Varkensvleescampagne

Vitamine V campagne: Verrassend Varkensleed

De nieuwe vleescampagne tracht consumenten te verleiden tot het meer gaan consumeren van varkensvlees. Vrolijke animatievarkentjes worden ingezet om de consumenten te doen geloven dat het dolle pret is voor de varkens in de bio-industrie. De waarheid wordt geweld aangedaan en bewust uit het gezichtsveld en geweten van consumenten gehouden. Want die verkoopt een stuk minder lekker. Boerderijen zijn grootschalige industriefabrieken geworden: dichte, overvolle, stinkende stallen waar (jonge) dieren in zo’n kort mogelijke tijd met duizenden worden (door)gefokt en vetgemest. Geen dier meer, maar verworden tot een ding. Vleesfabrieken. Fokzeugen slijten hun ‘leven’ tussen stalen stangen, op betonnen of metalen roosters. De galeislaven van de varkensindustrie. Door de beperking van de bewegingsvrijheid vertonen de dieren allerlei onnatuurlijke gedragingen. Voorbeelden hiervan zijn stangbijten, tandenknarsen en schuimbekken. Na verloop van tijd krijgen veel fokzeugen bovendien last van pootgebreken en vruchtbaarheidsstoornissen. Voor intelligente, onderzoekende dieren zoals varkens is deze vorm van huisvesting de hel. Geen warme ligruimte met stro, waarin ze een nest kunnen bouwen of lekker in kunnen wroeten. In de bio-industrie kan dat niet. Biggen worden na 4 weken al bij de moeder weggenomen en in krappe betonnen hokken gestopt om binnen 6 maanden vetgemest te worden. Bij biggen worden de hoektanden en de staarten geknipt om te voorkomen dat ze elkaar van frustratie en verveling te lijf gaan. Mannelijke biggen worden bijna altijd zonder verdoving gecastreerd. Na 6 maanden worden de varkens op (internationaal) transport gezet richting slachthuis. Dit is de eerste en gelijk de laatste keer dat ze de buitenlucht opsnuiven en daglicht zien. Hoe kan de vleessector, die bol staat van de voedselschandalen, deze praktijken met een schoon geweten blijven verkopen? Tegenwoordig kom je nauwelijks nog een vleesbedrijf meer op zonder beschermende kledij en laarzen en desinfecterende middelen. Verre van romantisch en idyllisch maar de harde realiteit. Cabaretier Youp van het Hek werd er stil van toen hij een bio-industrievarkensbedrijf bezocht. Of zoals artiest Robert Long het verwoordde: “We zouden ons elke dag opnieuw moeten realiseren dat, hoe goedkoper ons karbonaadje is, hoe groter de kans dat het dier, waarvan het afkomstig is, een afschuwelijk leven achter de rug heeft”. Beiden waren een tijdje ambassadeur van de Nederlandse stichting Varkens in Nood. De dieren in de bio-industrie hebben behoefte aan bewuste consumenten. Maak vandaag nog de keuze voor leven: vitamine V- egetarisch of V- eganistisch. En doorbreek daarmee de vicieuze cirkel en de wreedheden die inherent zijn aan het fokken van dieren, het vetmesten, de internationale dieronwaardige transporten en de slachtingen voor de vleesproductie. De consument heeft de macht om dingen te veranderen. Opkomen voor dieren begint immers al bij het boodschappen doen!

Marianne Huiberts,
Voorzitter dierenrechtenorganisatie Bite Back vzw
Postbus 107
3740 Bilzen
info@biteback.be
http://www.biteback.be

arch/ive/ief (2000 - 2005)