arch/ive/ief (2000 - 2005)

Op 22 december jongstleden keurde de A.V. van de V.N. een resolutie goed waarin Iran terechtgewezen wordt voor de aanhoudende verslechtering van de mensenrechten situatie. Het voorstel van deze resolutie werd al eerder, op 21 november, goedgekeurd door het zgn. “Derde Comité”( sociale en humanitaire zaken) van de A.V. Dit jaar kwam het initiatief voor een resolutie van Canada. In 2002 werd er voor het eerst sinds 18 jaar géén resolutie tegen Iran gestemd in het 3e comité: de EU trok haar voorstel in, omdat ze een “mensenrechtendialoog” had aangeknoopt met Iran, en hoopte op deze wijze eindelijk enige vooruitgang te boeken. Iran verleende op haar beurt een open uitnodiging aan alle controle organen van de Verenigde Naties inzake mensenrechten, na een jarenlange weigering. De hoop was gewekt dat de hervormingsgezinde regering van Khatami eindelijk het mensenrechten-tij zou kunnen doen keren. Daarom is deze resolutie niet zomaar de “zoveelste” mensenrechtenresolutie gericht tegen Iran: Iran heeft het afgelopen jaar de kans gekregen om te bewijzen dat met goede wil ook goede resultaten geboekt kunnen worden, zonder internationale druk en terechtwijzingen. Deze resolutie bezegelt de conclusie van de internationale gemeenschap dat Iran gefaald heeft.

Gedurende het afgelopen jaar riepen onafhankelijke internationale NGO’s zoals Amnesty International, Human Rights Watch, en de Internationale Federatie van Mensenrechtenliga’s de intergouvernementele organisaties herhaaldelijk op om een nieuwe resolutie te stemmen. Hun signalen komen er samengevat op neer dat de pogingen van de verkozen regering om wetgeving en gerechtelijke praktijk te hervormen resulteren in nog scherpere repressie van de niet verkozen conservatieve clerus, die de daadwereklijke staatmacht in handen hebben, inclusief het gerechtelijk apparaat en de veiligheidsdiensten.
Op 13 oktober jongstleden wordt dit bevestigd in de conclusies van de Europese Raad, nav de afsluiting van de 3e ronde van de mensenrechtendialoog. In die conclusies toont de Europese Raad zich ernstig bezorgd om de aanhoudende verslechtering van de mensenrechtensituatie, en herinnert ze Iran er aan dat de mensenrechtendialoog de E.U. er niet van zal weerhouden om alsnog een VN-resolutie in te dienen of te steunen.
Van 3 tot 10 november heeft het langverwachte bezoek plaats van de speciale VN-rapporteur, Ambeyi Ligabo, inzake vrijheid van mening en expressie. Na zijn bezoek zegt hij tegen de pers dat de Iraanse overheid weliswaar haar volle medewerking gaf, en dat hij zelf mocht kiezen welke gevangen hij bezocht. Tegelijkertijd toonde hij zich ernstig bezorgd over wat die gevangenen hem vertelden over hun behandeling, zowel door het gerecht, als in de gevangenis. Hij roept Iran dan ook op tot vrijlating van alle gevangenen die enkel en alleen omwille van vreedzame uiting van hun mening of geloof veroordeeld zijn. Ligabo n,oemde de situatie in Iran “compleks”: enerzijds biedt de Iraanse grondwet en wetgeving wel enige waarborgen voor vrijheid van meningsuiting, in de praktijk blijken die wetten echter te vaag, en kunnen ze ruim geïnterpreteerd worden bij de toepassing er van. Zijn rapport zou pas in maart 2004 verschijningen, maar zijn bevindingen zouden wel in overweging genomen worden als de Algemene Vergadering zich zou buigen over een resolutie over Iran.
Op 18 november dient Canada een voorstel van resolutie in bij het 3é comité. Het comité keurt de resolutie goed op 21 november. Door deze goedkeuring wordt het voorstel van resolutie toegevoegd aan de agneda van de Algemene Vergadering. Daar wordt de resolutie dus goedgekeurd op 22 december. België heeft de resolutie zowel in het derde comité als op de Algemene Vergadering goedgekeurd, samen met zowat alle landen van de Europese Unie.


Officieuze vertaling van de resolutie:
Volgens Resolutie III over de mensenrechten situatie in de Islamitische Republiek Iran verwelkomt de Algemene Vergadering de open uitnodiging vanwege de Iraanse regering aan mensenrechten gerelateerde controlemechanismen, in april 2002, de opening van een mensenrechtendialoog met een aantal landen, en de inspanningen van de verkozen regering om de greoei van de civiele samenleving te bevorderen.
Nochtans drukt de Algemene Vergadering haar ernstige bezorgdheid uit over the aanhoudende schendingen van mensenrechten in Iran, de aanhoudende verslechtering van de situatie inzake vrijheid van mening en van expressie en de aanhoudende executies zonder enig respect internationaal erkende waarborgen. De Algemene vergadering drukt ook haar bezorgdheid uit over het gebruikt van marteling en andere vormen van wrede straffen, in het bijzonder de praktijken van amputatie en opnebare executies, alsook de systematische discriminatie tegen vrouwen en meisjes in de wet.

