De arrestatie van Saddam Hoessein: houdt het anti-Amerikaans verzet stand?

Een eerste reactie op de arrestatie van Saddam?

Mohammed Hassan. Ten eerste moet toch gezegd dat het een klein mirakel is dat de man die de Verenigde Staten meer dan wie ook in de wereld najagen, acht maanden ongrijpbaar is kunnen blijven. Dat bewijst dat een deel van de bevolking van Irak hem altijd is blijven steunen. Weet je dat er meer dan 69 verschillende inlichtingendiensten van tientallen landen actief zijn in Irak? Allemaal hadden ze als belangrijkste opdracht hem te arresteren.

Betekent de arrestatie van Saddam Hoessein het einde van het verzet tegen de Amerikaanse bezetting?

Mohammed Hassan. Neen. De arrestatie is een politieke overwinning van de Amerikaanse bezettingstroepen, die de VS zeker zullen gebruiken in hun propaganda om het verzet en de hele Iraakse bevolking te demoraliseren. De arrestatie zal inderdaad enige verwarring en desorganisatie in de rangen van het verzet veroorzaken. Maar de voorbije maanden heeft dat zich altijd beter weten te organiseren: het is de kinderschoenen al lang ontgroeid, het kan vandaag niet zomaar vernietigd worden. Het beschikt over wapens, over financies en zelfs over goed geïnformeerde inlichtingendiensten: onlangs vonden de Amerikanen de persoonlijke zakagenda van de koloniale bestuurder Bremer in een schuilplaats van het verzet …

Bovendien bestaat het verzet lang niet alleen uit leden van de vroegere Baath-partij, het bevat ook andere vaderlandslievende, nationalistische en islamitische krachten, die tot een front zijn gekomen.

De bezetter hoopt natuurlijk dat hij een deel van de leiding van het verzet heeft uitgeschakeld. Maar de objectieve omstandigheden die de basis vormen van het verzet zijn niet veranderd. De bezetting is er nog, de economische crisis blijft heel erg: veel Irakezen krijgen zelfs niet meer de voedselrantsoenen, die ze ten tijde van Saddam Hoessein wel kregen, 400.000 soldaten zijn uit het leger ontslagen, zonder pensioen, zonder loon…En van de 700 eerste soldaten van het nieuwe Iraakse leger hebben er 250 na hun opleiding dat leger de rug toegekeerd.

De geschiedenis bewijst dat een koloniale bezetting niet in staat is om een verzet neer te slaan, ook niet met de arrestatie van sommige leiders. Kijk maar naar Algerije waar de kopstukken van het anti-Franse verzet al in de eerste jaren van de antikoloniale oorlog werden aangehouden.

Zal de arrestatie de grootste hinderpaal naar democratie en veiligheid uit de weg ruimen, zoals Verhofstadt en Louis Michel beweren?

Mohammed Hassan. Er kan geen sprake zijn van democratie onder een koloniale bezetting. De koloniale democratie waar de VS het over hebben is een democratie op basis van stammen en clans. En van economische uitbuiting van het land en van repressie tegen alle nationalistische krachten. De stromannen van Washington die de voorlopige regering leiden (een regering die in feite voor honderd procent gecontroleerd wordt door de koloniale bestuurder Bremer) steunen het plan van de VS voor een federale staat die het land in drie zal opsplitsen. Zoals de Amerikanen ook al gedaan hebben met Joegoslavië.

Bremer probeert nu het verzet uit te schakelen door op te roepen tot nationale verzoening. De Amerikanen willen door een amnestiemaatregel sommige sectoren van het verzet voor zich winnen, ze beloven hen postjes in de nieuwe regering. De pro-Iraanse sjiïeten van hun kant eisen een Islamitische staat. De tegenstellingen die sinds de Amerikaanse bezetting de kop zijn beginnen opsteken, zullen de verschillende rivaliserende fracties nog meer tegen elkaar in het harnas jagen, waardoor de instabiliteit nog zal toenemen.

Ondertussen zal ook het verzet meer dan waarschijnlijk aan kracht winnen. Op dat moment kunnen de Verenigde Staten niet meer afkomen met het voorwendsel dat Saddam Hoessein het verzet controleert. Het verzet zal in de ogen van de wereldopinie steeds duidelijker een antikoloniaal karakter krijgen.

arch/ive/ief (2000 - 2005)