arch/ive/ief (2000 - 2005)

Indien alle moslimmeisjes de problemen waarmee ze dagelijks worden geconfronteerd, zouden neerschrijven, dan zou er ongetwijfeld meer aandacht uitgaan naar deze problematiek, en zouden ze niet zonder meer als ,,onbeduidend'' worden afgeschreven.

Voor mij zijn deze dames dan ook een perfect voorbeeld zijn van de `geëmancipeerde' moslimvrouwen. Opvallend in dit verhaal is dat wanneer deze meisjes hun verhaal open en bloot voorleggen aan de pers, men nog steeds niet wil beseffen dat moslimvrouwen hun eigen woordvoersters willen en kunnen zijn -- en het vooral echt zijn.

Westerse vrouwen denken dat zij zich beter kunnen profileren als woordvoersters van de moslimvrouwen. Ze baseren zich daarbij op cijfers van de Wereldbank, op het verhaal van Fatima achter de hoek of op wetgevingen ingevoerd door onrechtvaardige leiders. Vreemd toch? Deze moslimvrouwen spreken en komen op voor hun rechten, maar toch worden ze niet als geëmancipeerd gezien.

Hier komen we dan ook tot de kernvraag van het verhaal: wat is emancipatie? Is emancipatie dan niet voor jezelf opkomen, ongeacht welke religie je praktiseert? Is emancipatie dan niet strijden voor je rechten zonder je eigenheid, cultuur of religie te moeten verloochenen? Of misschien wordt er een andere definitie van emancipatie gehanteerd wanneer het over moslimvrouwen gaat? Emancipatie als imitatie van de westerse vrouw? En -- waarom ook niet -- als het lang gedroomde integratie-assimilatie gedachtegoed?

Heeft men geluisterd toen honderden AEL-vrouwen in mei betoogden in Antwerpen en later ook in Brussel en Mechelen? Toen honderden riepen ,,Niet de hoofddoek onderdrukt ons maar, wel het systeem?'' ,,Democratie? Waar? Godsdienstvrijheid? Waar?'' Blijkbaar heeft men dat niet gehoord.

Voor ons liggen de zaken eenvoudig: laat de moslimvrouw zichzelf vertegenwoordigen en haar eigen woordvoerster zijn. En vooral: wijk niet af van de essentie van de discussie, namelijk discriminatie, racisme en uitsluiting.

Welke democratische basisrechten wil men nog meer geschonden zien? In haar opiniebijdrage (DS 21 november) verweet Marijke Welvaert mij tegen de rechten van de moslimvrouw te pleiten. Dat verwondert mij. Ik vraag mij bovendien af op welke gelegenheid Marijke Welvaert meent dit van mij te hebben gehoord. Op geen enkele waarschijnlijk, want het tegendeel is waar.

De vernieuwde moudawana (het Marokkaanse personen- en familierecht) vinden wij een stap in de goede richting. De rechten die aan de Marokkaanse vrouw werden toegekend, beschouwen wij als basisprincipes. Basisprincipes, meer niet. Maar om tot volledige gelijkheid te komen is meer nodig dan alleen deze juridische hervormingen.

Hoe kunnen moslimvrouwen het heft in eigen handen nemen en zelf iets aan hun situatie verbeteren of aanpassen? Door kennisverwerving. Door hun rechten binnen de islam, maar ook (als ze in het Westen wonen) hun grondwettelijke rechten te bestuderen en op te eisen. Als die niet automatisch worden toegekend, moeten ze hun `eigen' woordvoersters zijn en zich vooral niet schamen moslima's te zijn.

In een land waar de meerderheid van de Marokkaanse vrouwen met armoede en analfabetisme te kampen hebben, is het een illusie te denken dat juridische hervormingen alleen hen vooruit zullen helpen.

