arch/ive/ief (2000 - 2005)

Tranen, applaus, persoonlijke levensverhalen en verontwaardiging...dit alles kwam aan bod in deze workshop van vrouwen, waarbij de visies uit de verschillende continenten samengevat konden worden in volgend statement: de Palestijnse vrouwen zijn niet alleen!

Leila Al-Bayoumi, van de Palestinian Working Women Society for Development, een Palestijnse organisatie die rond informatieverstrekking en bewustmaking van vrouwen werkt, legt de doelstellingen van haar organisatie uit: vrouwen bewust maken van hun rechten en hen politiek betrekken in de activiteiten van het volksverzet. Leila zit op het podium. Voor haar zitten ongeveer dertig onbekende vrouwen. Alles wordt op tafel gelegd: de gezondheid van de Palestijnse vrouwen, het aantal vrouwen dat gestorven is tijdens bevallingen, de Israëlische wegblokkades, het quasi verbod op vervoer en transport, etc...

De deelnemers, en meerbepaald de aanwezige mannen, geven hun mening over de intifada en de bouw van de muur der schande. Hoewel voor sommigen de tweede intifada meer wanhoop in hun levens heeft gebracht, zullen de Palestijnse vrouwen zich niet laten domineren. “We leven in een noodtoestand, waardoor we de toekomst niet kunnen voorspellen”, zegt Leila. “Wanneer je onder een militaire bezetting leeft, kan je niet garanderen dat er verandering zal komen.”

Een activiste uit New York verkondigt met luide, bijna boze stem, waar het om draait: “De vrouwen in de wereld moeten van elkaar leren, een vrouw is een vrouw, het maakt niet uit welke huidskleur ze heeft of welke taal ze spreekt...Huiselijk geweld is overal en we moeten samen vechten om dat te veranderen.” Er volgt een stevig applaus. Een andere participante onderstreept de nood aan tussenkomsten op de niveaus waar de beslissingen worden genomen, zoals belangrijke lobby-instanties en politieke partijen.

Eén van de vijf Palestijnse spreeksters vraagt de westerse spreeksters om Palestina te komen bezoeken om de harde realiteit van dichtbij te aanschouwen en om op basis van die getuigenis bij de eigen regeringen te gaan lobbyen om de Isräelische regering onder druk te zetten. Een Chileense vrouw maakt de vergelijking tussen wat zich vandaag afspeelt in Gaza en wat er in Chili is gebeurd tijdens en na de staatsgreep van Pinochet. “De uitsluiting van de inheemse volkeren in Latijns Amerika, de armoede in India, de apartheid in Zuid-Afrika...al dit onrecht vinden we terug in Palestina.” Leila krijgt de tranen in haar ogen en zoekt naar een zakdoek.

Een Amerikaanse vrouw van joodse origine, die zich geëngageerd heeft in de solidariteit met de Palsetijnse zaak, nodigt de aanwezigen uit om druk te zetten op de landen die financiële en materiële steun verlenen aan het Israëlische leger. In de zaal is er algemene instemming. Het begrip terrorisme wordt strategisch gebruikt en er worden valse waarheden de wereld ingestuurd, zoals de haat tussen joden en arabieren. De redenen van het conflict zijn helemaal anders, dat weten de arabische en joodse vrouwen maar al te goed. Ze zijn verre van bereid om deze ondraaglijke situatie te aanvaarden, een situatie die volgens hen wordt gevoed door patriarchaal geweld en geopolitieke ambities.

Het origineel artikel is hier te lezen: http://www.attac.info/mumbai2004/?NAVI=1016-114896-14en

(Vertaling: Jan Buelinckx)