om ons op straat te zetten. En wij willen werken, hé! Maar als die dienstencheques er komen, zal de bezetting in de kinderdagverblijven onvermijdelijk verminderen en dat zal banen kosten.”

Marleen werkt in de thuiszorg en ook daar staat veel op het spel. “Tot nu toe ligt de nadruk binnen de sector op 'zorg'. Als het van de interimbureaus afhangt zal winst het belangrijkste aspect worden. Ik zit zelf in de ondernemingsraad van Familiehulp Kortrijk en daarin zorgen wij er altijd voor de minstbedeelden voorrang krijgen. Bij interimkantoren zal dat natuurlijk net omgekeerd zijn want die zijn niet opgericht uit sociaalvoelendheid. Bovendien vrees ik ook voor de kwaliteit. Bij ons wordt veel belang gehecht aan opleiding en vorming. Zullen interimkantoren dat ook doen?”

"Landuyt awoert"
Sandra Rosvelds van de studiedienst van het ACV waarschuwt voor het sluipende karakter van de commercialisering. “Voorlopig zal de privé-sector een klein aandeel hebben. Maar de dienstencheques in de kinderzorg zijn een eerste stap. Landuyt sluit niet uit dat andere sectoren heel snel zullen volgen. Op de duur gaan de verhoudingen wisselen waardoor de privé plots wel sterk genoeg zal zijn om haar wetten op te leggen aan de de hele sector.”

Om half één is het onderhoud met minister Landuyt afgelopen. Bedrukte gezichten bij de onderhandelaars van het Platform. Ilse Dielen steekt haar duim naar omlaag. “Landuyt laat jullie niet alleen letterlijk, maar nu ook figuurlijk in de kou staan. De minister heeft ons laten weten dat de Vlaamse regering geen probleem heeft met het principe om de zorgsector open te stellen voor de privé.” Haar woorden ontlokken een luid awoert-geroep aan het adres van de minister. Zelfs de woordvoerder van de werkgevers in de zorgsector is geschrokken van de reactie van Landuyt. “Het was een dovemansgesprek. Wij zijn zeer verbolgen over het feit dat er niet eens ruimte is voor een onderhandeling want dit decreet is nefast voor onze sector.” Voor Walter Cornelis is het duidelijk: “Dit is pas het begin. Wij gaan door met de strijd!” Binnen het kabinet van Minister-President Somers keurt de Vlaamse regering het ontwerdecreet ondertussen nogmaals goed. Landuyt laat weten dat er enkel nog onderhandeld kan worden over de uitvoering van het decreet.