(De auteur is bestuurslid van AEL-Belgium)
Opiniestuk eerder gepubliceerd in De Standaard

Ik ben het helemaal eens met de zinsnede 'alleen juridische hulp zal niet helpen'.
Ik ben het eens met het feit dat het de vrouwen zelf zijn die zullen moeten opkomen voor zichzelf.
Maar vooral: ze zullen moeten in opstand komen tegen het patriarchaat. Zijn de vrouwen van de AEL daar klaar voor?
Eén voorbeeld i.v.m. het aangehaalde analfabetisme:
Een vrouw die nederlands wil leren, maar haar man weigert dat, want ze zou wel eens in contact kunnen komen met andere mannen en trouwens, ze zou beter thuis blijven bij de kinderen. En werken? Helemaal uitgesloten. Terwijl die vrouw voor zichzelf toch een heel ander parcours had uitgestippeld. Nee, thuisblijven zal ze. Schitteren als een juweel zal ze ... of: tais-toi et sois belle...
Soit, zoals altijd: het zijn vooral de mannen die zullen moeten emanciperen en daar is nog heel wat werk aan de winkel (en dan heb ik het over alle mannen, van alle kleuren en alle standen).

p.s.: wat betreft de hoofddoek: iedereen moet dat voor zichzelf beslissen. Persoonlijk weet ik dat de hoofddoek dragen een traditie is die je overal in de wereld terugvindt en overal een middel is ter onderdrukking van de vrouw, think about it. Alleen: de wereld verandert. gelukkig maar

Er is geen klimaat aanwezig om over de zin en onzin van de hoofddoek te filosoferen. De vrije meningsuiting en de vrijheid van levensbeschouwing zijn in het gedrang.

Mensen blijven natuurlijk altijd vrij en het is niet omdat autochtone Europeanen de hoofddoek verbieden, dat ze het denken van moslims kunnen beheersen. De onverdraagzaamheid, de vijandigheid en het racisme zijn het probleem.

Als men de hoofddoek wil verbieden omdat het een symbool van onderdrukking zou zijn, dan ook de minirok want dat is een krachtiger signaal van onderwerping.

Voor de mensen die Edith haar associatie 'hoofddoek - minirok' niet helemaal snappen wil ik nog een verwijzing naar het boek 'De zoete leugen - De mythe van de schoonheid' van Naomi Wolf toevoegen.

Aan Edith: Wat betreft de minirok. Misschien moet je Camille Paglia eens lezen ipv de boekjes van Germaine Greer van enkele jaren geleden. Ik zie hier soms enkel opinies van geitenwollensokken die zich progressief noemen maar pas ontsnapt zijn aan de terreur van een katholieke nonnenschool? (Evenerg als de onderdrukking van somlmige islamoverheden trouwens ...)Verbreed je horizon! Een minirok is alleen maar een onderwerping als jij dat wil!

jullie tekst staat hier al gepost, dateert van september,

http://archive.indymedia.be/news/2003/09/73210_comment.php#73260

Het is de eeuwige tegenstelling tussen staat en persoonlijke vrijheid. De staat gaat er van uit dat er een volledige scheiding moet zijn tussen kerk en staat, dus logisch dat religieuze symbolen in staatsinstellingen niet kunnen, geen kruisjes aan de muren in staatsscholen, geen Sikh tulbanden, geen hoofddoeken voor moslima's. De meerderheid van de mensen is het daarmee eens, en een Democratie is nu eenmaal een dictatuur van de meerderheid. Mensen zijn volkomen vrij om hun religie te uiten in openbare plaatsen, thuis, waar ze willen. Maar de meerderheid van de mensen is niet gelovig en begrijpt niet dat de hoofdoek zo belangrijk is oa ikzelf. Religies (met uitzondering van Bhoedisme) hebben al zoveel kwaad veroorzaakt in de wereld dat ik ook niet bepaald hun symbolen overal wil zien. Ik vraag me af hoeveel mensen nog religieus zouden zijn indien ze bijbel/Koran/Torah pas te zien krijgen op hun 18de en de zaken met een kritischere blik bekijken dan toen ze kind waren. Dan zou het pas vrije keuze zijn.