3 jaar geleden werd onze vriend en kameraad Cafer Dereli vermoord

Gevlucht uit Turkije:
In 1998 kwam Cafer als politiek vluchteling aan in België, verstopt in een Duitse vrachtwagen. Hij was gevlucht en had maar één rugzak bij; een rugzak met boeken van Marx en Lenin. Cafer kwam niet naar België om een rustig leven te leiden, maar om de strijd tegen fascisme hier voort te zetten.

Hier in België had Cafer geen gemakkelijk leven. Hij leefde samen met zijn moeder, zus en broer op een sociaal appartement bij het Kiel. Het geld dat hij van het OCMW kreeg was nauwelijks genoeg om de taalcursus op UFSIA te betalen. Voor 50 frank (1.25 euro) per uur werkte Cafer in een pitabar, 10 uur elke dag. Maar nooit was iets teveel voor hem. Voor hem was niets een probleem. Zo werd hij niet alleen een kameraad, maar ook een vriend; hij nodigde ons direct bij hem thuis uit of om samen iets te gaan drinken in een Turks café.

Hij vertelde ons over het regime in Turkije. Aan de hand van Turkse kranten en video’s legde hij ons de gruweldaden van de Turkse overheid uit. De bewijzen van de folteringen en de moorden die dagelijks plaatsvinden in de Turkse gevangenissen op linkse politieke gevangenen, deden ons huiveren en revolteerden ons...

Cafers enthousiasme en revolutinaire moraal:
Cafer werkte mee met Comac in Antwerpen (de toenmalige Rode Jeugd en MLB) Samen organiseerden we het concert United Against Fascism. Hoewel hij in het begin nauwelijks Nederlands sprak, deelde hij aan de scholen niet alleen flyers uit, maar sprak hij met velen over de strijd tegen het fascisme. Cafers gedrevenheid werkte aanstekelijk. Hij wist waarover hij sprak als hij over het fascisme praatte. Hij had het immers aan den lijve ondervonden (Cafer heeft in Turkije in de gevangenis gezeten, omdat hij anti-fascistische pamfletten uitdeelde).

"Een van de dingen die ik me herinner van Cafer was toen we op een avond in de cafe's mensen gingen aanspreken omtrekt het concert er een van onze jongeren steeds buiten bleef. Cafer aarzelde niet om die aan te spreken : "Waarom doe jij niet mee?" Hij besefte dat elke stem belangrijk was en dat je je verlegen-zijn moet overwinnen. Wij hebben die reflex te weinig. Het was hard en eerlijk. We moeten als Cafer zijn omdat zijn aanwezigheid mij stappen vooruit deed zetten. Ik durfde veel meer als hij er was, gewoon omdat ik er respect voor had. Ik was helemaal niet zo pro PVDA in die tijd. Maar het is o.a. door Cafer dat ik gezien heb hoe de communisten zijn.”

We leerden Cafer kennen als iemand met een ijzersterk karakter. Ondanks zijn eigen moeilijke sociale situatie, stond hij altijd klaar om te vechten tegen de onderdrukking en uitbuiting van anderen. Als hij zei dat hij ergens ging zijn, dan was hij er ook. Hij voelde zich nooit te beroerd om een handje toe te steken waar nodig of om ons te steunen wanneer we het eens moeilijk hadden.

Cafer leeft verder in elk van ons:
9 december 2003, drie jaar later: de dader die Cafer vermoord heeft, is nog altijd niet gevonden. Cafer is niet toevallig vermoord. Hij is vermoord omdat hij een communist was.
9 december 2003, drie jaar later: Cafer is dood, maar de jonge revolutionair is niet dood. Cafer leeft nog steeds verder in elk van ons. Hij streed zelf tegen het fascisme en voor “chenge the world” en wij zetten deze strijd met nog meer overtuiging dan ooit voort.

Herdenking Cafer:
We herdenken Cafer op vrijdag 12 december om 20u00 in de kelder van De Groene Waterman (Wolstraat 7 te Antwerpen, nabij Groenplaats). Meer info: 0475/93.31.03 (An).

· Cafers vrienden en kameraden over “wie was Cafer en hoe leeft hij verder in elk van ons”
· Raf Jespers, advocaat van Cafers familie, over de moord op Cafer
· Steunbetuiging door Erik van CJB-Nederland
· Poezie en muziek door Comac-jongeren

arch/ive/ief (2000 - 2005)