De Algemene Vergadering roept de regering van Iran op zich te houden aan de verplichtingen die zij vrijwillig aanging onder de internationale verdragen inzake mensenrechten, de gerechtelijke hervormingen te bespoedigen, de waardigheid van het individu te garanderen, en de volledige toepassing van een behoorlijke rechtsgang en eerlijke en transparante procedures door een onafhankelijke en onpartijdig gerecht, en alle vormen van discriminatie gebaseerd op religieuze gronden, of gericht tegen personen die tot minderheden behoren, te eliminieren.

Vrije vertaling uit het Engels, VN-persbericht nav 77e meeting van de 58E ALGEMENE Vergadering van de Verenigde Naties:http://www.un.org/News/Press/docs/2003/ga10223.doc.htm

Stemming: 68 voor, 54 tegen, 51 onthoudingen.

In favour: Albania, Andorra, Australia, Austria, Bahamas, Barbados, Belgium, Belize, Bolivia, Bosnia and Herzegovina, Brazil, Bulgaria, Canada, Chile, Costa Rica, Croatia, Czech Republic, Denmark, Dominican Republic, Ecuador, El Salvador, Estonia, Federated States of Micronesia, Fiji, Finland, France, Germany, Greece, Grenada, Hungary, Iceland, Ireland, Israel, Italy, Japan, Latvia, Liechtenstein, Lithuania, Luxembourg, Malta, Marshall Islands, Mexico, Monaco, Nauru, Netherlands, New Zealand, Nicaragua, Norway, Palau, Papua New Guinea, Paraguay, Peru, Poland, Portugal, Romania, Samoa, San Marino, Serbia and Montenegro, Slovakia, Slovenia, Solomon Islands, Spain, Sweden, The former Yugoslav Republic of Macedonia, Timor-Leste, Tuvalu, United Kingdom, United States.

Against: Afghanistan, Algeria, Azerbaijan, Bahrain, Bangladesh, Belarus, Benin, Brunei Darussalam, China, Colombia, Comoros, Cuba, Democratic People’s Republic of Korea, Democratic Republic of the Congo, Djibouti, Egypt, Gabon, India, Indonesia, Iran, Jordan, Kazakhstan, Kuwait, Kyrgyzstan, Lebanon, Libya, Malaysia, Maldives, Mauritania, Morocco, Myanmar, Niger, Oman, Pakistan, Philippines, Qatar, Russian Federation, Saudi Arabia, Senegal, Sierra Leone, Somalia, South Africa, Sri Lanka, Sudan, Syria, Tajikistan, Togo, Tunisia, Turkmenistan, Ukraine, Venezuela, Viet Nam, Yemen, Zimbabwe.

Abstain: Angola, Antigua and Barbuda, Argentina, Bhutan, Botswana, Burkina Faso, Burundi, Cambodia, Cameroon, Cape Verde, Central African Republic, Congo, Côte d’Ivoire, Cyprus, Dominica, Eritrea, Ethiopia, Georgia, Ghana, Guatemala, Guinea, Guinea-Bissau, Guyana, Jamaica, Kenya, Lao People’s Democratic Republic, Lesotho, Madagascar, Malawi, Mali, Mauritius, Mongolia, Mozambique, Namibia, Nepal, Nigeria, Panama, Republic of Korea, Rwanda, Saint Lucia, Saint Vincent and the Grenadines, Singapore, Suriname, Switzerland, Thailand, Trinidad and Tobago, Uganda, United Arab Emirates, United Republic of Tanzania, Uruguay, Zambia.

Absent: Armenia, Chad, Equatorial Guinea, Gambia, Haiti, Honduras, Iraq, Kiribati, Liberia, Republic of Moldova, Saint Kitts and Nevis, Sao Tome and Principe, Seychelles, Swaziland, Tonga, Turkey, Uzbekistan, Vanuatu.

Zeg me met wie je stemt, en ik zal zeggen wie je bent. Het is bijzonder leerrijk om de lijstjes van voorstemmers, tegenstemmers en onthouders te bekijken. En het is niet verboden daaruit de conclusie te trekken dat het vooral de VS en hun vriendjes en satellieten zijn geweest die Iran een lesje wilden leren, als deel van de "As van het Kwaad", als "donkere uithoek van de wereld" in Bush-speak. Ik zou me in elk geval veel beter op mijn gemak voelen bij de landen uit de "tegen" en "onthouding"-lijstjes. Jij niet?

