[wsis? we seize!] Hackers zetten bijl in realiteit

Hackers, hacking en hacklabs. Dat waren de drie kernwoorden van een even interessante als inspirerende discussie gisteren tijdens de We Seize! S-Conf in Genève. De S-Conf, die dankzij een politie(ke) interventie een dag later van start ging, vormde een constructief protest tegen de WSIS, die van 10 tot 12 december plaats vond in dezelfde stad.

Het gesprek begon met een algemene uitleg over hacking en hacklabs. Vegie, een Franse computerhacker legde uit dat hacking een filosofie is die erop gericht is technologie te ontwrichten ('subvert') in de meest brede zin van het woord. Vandaag wordt technologie immers geproduceerd met een enkel doel: consumeren. Hacking promoot daarentegen een creatief gebruik van technologie, en wil die op andere manieren gebruiken dan waarvoor ze oorspronkelijk bedoeld zou zijn. Vegie haalde daarbij het voorbeeld aan van een disk drive die je als mixer kan gebruiken, en van een koffiemachine die je kan aansturen met een GNU/Linux-computer.

Hacking behelst ook het idee van recyclage, vertelde Vegie. In plaats van elke drie jaar een nieuwe computer te kopen, kan je met oude computers nog bijzonder veel doen, op voorwaarde dat je ze voorziet van het GNU/Linux-besturingssysteem en andere vrije software. Op die manier willen hackers de technologie opnieuw voor zich opeisen, en weigeren ze mee te draaien in de commerciële molen van -onder meer- de computerindustrie.

Blicero, van het Italiaanse hacklab Reload, voegde daaraan toe dat hacking de laatste jaren een extra dimensie gekregen heeft via de link met politieke bewegingen, die de gehackte technologie als instrument gebruiken. Media- en info-activisten draaien bijvoorbeeld heel vaak vrije software, omdat het gewoon beter spul is dan pakweg de programma's van Microsoft, maar ook als protest tegen de beperkingen die hen door steeds strengere copyrightwetgevingen worden opgelegd.

Politiek geïnteresseerde mensen hebben echter niet altijd verstand van techniek. Zij kunnen hun kennis bijspijkeren in zogenaamde hacklabs, die inmiddels op heel wat plaatsen in de wereld bestaan. Hacklabs zijn plekken waar mensen -techie of niet- terecht kunnen om zaken bij te leren over computers, software of gewoon met elkaar van gedachten kunnen wisselen en kennis delen.

Blicero citeerde onder meer uit het manifest van Reload, een hacklab in Milaan dat in 1998 zijn deuren opende. Volgens dat manifest is een hacker 'niet noodzakelijk iemand die met technologie hackt, maar iemand die zijn eigen weg zoekt in het leven, in zijn of haar behoeften voorziet en daartoe zijn of haar omgeving verandert'.

Door samen te komen in hacklabs, kunnen hackers en non-hackers dan ook stevige netwerken uitbouwen en hun communicatie met elkaar verbeteren. Technologie krijgt door de samenwerking tussen hackers en politieke activisten ook een sociale dimensie, bijvoorbeeld in het hacktivisme, een beweging waar computerhackers hun kennis gebruiken om actie te voeren. Acties die op hun beurt vaak gecoördineerd worden door politieke activisten.

Zoals duidelijk werd uit de definitie van Reload, beperken de activiteiten in een hacklab zich niet tot prutsen aan en experimenteren met computers. Er bestaan vandaag verschillende projecten die zich bezig houden met 'reality hacking', oftewel handelingen waarbij mensen hun omgeving naar hun hand zetten en weigeren het status quo te aanvaarden. Enkele links: Yomango, Avana, European Counterinformation Network, ...

Reality hacking wil de realiteit aan stukken hakken en haar in een hacklab terug in elkaar zetten. Hacklabs.org formuleert het zo: 'In a metropolis scarred by unreal securities and too real fears, we yearn to give birth to a site full of imageries made of flesh, of bytes resurrecting metal.'

Hack It!

arch/ive/ief (2000 - 2005)