Joos(t) mag het weten?

Joos(t) mag het weten?

Het dubbelinterview met kardinaal Joos en de jonge docent Bart Lauvrijs in P-magazine heeft ons ten zeerste geschokt. De Werkplaats voor Theologie en Maatschappij wil als christelijke vormingsinstelling uitdrukkelijk en publiek afstand nemen van het interview in zijn geheel en van de ongewoon schofferende standpunten omtrent homofilie, stemrecht en democratie en staat achter de juridische klachten die werden neergelegd.
Neen, dit is geen toeval. Neen, de kardinaal werd er niet ‘ingeluisd’. Integendeel, hier wordt glashelder wat er aan de hand is met het oude, maar opnieuw oprukkende neo-katholiek geloof. Het maakt blind en dom en het leidt tot ‘politieke’ standpunten die van traditionele moslimgelovigen in het openbaar absoluut niet geduld zouden worden in ons land. Hier wordt openbaar hoe traditonalistische vormen van geloven de voedingsbodem zijn voor extreemrechtse denkbeelden en niets meer te maken hebben met de evangelische voorkeuroptie voor de minsten. Elke verwijzing naar liefdadigheidswerken ten spijt. Heel veel hulp, die los is komen te staan van een ernstige analyse van de oorzaken van het onrecht en van politiek verzet ertegen, schept alleen maar grotere ruimte voor het voortbestaan van dat onrecht en is dus gevaarlijk.
Ofwel wordt iemand als Joos geen kardinaal, omdat hij een gevaar is voor de samenleving, voor het evangelie en voor de kerk. Ofwel is hij in zijn hoedanigheid van kardinaal een publiek gezicht van de kerk en moet duidelijk gemaakt worden dat deze standpunten niet kunnen. Als kerk vandaag trouw zou zijn aan haar evangelische inspiratie dan zou zij –door middel van haar vertegenwoordigers- toonbeeld zijn van een radicale basisdemocratie, dan zou zij ijveren voor stemrecht voor migranten, dan zou zij voorvechter en bondgenoot zijn van al diegenen die in onze samenleving gediscrimineerd en uitgestoten worden omwille van hun identiteit. Vandaag bijvoorbeeld moslimvrouwen(met of zonder hoofddoek) en homoseksuelen.
Deze zaak zal de kerk andermaal geen goed doen. En ook deze keer heeft ze dat aan zichzelf te danken.
In het heersend discours in kerkelijke tijdschriften is het – ondanks het geslijm van Stevaert - bon ton om de kerk als slachtoffer af te schilderen van de heersende politieke klasse. De kerk mag er fier op zijn dat ze vervolgd wordt, maar enkel als dat is om haar partijdige praktijk ten voordele van de minsten.
Laat ons tenslotte niet uit het oog verliezen dat in het betreffende interview een jonge docent van de
de faculteit voor vergelijkende godsdienstwetenschappen in Antwerpen zich kritiekloos heeft gecompromitteerd met de ingenomen standpunten. Wie zich graag verder wil scholen rond geloven kan zich best vooraf goed informeren omtrent de strekking van de opleiding. Rechtse stromingen als Opus Deï zitten wel degelijk in de lift en hebben overal hun tentakels. Meer dan ooit blijkt hoe noodzakelijk bijbelse scholing moet samengaan met analyse van de maatschappelijke verhoudingen.

Remi Verwimp en Elke Vandeperre
Werkplaats voor Theologie en Maatschappij
Droomland 10 2288 Bouwel
014.513543
wtm@skynet.be

arch/ive/ief (2000 - 2005)