De vorige commentator bedoelt blijkbaar dat er in Iran geen mensenrechtenprobleem is, en dat de hongerstakers zonder probleem kunnen terugkeren. Of ben ik onvoldoende geschoold in de juiste ideologie om een en ander te kunnen begrijpen?

Maar neen, dat bedoel ik helemaal niet, leve de lezers van wat er staat :-). Wat ik wél bedoel, is dat het het Iraanse volk zal zijn, in Iran zelf en in de diaspora, die door zijn strijd democratie en vooruitgang zal moeten afdwingen in Iran, en niét VS-resoluties in de VN - die onveranderlijk een dubbele bodem hebben.

In an article that I wrote for CounterPunch in early July 2003, I discussed the events leading to the June 19 report on Iran's nuclear activities prepared by the International Atomic Energy Agency (IAEA). The report, as I pointed out, was not the damning account that the holy alliance, US-Israel (USrael), expected to see. A damning report would have given USrael the justification to either report Iran to the UN Security Council for violation of the Nuclear Non-Proliferation Treaty (NPT) or bomb certain nuclear facilities in Iran with impunity.

In either case, USrael would have achieved victory. In the first case, the UN potentially could have imposed economic sanctions against Iran, similar to those imposed on Iraq in the early 1990s. This would have wrecked the Iranian economy and, in the estimate of USrael, helped to overthrow the current Iranian government in favor of a USrael-friendly regime. Or, it would have led to a scenario similar to the one in Iraq, where after years of sanctions an attack would have been waged against a defenseless country for not destroying its nonexistent weapons of mass destruction. In the case of a surgical strike, similar to what Israel did in Iraq in 1981, USrael would destroy Iranian nuclear facilities, including its power plant in Bushehr. This, according to the USraeli calculation, would maintain the monopoly of USrael as a nuclear power. Moreover, such an attack would terrorize the Iranians and show the impotence of their government. This scenario, too, USrael hopes, would lead to the overthrow of the present government in Iran and the installment of a colonial regime friendly to USrael.

To follow the saga of USrael's attempt to use Iran's alleged WMD to overthrow the Iranian government, I will chronicle below a sample of news reports that have appeared since July, 2003, on Associate Press (AP), United Press International (UPI), Reuters, Agence France Presse (AFP), and some newspapers. The sample needs no commentary, since it clearly shows that the aim of USrael is to use the excuse of WMD to achieve results similar to those achieved in Iraq.

Overzicht persberichten tegen Iran op:

The Saga of Iran's Alleged WMD
http://archive.indymedia.be/news/2003/12/78763.php

VS-resolutie? Deze resolutie werd ingediend door Canada. Dat is uitzonderlijk want het was vooral een Europese traditie om resoluties in te dienen. Zoals in mijn artikel vermeld, liet Europa het vorig jaar afweten. In 2001 diende België de resolutie in. Dat het dit jaar Canada werd heeft waarschijnlijk te maken met de moord op een canadees-Iraanse journalist, tijdens zijn ondervraging in de gevangenis. Maar Europa dreigde in October reeds met het opnieuw indienen van een resolutie. Dus als het niet Canada geweest was, zou het zo goed als zeker opnieuw Europa geweest zijn.

Het is waar, de VS zouden om het even welke resolutie tegen Iran steunen, maar dat doet eigenlijk niets ter zake. Mensenrechten zijn de VS een dikke worst, en ze houden zich weinig bezig met mensenrechtenresoluties. De VS houden meer van resoluties rond massevernietigingswapens: die kunnen gebruikt worden om een oorlog te rechtvaardigen, mensenrechten niet. Overigens zijn de VS zelf regelmatig gekapitteld over schending van de mensenrechten (doodstreaf, guantanamo, ...)dus weten ze ook wel dat ze op dat vlak beter niet het voortouw nemen. En dat hebben ze hier dus ook niet gedaan.
Dat de VS meegestemd hebben maakt me dus geen fluit uit: veel belangrijker is dat Iraanse oppositiebewegingen zich vorig jaar teleurgesteld uiten over de "mislukte" resolutie van 2002 en aangesdrongen hebben op deze resolutie. Dus deze resolutie beantwoordt aan de wens van die mensen die, en daar heb je gelijk in, uiteindelijk voor de ommekeer in Iran zullen moeten zorgen. Zij hebben daarvoor de bevestiging en steun van de internationale gemeenschap nodig. Wat zeg jij dan? Sorry, als de VS meestemmen, dan doen wij daar niet aan mee, en dan doen jullie het maar zonder de steun van de VN?
Brian

sorry voor de foute link